فرارو- هشت پزشک در بیمارستان کالج پزشکی «تونگ جی» در ووهان چین ۶۴ کیلومتر را در تاریخ ۱۸ مارس ۱۹۹۴ میلادی طی کردند تا به قلب یک زندانی محکوم به اعدام دسترسی پیدا کنند. با این وجود، آن پزشکان به جای این که منتظر بمانند تا مقام‌های قضایی این زندانی را اعدام کنند با بیرون کشیدن قلب فرد محکوم شده خود اعدام او را زودتر انجام دادند.
به گزارش فرارو به نقل از وال استریت ژورنال، در بررسی گسترده‌ای که بر روی نزدیک به ۳۰۰۰ گزارش بالینی به زبان چینی انجام دادیم و نتیجه آن در مجله آمریکایی «پیوند عضو» منتشر شد جراحانی را یافته‌ایم که بارها و بارها چنین اقداماتی را تایید کرده اند.
پزشکان ووهان نوشته بودند: «وقتی قفسه سینه اهدا کننده باز شد برش دیواره قفسه سینه رنگ پریده و بدون خون بود و قلب بنفش بود و ضعیف می‌زد. اما ضربان قلب بلافاصله پس از لوله‌گذاری تراشه و اکسیژن‌رسانی قوی شد. قلب اهدا کننده با یک برش از چهارمین دنده جناغ سینه به قفسه سینه خارج شد. این برش انتخاب خوبی برای عملیات میدانی‌ای است که در آن نمی‌توان جناغ سینه را بدون برق شکافت».
پزشکان با توجه به اینکه اهدا کننده تنها در حین عمل جراحی به ونتیلاتور (انتوباسیون یا لوله‌گذاری تراشه به معنای قرار دادن یک لوله قابل انعطاف در داخل نای) وصل شده بود ناخواسته فاش کردند که اهداکننده در زمان شروع عمل زنده بوده است. برای این که اعلام مرگ مغزی قانونی باشد اهداکننده عضو باید توانایی تنفس خود به خود را از دست داده باشد و پیش‌تر به اصطلاح اینتوبه شده باشد.
اینتوبه کردن به معنای قرار دادن یک لوله قابل انعطاف در داخل نای است تا فرد نیازمند تنفس مکانیکی اکسیژن لازم را دریافت کند. این یک اصل ثابت پزشکی است که با یک قانون اساسی اخلاقی پیوند عضو مرتبط است: اهداکنندگان باید پیش از برداشته شدن اندام‌های حیاتی‌شان فوت کرده باشند.
با این وجود، پژوهش ما ده‌ها گزارش را در طول یک دوره سه دهه‌ای در ۵۶ بیمارستان چین پوشش داد و شامل بیش از ۳۰۰ نفر از کارکنان بخش بهداشتی و درمانی می‌شد که نشان داد مرگ مغزی پیش از اینتوبه کردن اهدا کننده اعلام شده بود. آنان اغلب بلافاصله پیش از عمل جراحی اینتوبه شده بودند. در مورد ووهان در سال ۱۹۹۴ میلادی که پیش‌تر ذکر شد لوله‌گذاری پس از شروع جراحی انجام شد. در موارد دیگر اصلا لوله‌گذاری وجود نداشت.
مدت هاست که مشخص شده چین اعضای بدن زندانیان محکوم به اعدام و زندانیان عقیدتی را به عنوان بخشی از یک تجارت پرسود در مقیاس بزرگ جمع آوری می‌کند تا جایی که اقلیت‌های مذهبی مانند مسلمانان اویغور مورد هدف قرار گرفته‌اند و یک دادگاه مستقل مستقر در لندن آن را مصداق جنایت علیه بشریت و احتمالا نسل‌زدایی توصیف کرده بود. با این وجود، تاکنون هیچ ارزیابی سیستماتیکی در مورد نقش پزشکان در اجرای اعدام‌ها صورت نگرفته است. برای انجام این مطالعه، ما کدی را به منظور دانلود ۱۲۴۷۷۰ مقاله پزشکی به زبان چینی نوشتیم.
