کیهان نوشت: اینکه معلمان، بازنشستگان، کارگران، کشاورزان و گروه‌های اجتماعی مشابه، با مشکلات اقتصادی دست به گریبانند، بر کسی پوشیده نیست.
عیبی هم ندارد، بلکه بجا و مبتنی بر حق هم هست که دغدغه‌ها و مشکلات خود را به گوش مسئولان برسانند و انتظار تدبیر و چاره‌جویی در حد مقدورات را داشته باشند.
اصلاشان نزول مدیریت و مسئولیت، رسیدگی به مشکلات مردم به‌ویژه طبقات متوسط و پایین به‌عنوان، ولی نعمت مسئولان است.
در عین حال آیا نسبت به مشکلات باید رویکرد جزیره‌ای و صرفا صنفی داشت، یا اینکه در کنار طرح مطالبات صنفی، نباید از منافع و مصالح کلان ملی غفلت کرد؟ به عبارت دیگر باید مراقب بود با دمیدن در مشکلات صنفی و مطالبه اختصاص بودجه و منابع - که نوعا کمیاب و محدود هم هستند- نقض غرض نشود و برآیند مسیر چاره‌جویی، موجب مشکلات جدید (مثل تولید نقدینگی و تورم جدید و…) که دود آن در چشم همه می‌رود، نشود.
آیا تنها راه طرح مطالبات و مشکلات، تجمعات بی‌در و پیکر خیابانی است که هیچ‌کس مسئولیت راه‌اندازی و اتفاقات متن و حاشیه آن را به‌عهده نمی‌گیرد، یا روش‌های مدنی‌تر، مفیدتر و کم‌هزینه‌تر هم وجود دارد؟ مسئولیت انحراف این تجمعات و موج‌سواری دشمنان کلیت ملت ایران با کیست؟ آیا هزینه‌های هنگفت این موج سواری، جز از جیب ملت ایران پرداخت می‌شود؟
زیباترین گیاهان اپارتمانی برای آویزان کردن از سقف 
۷دردسر داشتن هوش بالا 
۱۰ فیلم برتر فلورنس پیو / بازیگر جذاب فیلم اوپنهایمر + بیوگرافی و حواشی زندگی 
۱۰نگرانی بی‌مورد که بعدها می‌فهمید ارزشش را نداشت! 
به این ۹عادت روزمره بله بگویید تا پخته‌تر شوید 
چطور مینیمالیسم را به بخشی از سبک زندگی خود تبدیل کنیم؟ 
تجربه ثابت کرده تو و رفقات جز با پس گردنی و کتک حاضر به تمکین به نظر مردم نیستین. اعتراض مسالمت آمیز و مدنی در برابر کسانی که در برابر مردم تشنه از شات گان استفاده میکنند حرف چرتی بیش نیست
برادر شریعتمداری شما عنایت بفرمائید ی نگاهی به فیش حقوقی خودتون وبازنشستگان بیاندازید بعدا اظهار نظر بفرمائید چرا همچی رو سوق به طرف افکار منفی میدهید
شما ی آقای بفرمائید به مسئولین ذی ربط حق و حقوق بازنشستگان را بدهند تا به خیابان نیایند که خاطر شما مکدر شود
بخدا وعدل علی قسم در آخرت باید جواب بدهید