روزنامه رسالت نوشت: تقریبا هنوز کسی فیلم عنکبوت مقدس را ندیده است، اما از یک تریلر کمتر از دو دقیقه‌ای و یک تصویر و چند روایت از خبرنگاران حاضر در جشنواره کن، بوی توهین و هتاکی نسبت به شمس‌الشموس احساس شد.
بسیاری از چهره‌ها بعد از شهرت، عقبه اجتماعی پیدا می‌کنند و ورای شهرت، به محبوبیت هم می‌رسند؛ درنتیجه کنش و واکنش‌های آنان، موج‌آفرین و جریان ساز می‌شود.
همین موج‌ها و جریان‌ها در شبکه‌های اجتماعی، عموما ذائقه‌سازی هم می‌کند و مخاطبان آنان، مثل یا حتی شدیدتر از چهره‌ها موضع‌گیری می‌کنند. چهره‌ها برای در صدر ماندن، باید موج‌شناس و در مرحله بعد موج‌ساز باشند تا چنانچه اگر روی سکوی نمایش، روی پرده سینما، روی صفحه تلویزیون یا روی زمین ورزشی هم نیستند باز در ذهن و قلب مردم باقی بمانند؛ بنابراین در این ایام، بازیگران و بازیکنان، غیر از حرفه اصلی خود، نیمچه تخصصی هم در عرصه رسانه و مردم‌شناسی و … دارند.
هرچقدر آحاد مردم از مقدس‌نمایی و مقدس‌مآبی‌های بی‌ریشه منزجر و متنفرند، نسبت به حقیقت‌های قدسی و ملکوتی، دلبسته و معتقدند. محبوب‌ترین افراد در عرصه‌های فرهنگی و هنری و ورزشی هم چنانچه قول و فعلی داشته باشند که ردی از بی‌ادبی نسبت به مقدسات داشته باشد، خیلی زود می‌فهمند باید جبران کنند و توضیح و توجیه ارائه دهند.
پبرای ایرانیان شاید از همه مقدسات، قدسی‌تر، حضرت شمس‌الشموس و، ولی نعمت حقیقی ماست؛ و دشمن این‌بار روی مقدس‌ترین سرمایه مردم، قمار کرده است.
به‌سراغ چیزی رفته که هم قبح‌زدایی کند و هم آستانه‌سنجی؛ اما باز هم مشخص شد که ریشه این عقیده و باور، خیلی عمیق‌تر از آن است که بخواهد به‌راحتی آسیب‌پذیر باشد.
مشهد پیش‌ازاین نیز کانون شبهه‌افکنی و تفرقه‌اندازی بوده است، اما حرم مشهد تنها یک بنای باعظمت مذهبی نیست که مردم از آن بازدید کنند؛ بلکه مردم با این مکان و صاحب آن به عمیق‌ترین معنای کلمه زیست کرده‌اند.
وقتی اعتقادی باتجربه زیسته مردم درآمیخته شد؛ یعنی درونی شده و مردم به‌اصطلاح اهل فلسفه نسبت به آن علم حضوری پیداکرده‌اند. به‌عبارت‌دیگر، آن اعتقاد، بخشی از وجود آن‌ها شده است. پس اگر این اعتقاد را زیر سؤال ببرند، مردم را زیر سؤال برده‌اند و چنانچه به آن توهین کنند، به مردم توهین کرده‌اند!
این در حالی است که مردم با مشاهیر و سلبریتی‌ها هرگز زیستی ندارند. یک سلبریتی هرچقدر هم که موردتوجه و محبت مردم باشد؛ در زندگی آن‌ها جایی ندارد. او تنها پایه‌اش در میان مردم شهرت است؛ او تنهایی هیچ‌کس را پر می‌کند، دعا و درد دل کسی را نمی‌شنود، به کسی دلگرمی نمی‌دهد و خانه‌اش مأمن کسی نیست. با این اوصاف، در این ماجرا هم فتنه‌ها و هم چهره‌های بازی‌گردان یا بازی‌خورده رنگ می‌بازند و آنچه می‌ماند نور خدا و آل الله است.
این غیرت دینی، چشمه‌ای جوشان دارد که به فضل الهی پیوسته می‌جوشد و تا وقتی ادامه داشته باشد، امیدواریم به عنایات خاص پروردگار به این ملک و ملت.
