نشست رسانه‌ای فیلم سینمایی «شهرک»، بعدازظهر امروز (سه‌شنبه ۱۹ بهمن) در خانه چهملین جشنواره فیلم فجر (برج میلاد) برگزار شد.
به گزارش خبرآنلاین، علی سرتیپی (تهیه‌کننده)، علی حضرتی (کارگردان)، نعیم مسچیان (طراح صدا)، کامران کیان‌ارثی (صدابردار)، شورا کریمی (آهنگساز)، علیرضا برازنده (مدیر فیلمبرداری)، ساعد سهیلی، شاهرخ فروتنیان، کاظم سیاحی، رویا جاویدنیا و همایون ارشادی (بازیگران) در این نشست حضور داشتند.
ساعد سهیلی در بخشی از این نشست، درباره اینکه آیا تابه‌حال تست بازیگری داده است یا خیر گفت: «من قبلا تجربه تست بازیگری داشته‌ام. اولین فیلمی که قبول شدم، انتخاب بازیگر آن با جواد عزتی بود و برخلاف کارگردان (بهروز شعیبی)، اصرار داشت که من هم باشم و بعد از تست گریم متوجه شد پدرم سعید سهیلی است. در نهایت در آن تله‌فیلم بازی کردم و خدا را شکر توانستم جایزه بگیرم.»
او درباره انگیزه خود از حضور در این فیلم سینمایی گفت: «وقتی فیلمنامه را خواندم دچار تردید شدم نه به‌خاطر اینکه قرار بود این کارکتر را بازی کنم، بلکه به این دلیل که نمی‌دانستم مخاطبان چه برخوردی با آن خواهند داشت. ولی وقتی فیلم را دیدم حس کردم می‌تواند با مخاطب ارتباط بگیرد.»
این بازیگر درباره ارتباط برقرار کردن با نقش خود در «شهرک» توضیح داد: «سعی کردم لحظات را باور کنم؛ البته با کمک عوامل به ویژه علی حضرتی که خیلی به کار مسلط بود و اجازه نمی‌داد من مسیر غلط را بروم. ما خیلی صحبت می‌کردیم تا بتوانیم به یک درک مشترک برسیم.»
سهیلی درباره احتمال دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد از جشنواره امسال، گفت: «خوشحالم که در این ۱۱ سال کنار شما بودم و از همکارانم در سایر فیلم‌ها نکات زیادی یاد گرفتم. من در سینما هدفی طولانی دارم که آن را ادامه می‌دهم. البته شکی نیست که جشنواره فیلم فجر را با سیمرغ دوست دارم.»
او درباره دوئل با سینا مهراد (برادرش) برای کسب سیمرغ بلورین چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر گفت: «سینا هم مانند من این اعتقاد را دارد که تمام جشنواره، کسب سیمرغ نیست. بازی سینا فوق‌العاده بود. چون با او بزرگ شده‌ام، می‌دانم شخصیت او در فیلم سینمایی «شادروان» اصلا شبیه شخصیت خودش خارج فیلم نیست.»
رویا جاویدنیا، دیگر بازیگر «شهرک» درباره حضور در این فیلم اظهار کرد: «حضور در فیلم تجربه جدید و تازه‌ای بود. همین‌طور که فیلم را دیدیم برای من بازی کردن و نکردن چالش برانگیز بود. اولین بار بود که در این شراط قرار می‌گرفتم.
همایون ارشادی، بازیگر با سابقه این فیلم درباره بازی ساعد سهیلی گفت: «بازی ساعد سهیلی فوق‌العاده بود. تمام بار فیلم روی دوش ساعد بود و هیچ بازی اغراق‌آمیزی از او نمی‌بینید. به او و به علی حضرتی تبریک می‌گویم زیرا تا به حال چنین فیلمی در سینمای ایران نداشتیم.»
علی سرتیپی، تهیه‌کننده «شهرک» درباره رویکرد و شرایط تازه سینمای ایران در دوره پسا کرونا و ارتباط برقرار کردن با تماشاگران خارجی توضیح داد: «من فکر می‌کنم بعد از کرونا سینما باید پوست‌اندازی کند. فیلم‌ها را باید با استاندارد بالا بسازیم. مردم دیگر برای هر فیلمی به سینما نمی‌روند. سینما بعد از کرونا شرایط دیگری دارد. ما نمی‌توانیم فیلمی بسازیم که نتواند با جهان ارتباط بگیرد. در غیر این صورت سینمای ما منسوخ می‌شود. این فیلم در خارج از ایران هم می‌تواند دیده شود و اتفاقات خوبی را رقم بزند.»
او تاکید کرد: «من طرفدار سینمای بدنه هستم و سینمای بدون حضور مردم را دوست ندارم و نمی‌پسندم. فکر کنم مردم از فیلم سینمایی «شهرک» استقبال کنند و با آن ارتباط بگیرند چون مردم فیلم‌های متفاوت را دوست دارند.»
در ادامه، علی حضرتی در پاسخ به این سوال که آیا علاقه‌ای ندارد شغل پدر (الیاس حضرتی؛ روزنامه‌نگار و فعال سیاسی) را ادامه دهد، گفت: «من به صورت پاره وقت در رسانه کار کردم و از پشت صحنه تئاتر کارم را شروع کردم و واقعا قصد ندارم سینما را کنار بگذارم.»
او درباره شباهت این فیلم با سریال کره‌ای «بازی مرکب» توضیح داد: «درمرحله پُست پروداکشن بودیم که سریال «بازی مرکب» پخش شد. خط روایت «شهرک» نه در «بازی مرکب» و نه در دیگر فیلم‌ها وجود ندارد. البته باید بدانیم ممکن است شباهت‌هایی در این زمینه وجود داشته باشد.»
حضرتی در مورد حس خیال در «شهرک» بیان کرد: «در بستر اتفاقی که برای یک بازیگر که نقشی را می‌پذیرد، این فیلم روایت می‌شود. حس خیال در این فیلم وجود دارد. از یک‌جایی مخاطب حس می‌کند یک حس غریب‌تر و واقعی‌تر درحال رخ دادن است.»
این کارگردان درباره سوژه فیلم سینمایی «شهرک» گفت: «قهرمان ما با آرزوی بازیگر شدن وارد شهرک می‌شود اما اتفاقات رخ داده، ربطی به سینما ندارد. این فیلم درباره هویت و البته خارج شدن از هویت خود و تبدیل شدن به شخصیتی دیگر است. دو دنیای حقیقی در فیلم داریم یکی در داخل و دیگری در خارج از «شهرک» است. فرهاد مدبر، سخت تر می‌تواند زندگی گذشته را فراموش کند.»
