خشایار راد از بازیگران نقش‌های کمدی که بیشتر او را با «قرطاس» می‌شناسیم، مدت هاست حضور کمرنگی در تلویزیون دارد. او که در مقطعی پای ثابت اغلب سریال‌های رضا عطاران و سعید آقاخانی بود، این روز‌ها چندان دیده نمی‌شود و البته می‌گوید به خواسته شخصی خودش بوده است.
به گزارش ایسنا، راد معتقد است، «سریال‌های تلویزیون دچار اُفت کیفی شده اند و همین امر دلیل غیبت چندین ساله او در تلویزیون است.» او در عین حال می‌گوید که اگر کار خوبی پیشنهاد شود حتما قبول می‌کند.
این بازیگر که به گفته خودش اخیرا برای بازی در یک سریال ماه رمضانی طنز دعوت شده است، سپس با این پرسش ایسنا مواجه شد که اساسا چه اتفاقی می‌افتد، بازیگری در یک مقطع زمانی در همه کار‌ها دیده می‌شود و سپس تا مدت‌ها خبری از او نمی‌شود؟
راد در این زمینه توضیح داد: این اتفاق به دو دلیل برمی‌گردد؛ به عنوان مثال می‌گویند اگر در فلان کار از آقای حمید لولایی، خانم مریم امیرجلالی و خیلی از هنرمندان دیگر استفاده کنید، فلان قدر هزینه می‌شود، ولی اگر آقا و خانم ایکس را بیاورید، فرضا ۵۰ تومان ارزان‌تر می‌شود، پس مسئله اقتصاد حاکم می‌شود. یک دلیل دیگر هم انتخاب گزینشی است. وقتی قرار است نقشی برای هنرمندی در نظر گرفته شود، مثلا پیشنهاد می‌دهند که بهتر است فلانی را جای فلان بازیگر بیاورید که این می‌شود نگاه سلیقه‌ای و ما می‌بینیم متاسفانه این اتفاق بسیار در تلویزیون می‌افتد.
او ادامه داد: آقای حمید لولایی از دوستان قدیم بنده هستند. اتفاقا اخیرا با هم صحبت می‌کردیم و او هم همین نقطه نظر را داشت و می‌گفت هنوز وقتی برای کاری دعوت می‌شویم دستمزد‌های پنج سال پیش را پیشنهاد می‌دهند و متاسفانه تورم را در نظر نمی‌گیرند. من هم طبیعتا در تمام این سال‌ها برای بازی در تلویزیون پیشنهاد داشتم، اما خودم قبول نکردم. زمانی هست هنرمندان بسیار کم کار می‌شوند و هر کاری را قبول می‌کنند، حتی اگر پنج روز هم سر کار باشند، می‌پذیرند تا فقط بیکار نمانند.
راد که در مقطعی حضور پررنگی در سریال‌های طنز سعید آقاخانی و رضا عطاران داشت، درباره اینکه آیا در این سال‌ها سعید آقاخانی از او دعوت به همکاری کرده است؟ پاسخ منفی داد و گفت: هیچ دعوتی از من نشده است. آنطور که شنیدم سعید آقاخانی برای تلویزیون مشغول کاری است که اتفاقا دوستی از من پرسید با شما تماس نگرفته اند که من گفتم خیر؛ در حالی که من زمانی در چهار ـ پنج سریال از کار‌های ایشان حضور مستمر داشتم. همچنین در سریال‌های آقای عطاران. حالا می‌گوییم ایشان به سمت سینما رفته و در تلویزیون حضور ندارد، اما سعید آقاخانی همچنان مشغول است، اما روی چه حسابی از من دعوت نمی‌کند، خدا می‌داند.
بازیگر نقش «قرطاس» در سریال طنز «زندگی به شرط خنده» در ادامه اظهار کرد: این طبیعی است که منِ بازیگر دوست دارم باز هم در کار‌های آقای آقاخانی حضور داشته باشم، اما اگر قرار باشد اتفاقی بیفتد باید خودشان دعوت کنند. من یک هنرمندم و دوست دارم در کار‌های موفق با کارگردان‌هایی که ثابت شده هستند و سال‌ها با آن‌ها کار کردم، همکاری کنم. قطعا هر کارگردانی پیشنهاد بدهد اگر خوب باشد، حتماً قبول می‌کنم. اما من خودم که نمی‌توانم از خودم دعوت کنم. شخصی مثل سعید آقاخانی باید با خودش بگوید فلانی در چهار، پنج کار همراه من بوده، به نحو احسن وظایفش را انجام داده و کارش را بلد است و مردم هم به او گرایش دارند، ایشان باید تشخیص بدهند که من باشم یا خیر.