ما الگوریتم‌های سفارشی نوشتیم تا شواهدی از این سوء استفاده‌ها را جستجو کنیم. ما ۷۱ گزارش بالینی را یافته‌ایم که قتل در جریان جراحی را به صراحت نشان می‌دادند و گمان می‌کنیم که این‌ها تنها بخش کوچکی از یک جمعیت بزرگ و پنهان قربانی شده بوده اند. هزاران مقاله در چین در مورد پیوند قلب و ریه منتشر شده‌اند اما بیش‌تر آن مقالات در مورد نحوه برخورد با اهدا کننده چیزی نمی‌گویند.
یافته‌های ما مبتنی بر داده‌ها تا سال ۲۰۱۵ میلادی بوده‌اند اما گمان می‌کنیم که سوء استفاده و تخلفات این چنینی در چین کماکان ادامه دارند. مقالات پزشکی مانند مواردی که ما مطالعه کردیم برای اولین بار توسط پژوهشگران چینی در اواخر سال ۲۰۱۴ میلادی شدند و دستور دادن به مجلات برای توقف انتشار جزئیات پس از آن کاری بسیار ساده بود.
در حالی که چین مدعی است استفاده از اعضای بدن زندانیان را در سال ۲۰۱۵ میلادی متوقف کرده پژوهش‌های پیشین ما تردیدهایی را درباره این ادعا ایجاد می‌کنند. در مقاله‌ای در سال ۲۰۱۹ میلادی در مجله اخلاق پزشکی BMC ما از پزشکی قانونی آماری استفاده کردیم تا نشان دهیم که اعداد رسمی اهدای داوطلبانه عضو جعل شده اند.
نهادهای رسمی پزشکی جهان تا حد زیادی چنین نگرانی‌هایی را رد کرده اند. سازمان بهداشت جهانی در ایجاد کارگروه مبارزه با قاچاق اعضای بدن از جراحان پیوند چینی مشاوره گرفت و سپس آنان را در کمیته مذکور منصوب کرد. در سال ۲۰۲۰ میلادی، مقام‌های سازمان بهداشت جهانی به توجیه کنندگان دیرینه سیستم پیوند عضو چین پیوستند و به نتایج پژوهش‌های پیشین ما که اعداد جعلی را نشان می‌داد به شدت تاختند.
استفاده دولت چین از دارو به عنوان ابزاری برای سرکوب به خوبی شناخته شده است همان طور که در استفاده از روانپزشکی برای سرکوب مخالفان، انجام سقط جنین اجباری و موارد دیگر دیده می‌شود. اخیرا پزشکی در نسل کشی اویغورها نقش داشته است. کارشناسان انجمن پزشکی بریتانیا در مجله BMJ خاطرنشان کردند که «دولت چین به طور سیستماتیک متخصصان پزشکی، مهارت‌های پزشکی و فناوری‌های پزشکی را برای ارتکاب این جنایات به کار می‌گیرد».
با این وجود، جامعه جهانی تا حد زیادی ادعاهای حکومت چین را پذیرفته و شواهد خلاف آن را نادیده گرفته است. نهادهای بین المللی نسبت به مقایسه این جنایات با جنایات پزشکی نازی‌ها واکنشی از خود نشان نداده‌اند شاید بدان خاطر که قدرت خود را از دست داده اند. رهبران سیاسی غربی نیز علاقه چندانی به تحقیق در مورد سوء استفاده‌های پزشکی چین از خود نشان نداده اند.
ما امیدواریم که با افشاگری‌های اخیر این تغییر آغاز شود. اکنون مشخص شده که جراحان بسیار آموزش دیده چینی برای چندین دهه زندانیان را با چاقوی جراحی خود روی میز عمل به قتل رسانده اند. این یک انحراف آشکار و شدید از هنجارهای جهانی است. با انتشار این یافته‌ها در مجله پیشروی «پیوند عضو» شاید نادیده گرفتن این موضوع دیگر چندان آسان نباشد.
