فرارو- نتایج تحقیقات اثبات کرده است که فرد اهداکننده خون نه تنها جان انسان‌های دیگر را نجات می‌دهد، بلکه به سلامتی خودش هم کمک شایان توجهی می‌کند.
به گزارش فرارو، اغراق نیست اگر بگوییم اهدای خون می‌تواند جان انسان‌ها را نجات دهد. اکنون، محققان یک مزیت جالب و جدید نیز برای اهداکننده پیدا کرده‌اند. به نظر می‌رسد مراجعه منظم به بانک خون و اهدای دائمی خون، میزان برخی از مواد شیمیایی مضر که همیشه در جریان خون وجود دارند را کاهش می‌دهد.
دانشمندان هنوز مطمئن نیستند که مواد پرفلوئوروآلکیل و پلی فلوئوروآلکیل (PFAS) چقدر خطرناک هستند. با این حال این مواد معمولا به عنوان «مواد شیمیایی دائمی» یا «آلاینده‌های آلی دیرپا» نامیده می‌شوند، زیرا برای مدت طولانی در طبیعت تجزیه نمی‌شوند.
در جدیدترین آزمایش، محققان ۲۸۵ آتش‌نشان را که در سرویس نجات آتش‌نشانی ایالت ویکتوریا در استرالیا کار می‌کردند، بررسی کردند. این آتش‌نشانان هم خون و هم پلاسما را در طول ۱۲ ماه اهدا کردند. متأسفانه آتش نشان‌ها دائما از طریق فوم آتش نشانی در معرض PFAS قرار می‌گیرند و به طور معمول نسبت به دیگران سطوح بالاتری از این مواد را در خون خود دارند.
رابین گاسیوروسکی، متخصص خون از دانشگاه مک کواری استرالیا، می‌گوید: «نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که اهدای منظم خون یا پلاسما منجر به کاهش قابل توجه سطح PFAS خون در مقایسه با گروه کنترل می‌شود.»
وی افزود: «در حالی که هر دو شکل اهدای خون یا پلاسما تأثیر به سزایی در کاهش سطح PFAS دارند، اهدای پلاسما موثرتر بوده و نشان از کاهش ۳۰ درصدی این مواد در خون آتش‌نشانان دارد.»
جالب است که این اولین بار است که راهی برای کاهش PFAS در خون پیدا می‌شود و از آن جالب‌تر این است که این شیوه کاهش نیازی به درمان دارویی یا روش‌های پیچیده‌ی بیمارستانی ندارد و با یک عمل خیریه که به نفع جامعه نیز است، امکان پذیر خواهد بود.
در طول مدت این آزمایش، ۹۵ آتش نشان هر ۱۲ هفته یک بار خون دادند، ۹۵ آتش نشان دیگر هر ۶ هفته پلاسما دادند و ۹۵ آتش نشان دسته سوم اصلا خون یا پلاسما اهدا نکردند. سطوح PFAS در گروه سوم که اهدای خون نداشتند، بدون تغییر باقی ماند.
به نظر می‌رسد که از آنجایی که PFAS به پروتئین‌های سرم خون متصل می‌شود، کاهش مقدار آن جزء خون می‌تواند به مرور زمان سطوح PFAS را کاهش دهد. با این حال، هنوز در مراحل اولیه تحقیق هستیم و تجزیه و تحلیل بسیار بیشتری در مورد گروه‌های بزرگتری از مردم مورد نیاز است.
مارک تیلور، دانشمند محیط‌زیست از دانشگاه مک‌کواری، می‌گوید: «این مطالعه اثرات PFAS بر سلامتی یا مزایای بالینی کاهش آن در آتش‌نشانان را بررسی نکرده است. با این حال، این موضوع حساس و مهم ارزش تحقیقات بیشتر را دارند. تحقیقاتی که به درک بهتر پیامد‌های این مواد بر سلامتی انسان کمک کند و مشکلاتی که قرار گرفتن در معرض این مواد ایجاد می‌کند را درمان کند.»
مواد PFAS فقط مشکل آتش نشانان نیست، بلکه همه انسان‌ها با این مواد سر و کار دارند، چرا که می‌توان آن‌ها را در همه جا از رنگ‌های صنعتی گرفته تا ماهیتابه آشپزخانه پیدا کرد. این مواد ممکن است پیش از هر چیز با مشکلاتی همچون چاقی، دیابت و انواع خاصی از سرطان مرتبط باشند.
این مواد شیمیایی نه تنها به بدن ما نفوذ می‌کنند، بلکه به برخی از دورافتاده‌ترین نقاط روی زمین نیز می‌رسند. همانطور که از نام مستعار آن‌ها پیداست، این مواد برای مدت طولانی تجزیه نمی‌شوند، بنابراین ما باید در مورد موادی که با آن سر و کار داریم، بیشتر بدانیم.
اولین نتایج امیدوارکننده بود و گام بعدی آزمایش‌هایی است بر روی گروه‌های متنوع‌تر انجام می‌شود تا ببینیم آیا دسته‌های خاصی از افراد که بیشتر در معرض خطر هستند ممکن است بیشترین سود را از فرآیند‌های اهدای پلاسما و خون ببرند یا خیر.
میک تیسبری، دستیار افسر ارشد آتش نشانی در مرکز آتش نشانی ایالت ویکتوریای استرالیا، می‌گوید: «آتش نشان‌ها اغلب سلامت و ایمنی دیگران را مقدم بر سلامتی خود می‌دانند، بنابراین باعث خوشحالی است که نتایج این تحقیق می‌تواند برای بهبود سلامت آتش نشانانی که به دلیل شغل اجتماعی حیاتی خود دارای سطوح بالاتری از PFAS شده اند، استفاده شود.»
«همچنین مهم است آتش‌نشانانی را که داوطلبانه زمان خود را برای شرکت در این مطالعه مهم اختصاص داده‌اند، بشناسیم. این یافته‌های جدید نه تنها برای جامعه آتش‌نشانی، بلکه برای سایر افراد شاغل در بخش‌های پرخطر که در معرض مواد شیمیایی PFAS هستند، مفید خواهد بود.»
منبع: sciencealert
چطور مینیمالیسم را به بخشی از سبک زندگی خود تبدیل کنیم؟ 
زیباترین گیاهان اپارتمانی برای آویزان کردن از سقف 
۷دردسر داشتن هوش بالا 
۱۰ فیلم برتر فلورنس پیو / بازیگر جذاب فیلم اوپنهایمر + بیوگرافی و حواشی زندگی 
به این ۹عادت روزمره بله بگویید تا پختهتر شوید 
۱۰نگرانی بیمورد که بعدها میفهمید ارزشش را نداشت! 