بازیگر مجموعه‌های «خانه به دوش»، «متهم گریخت»، «ترش و شیرین» و «دزد و پلیس» سپس درباره اینکه چه پیشنهادی برای بهبود وضعیت تلویزیون به ویژه در حوزه کار‌های کمدی دارید؟ تصریح کرد: هنرمندان طنز ما همان‌ها هستند، فیلمنامه‌های طنزمان هم همین طور؛ تقاضای تلویزیون هم اساسا انجام می‌شود. به اعتقاد من کسی که در رأس هرم است باید طنز را بشناسد و به مخاطب احترام بگذارد. مردم ما مدتهاست سریال کمدی خوب ندیده‌اند. متاسفانه توانایی، تجربه و تخصص این کار نیست و همین می‌شود که تلویزیون با اُفت مخاطب روبه رو می‌شود. اگر قصد ما از برنامه سازی فقط پر کردن آنتن باشد، قطعا مخاطب نخواهیم داشت.
این بازیگر در بخشی دیگر از صحبت‌هایش تاکید کرد: با توجه به شرایط روحی مردم، باید مجموعه‌های طنزمان را بیشتر از آثار درام و غمگین کنیم، اما متاسفانه به این درخواست توجهی نمی‌شود.
راد در ادامه همین بحث در پاسخ به اینکه آیا این روز‌ها سریال‌های تلویزیون را تماشا می‌کند؟ بیان کرد: راستش مدتهاست سریال‌های تلویزیون را تماشا نمی‌کنم. به عنوان مثال برای سریال «پلاک ۱۳» که فکر می‌کنم الان در حال پخش است، از من تقاضا کردند که حضور داشته باشم، اما قبول نکردم، چون می‌دانم فقط کار‌ها را جمع کرده‌اند و کیفیت‌ها پایین آمده است. وقتی می‌بینیم چیزی دست گیر مخاطب نمی‌شود ـ چه درام، چه عاطفی و چه جنگی و طنز ـ هیچ کدام حرفی برای گفتن ندارند و فقط برای آنتن پرکردن، ساخته می‌شوند، من هم طبیعتا تماشا نمی‌کنم.
این بازیگر درباره دلیل استقبال مردم از مجموعه هایی، چون «متهم گریخت» و «خانه به دوش» که بعد از سال‌ها همچنان مخاطب دارند، اظهار کرد: در تکرار همین مجموعه‌ها مطالبی را دیدم و آنقدر نقطه‌نظرات خوبی از سوی مردم ارائه شد که واقعا قابل تامل است. مسئولی که در صداوسیما نشسته، اگر همین نقطه نظرات را بخواند شاید به نتایج خوبی برسد. به طور مثال درباره سریال‌های «خانه به دوش» یا «ترش و شیرین» اینگونه عنوان شده بود که حتی اگر صد‌ها بار هم پخش شوند، باز هم نگاه می‌کنیم. به نظرم همین حرف پیشنهاد است، حتماً که نباید برای صداوسیما خط مشی تعیین کنیم. وقتی مخاطب می‌گوید فلان کار را صد بار هم نشان بدهید باز هم نگاه می‌کنیم، با زبان بی زبانی می‌گوید در همین راستا برای ما سریال بسازید! ولی گوش شنوا نیست. ما طنز‌های خوبی در گذشته داشتیم که متاسفانه دیگر تکرار نشدند.
وی تاکید کرد: مسئولان اگر بخواهند می‌توانند شرایط را تغییر بدهند. مشکل ما این است که ما دنده عقب می‌رویم. مدام «متهم گریخت» و «خانه به دوش» را تکرار می‌کنیم. چه معنی می‌دهد؟ خوب مثل همین سریال‌ها را بسازید! بهتر از آن‌ها را بسازید، چرا انقدر تکرار می‌کنید؟ وقتی ما توانایی داریم چرا نباید اقدام کنیم. ما هنرمندان تحصیلکرده زیادی در حوزه طنز داریم. هنرمندی مثل علیرضا خمسه که تحصیلکرده است، ایشان در کشور فرانسه درس بازیگری خوانده، چرا از حضورشان استفاده نمی‌کنیم؟ یا خانم شهره لرستانی، فوق لیسانس کارگردانی دارد، چرا از آن‌ها استفاده نمی‌کنیم، آقای مجید صالحی نیز همینطور و خیلی‌های دیگر که ما از آن‌ها بهره نمی‌گیریم. پس در اینجا باید بگوییم عزم جزمی برای جذب این عزیزان نیست.
راد در پایان این گفتگو در پاسخ به اینکه کار کردن در تلویزیون را ترجیح می‌دهد یا شبکه نمایش خانگی؟ خاطرنشان کرد: حُسن شبکه نمایش خانگی این است که از همه لحاظ دستش کمی بازتر از تلویزیون است. در گذشته وقتی از من می‌پرسیدند، سینما را ترجیح می‌دهید یا تلویزیون؟ پاسخم قطعا تلویزیون بود، چون مخاطب بیشتری داشت و الزاما مردم در بخش سینما باید اولا بلیت تهیه کنند و هزینه کنند و برنامه ریزی کنند، اما تلویزیون اینگونه نیست، در خانه هایشان نشسته اند و فلان سریال را هم می‌بینند. در گذشته ترجیحم بیشتر تلویزیون بود، منتها الان مخاطب تلویزیون کم شده است و شبکه نمایش خانگی همان کار تلویزیون را با آزادی بیشتری انجام می‌دهد.
