طبق اعلام مسئولان شهری ۱۲۹ ساختمان پر خطر در تهران وجود دارد که ممکن است یک بار دیگر حادثه‌ای مانند پلاسکو در آن‌ها رخ دهد.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، ساعت ۱۱:۳۰ روز پنجشنبه ۳۰ دی ماه سال ۱۳۹۵ ساختمان پلاسکو در چهارراه استانبول واقع در مرکز تهران بر اثر آتش سوزی به طور کامل فرو ریخت.
اورژانس تهران تعداد مصدومان را ۲۳۵ نفر اعلام کرد. ۲۶ نفر از شهروندان و ۱۶ نفر از نیرو‌های آتش نشانی هم جان خود را از دست دادند. خسارت مالی هم کم نبود، در این حادثه بیش از یک هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان خسارت مالی به بار آمد و حدود ۳ هزار کارگر هم کار خود را از دست دادند.
سرنوشت نخستین ساختمان آسمان خراش و ساختمان مدرن خاورمیانه به گفته کارشناسان یک دلیل مشخص داشت، آن هم عدم ایمنی کافی و رفع ایرادات در ساختمان بود.
مهر تایید این نظرات نامه‌ای با موضوع اخطاریه ایمنی در ساختمان پلاسکو است که سه سال قبل از حادثه یعنی در سال ۹۲ به مدیران و مالکان فرستاده شد. اما این اخطاریه مورد توجه مالکان و مدیران قرار نگرفت و سه سال بعد این حادثه رقم خورد.
پلاسکو اولین و آخرین ساختمان نا ایمن تهران نیست، از میدان بهارستان به سمت غرب تهران که حرکت کنی چپ و راست خیابان جمهوری اسلامی از این ساختمان‌ها زیاد هستند ممکن است پاساژی دو طبقه و تودرتو یا ساختمانی با چندین طبقه باشد، همین طور که به سمت میدان جمهوری اسلامی بیاییم به ساختمان جدید پلاسکو میرسیم، مثل اینکه ایمنی کامل هم در آن سعی شده رعایت شود و تا چند روز دیگر افتتاحییه آن برگزار می‌شود.
اما اطراف پلاسکو ساختمان نا ایمن کم نیست، از پاساژ‌های خیابان لاله زار تا مراکز فروش و تعمیر قطعات دیجیتال و لوازم خانگی که در نزدیکی پل حافظ هستند.
بازار تهران که یکی از نقطه‌های قدیمی شهر تهران است اوج این نا ایمنی‌ها است و در برخی مناطق آن امکان امدادرسانی یا ممکن نیست و یا اگر هم این امکان وجود داشته باشد به سختی است.
زهرا شمس احسان عضو شورای شهر تهران هم در تذکری در مورد مساله ناایمنی بازار تهران در یکی از جلسات شورای اسلامی شهر، بازار بزرگ تهران را به عنوان مهم‌ترین مرکز تجاری و اقتصادی دارای سه شاخصه فرسودگی مفرط، تراکم شدید جمعیت مراجعه کننده و فعال و همچنین بورس فعالیت‌های حاوی پتانسیل برای حریق دانست.
فقط بازار تهران و محدوده خیابان جمهوری اسلامی این ساختمان‌های نا ایمن را در خود جای نداده اند و نقاط دیگری هم هستند.
حمید رضا صارمی معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران گفت: در تهران حدود ۴ هزار و ۴۷۰ هکتار بافت ناایمن داریم که این بافت حدود ۷ درصد مساحت شهر تهران را تشکیل داده و حدود ۲۰ درصد جمعیت پایتخت در این بافت ساکن هستند.
جلال ملکی سخنگوی سازمان آتش نشانی شهرداری تهران به باشگاه خبرنگاران جوان گفت:در سه سال گذشته بیش از ۳۳ هزار ساختمان با طبقات، کاربری‌ها، قدمت‌های مختلف را پیرو دستور شورای شهر بازدید کرده ایم که بیش از ۳ هزار از این ساختمان‌ها نیاز به بازنگری قوری دارند، یعنی مسئولان آن‌ها باید در سریعترین زمان از این ساختمان‌ها رفع خطر کنند. از این تعداد ساختمان بازدید شده ۱۲۹ ساختمان در دسته بسیار پرخطر قرار گرفتند و فقط هم ساختمان‌های اداری و تجاری نیستند و انواع ساختمان در آن‌ها دیده می‌شود و قدیمی هستند. تعدادی از ۳۳ هزار در دو سال گذشته تشکیل پرونده دادند، دستورالعمل گرفتند و اقدامات ایمنی انجام دادند و حتی برخی از آن‌ها تاییده دریافت کردند. اما تعداد ساختمان‌هایی که ایمن سازی‌ها را انجام بسیار کم هستند و با این همکاری‌های کوچک نمی‌توان انتظار داشت که شهر را ایمن کنیم. مالکان و مسئولان باید پای کار بیایند و مهم‌تر از همه باید خلاء‌های قانونی رفع شود و الزام آور شوند.
طبق قانون شهرداری‌ها مصوب سال ۱۳۴۵، اتخاذ تدابیر مؤثر و اقدام لازم برای حفظ شهر از خطر سیل و حریق و همچنین رفع خطر از بنا‌ها و دیوار‌های شکسته و خطرناک واقع در معابرعمومی و کوچه‌ها و اماکن عمومی و دالان‌های عمومی و خصوصی و پر کردن و پوشاندن چاه‌ها و چاله‌های واقع در معابر و جلوگیری از گذاشتن هرنوع اشیا در بالکن‌ها و ایوان‌های مشرف و مجاور به معابر عمومی که افتادن آن‌ها موجب خطر برای عابرین است و جلوگیری از ناودان‌ها و دودکش‌های ساختمان‌ها که باعث زحمت و خسارت ساکنان شهر‌ها باشد.
در سال ۴۵ به این بند، اصلاحیه‌ای اضافه می‌شود که شهرداری خودش باید اقدام به ایمن‌سازی محل کند و هزینه را به علاوه ۱۵ درصد بیشتر از مالک دریافت کند. اما طبیعتا چنین امری اکنون امکان پذیر نیست و این قانون کهنه و فرسوده باید تغییر کند.
مسلما قانونی که متعلق به ۵۴ سال قبل است و شهری مثل تهران در این سال‌ها تغییرات بسیاری را به خود دیده است و تغییر در آن ضروری است. حتی در این قانون اشاره‌ای به ضمانت اجرایی نشده که اگر ساختمانی ایمنی را اجرا نکرد پلمب خواهد شد یا نه.
مردم زیادی روزانه ممکن است که گذرشان به این ساختمان‌ها بیوفتد و یا حتی زندگی آن‌ها در گرو این اماکن باشد که ایمن نکردن ساختمان‌ها توسط مالکان جان خیلی‌ها را در معرض خطر قرار خواهد داد.
