فرارو- جو لیبرمن، سناتور امریکایی از کانکتیکت در فاصله سال‌های ۱۹۸۹ تا ۲۰۱۳ میلادی، نامزد معاونت ریاست جمهوری دموکرات در سال ۲۰۰۰ میلادی و رئیس گروه ضد ایرانی «اتحاد علیه ایران هسته ای».
او در وال استریت ژورنال نوشت:
تهران و مسکو در حال آزمایش سیاست خارجی دولت امریکا هستند که سال نخست بیشتر مبتنی بر اصول بود تا نشان دادن زور و قدرت نظامی. خروج وحشتناک امریکا از افغانستان متحدان این کشور را در سراسر جهان با احساس ناامنی مواجه ساخته و دشمنان امریکا از جمله ایران و روسیه را فرصت طلب‌تر ساخته است.
روسیه نیرو‌های خود را در مرز اوکراین مستقر ساخته و آماده است به آن کشور حمله کرده و اوکراینی‌ها را تحت سلطه خود درآورد. ایران به افزایش غنی‌سازی اورانیوم خود و نزدیک شدن به ساخت سلاح هسته‌ای ادامه می‌دهد. این کشور ظرفیت موشک‌های بالستیک دوربرد خود را ارتقا داده تا بتواند به دشمنان‌اش در جهان غرب و به اسرائیل و هم چنین به نیرو‌های نظامی و پایگاه‌های امریکایی در منطقه حمله کند. دولت‌های ایران و روسیه ارزش‌های موجود در قلب سیاست خارجی امریکا را زیر پا گذاشته اند. نتیجه مذاکرات هسته‌ای در ژنو و وین پیامدهای عظیمی برای امنیت، رفاه و آزادی امریکا، اروپا و خاورمیانه خواهد داشت.
روسیه اصرار دارد که اوکراین هرگز نباید عضو ناتو شود و ناتو هرگز نباید هیچ گونه نیرو یا تجهیزاتی را در هیچ یک از کشور‌های بلوک شوروی سابق مستقر سازد حتی اگر برخی از آن کشور‌ها اکنون عضو ناتو باشند.
ایران خواستار لغو تمام تحریم‌های اقتصادی چه مبتنی بر برنامه هسته‌ای آن کشور چه مرتبط با نقض حقوق بشر شده است حتی اگر آن کشور اقدامی را انجام نداده باشد که نشان دهد شایسته چنین تسلیمی از سوی امریکا است.
امریکا و متحدان‌اش باید این ایران و روسیه را متقاعد سازند تا دیدگاه‌های واقع بینانه را در مذاکرات مطرح نمایند تا ما مجبور به سازش‌های خطرناک نشده و صرفا برای دستیابی به توافق مرعوب نشویم. رویکرد امریکا به این بحث‌ها باید چگونه باشد؟ نخست با درک این موضوع که روسیه و ایران بیش از ما به توافق نیاز دارند باید با اعتماد به نفس کامل در مذاکرات شرکت کنیم.
دوم آن که آنان نباید مطالبه‌ای را از ما مطرح کنند. این باید ما (امریکایی ها) باشیم که از آنان خواسته های‌مان را مطرح می‌کنیم، زیرا آنان خطاکار هستند و اقتصاد و ارتش ما بسیاری قوی‌تر از آنان است. ما باید با این مطالبه آغاز کنیم که روسیه نیروهایش را از مرز اوکراین جابجا کرده و ایران توسعه برنامه هسته‌ای خود را متوقف ساخته و با بازرسی‌های بین المللی موافقت کند. در غیر این صورت، تحریم‌های اقتصادی افزایش و گسترش خواهند یافت و تحریم‌ها لغو نخواهند شد همان گونه که بایدن هفته گذشته این تهدید را مطرح کرد.
سوم آن که ما باید به روسیه و ایران شواهدی را ارائه دهیم مبنی بر آن که در ارائه تسلیحات دفاعی و تهاجمی به اوکراین و متحدان‌مان در خاورمیانه برای محافظت و دفاع از خود توسط آنان عزمی جدی داریم.
چهارم آن که باید برای روس‌ها و ایرانی‌ها روشن سازیم که اگر هر یک از آن دو کشور مرتکب اشتباهی فاحش شده و علیه امریکا، اوکراین، اعراب یا اسرائیل اقدام تهاجمی‌تری را انجام دهند ما پاسخ خواهیم داد و تجهیزات نظامی را برای حمایت از دوستان‌مان از جمله در عرصه اطلاعاتی و هوایی اعزام و مستقر خواهیم ساخت. چنین اقدامات قوی و واضحی از سوی رهبری دیپلماتیک و نظامی امریکا می‌تواند از شکست نسلی در اروپا و خاورمیانه جلوگیری کرده و اعتبار و اعتماد بین المللی امریکا را احیا کند. این موضوع به نوبه خود امنیت و رفاه داخلی ما و متحدان‌مان را در سراسر جهان تقویت خواهد کرد.
یک ژنرال بزرگ دوران روم باستان مدت‌ها پیش گفته بود: «اگر صلح می‌خواهی برای جنگ آماده شو» این توصیه عاقلانه‌ای به دولت بایدن است که ارزش پیگیری در قبال روسیه و ایران در سال ۲۰۲۲ میلادی را دارد.
