فرارو- فرض کنید در ژانویه گذشته به اومیکرون مبتلا شده اید. اکنون، اما چند ماه است که زیر سویه BA.۲ سویه اومیکرون در حال گسترش است. در اینجا این پرسش مطرح می‌شود که آیا امکان ابتلای دوباره فرد به اومیکرون وجود دارد؟
به گزارش فرارو به نقل از دویچه وله؛ اگر اواخر سال گذشته به اومیکرون مبتلا شدید و بهبود پیدا کردید ممکن است تا حدودی در برابر آن مصونیت کسب کرده باشید، زیرا آنتی بادی‌هایی در بدن تان تولید شده که از شما محافظت می‌کنند. اگر واکسینه شده باشید ممکن است حتی بیشتر احساس محافظت کنید. با این وجود، شواهد نشان می‌دهند که این محافظت گاهی اوقات در یک بازه زمانی نسبتا کوتاه در طول زمان کاهش می‌یابد.
زمانی که سویه اومیکرون کووید-۱۹ در اواخر سال ۲۰۲۱ میلادی شیوع پیدا کرد بزرگترین موج همه گیری ویروس کرونا آغاز شده بود. به طور گسترده تصور می‌شد که اومیکرون باعث عفونت‌های خفیف تری نسبت به سویه‌های قبلی می‌شود، اما هم چنین این سویه بسیار مسری‌تر از سویه‌های پیشین بود.
افرادی که از کووید بهبود یافته بودند به آن مبتلا شدند و افراد واکسینه شده نیز به آن مبتلا شدند حتی کسانی که تزریق دوز سوم تقویت کننده را انجام داده بودند نیز از ابتلا به اومیکرون در امان نماندند.
اکنون زیر سویه BA.۲ اومیکرون مسری‌تر از زیر سویه BA.۱ به نظر می‌رسد. داده‌ها از بریتانیا نشان می‌دهند که برخی افراد هم به نوع زیر سویه اصلی BA.۱ اومیکرون و هم به زیر سویه BA.۲ مبتلا شده اند. شواهد در مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت در امریکا نیز موید این موضوع هستند. پزشکان آن مرکز به "دویچه وله" گفته اند که مواردی از ابتلای دوباره افراد به اومیکرون را مشاهده کرده اند.
مطالعه‌ای صورت گرفته در دانمارک در اواخر فوریه نشان می‌دهد که عفونت مجدد به اومیکرون ممکن است بسیار نادر باشد. این مطالعه حدود ۱.۸ میلیون مورد ابتلا را در طول موج اولیه اومیکرون از اواخر نوامبر ۲۰۲۱ تا اواسط فوریه ۲۰۲۲ میلادی مورد بررسی قرار داد.
در طول این مدت، پژوهشگران می‌گویند که پزشکان ۱۸۷ مورد عفونت مجدد کووید را ثبت کردند. ۴۷ مورد از آن عفونت مجدد شامل افرادی بود که هم به زیر سویه BA.۱ و هم BA.۲ مبتلا شده بودند.
این نسبت بسیار پایین یعنی ۴۷ مورد در ۱.۸ میلیون نشان می‌دهد که عفونت مجدد واقعا پدیده‌ای نادر است. با این وجود، هر چه مدت زمان جمع آوری را افزایش دهیم ممکن است داده‌ها تغییر کنند. آنتی بادی‌هایی که از طریق عفونت یا واکسن تقویت کننده ایجاد می‌شوند ممکن است تنها حدود چهار ماه دوام بیاورند. بنابراین، با کاهش این حفاظت ما دوباره آسیب پذیر می‌شویم.
در سرزمین های اشغالی، "سیریل کوهن" پزشک و مشاور وزارت بهداشت اسرائیل می‌گوید که داده‌های جمع آوری شده در آنجا نشان می‌دهند که عفونت مجدد در یک دوره زمانی کوتاه یعنی در عرض دو ماه بسیار نادر بوده است. کوهن می‌گوید که در بین ۲.۵ میلیون نفری که در فاصله نوامبر تا اوایل فوریه آزمایش کرونای شان مثبت شده تنها چند صد مورد عفونت مجدد به اومیکرون را مشاهده کرده اند.
در مورد ارتباط واکسیناسیون با ابتلای مجدد به اومیکرون شواهد نشان می‌دهند دریافت واکسن ممکن است باعث جلوگیری از آلودگی شما به اومیکرون نشود، اما تجربه عفونت شدید را در شما کاهش می‌دهد. یک مطالعه در اتریش در ماه مارس نشان داد که افراد واکسینه نشده که اولین مواجهه شان با اومیکرون رخ داده بود تنها آنتی بادی‌هایی علیه زیر سویه BA.۱ را تولید کرده بودند. به گفته پژوهشگران، این احتمال وجود دارد که این افراد هیچ گونه محافظتی در برابر سایر سویه‌های کووید نداشته باشند.
در همین حال، مطالعه دیگری در خارج از ایالات متحده نشان داد که افرادی که واکسینه شده بودند در هنگام ابتلا به زیر سویه BA.۱ آنتی بادی‌های قوی‌ای علیه زیر سویه BA.۲ نیز تولید کرده بودند.
در میان تمام ابهامات یک نکته را به خوبی می‌دانیم: زیر سویه BA.۲ به سرعت در حال گسترش است و به نظر می‌رسد ۳۰ درصد مسری‌تر از BA.۱ است.
اومیکرون از اوایل فوریه در سراسر اروپا در گردش بوده است. این به استثنای آلمان است که بیش‌ترین تعداد مبتلایان را در اواسط مارس ثبت کرده است و هیچ پایانی برای شیوع آن در چشم انداز دیده نمی‌شود.
در این باره که آیا BA.۲ صرفا یک زیر سویه دیگر از اومیکرون است یا تفاوت‌های بیش تری با آن دارد یک مطالعه صورت گرفته در ژاپن که نتیجه آن در اواسط فوریه منتشر شد نشان می‌دهد که تفاوت‌های ژنتیکی قابل توجهی بین BA.۱ و BA.۲ وجود دارد و ممکن است بزرگ‌تر از آن چیزی باشد که ما فکر می‌کنیم.
پژوهشگران معتقدند که BA.۲ از نظر ژنتیکی به قدری متفاوت از BA.۱ است که شایسته حرف الفبای یونانی خود است به این معنی که باید به عنوان یک سویه جداگانه از ویروس کرونا اصلی شناخته شود.
آنان دریافتند که زیر سویه BA.۲ نه تنها از زیر BA.۱ قابل انتقال‌تر است بلکه زیر سویه BA.۲ در فرار از مصونیت موجود در برابر ویروس نیز بهتر عمل می‌کند. با این وجود، در مطالعات آنان به جای ویروس واقعی از یک شبه ویروس BA.۲ استفاده شده بود و این ممکن است بدان معنی باشد که اگر آزمایش‌های مشابهی را بر روی افراد انجام دهند نتایج متفاوتی حاصل شود.
