‌چرا ۷ بهمن روز مهمی است؟

‌هفته پنجم رقابت‌های لیگ برتر فوتبال ایران در شرایطی عصر روز گذشته به پایان رسید که بدون تردید مهم‌ترین اتفاق، بازگشت تماشاگران به ورزشگاه‌ها بود. روز گذشته تعداد اندکی از هواداران استقلال این فرصت را به دست آوردند تا بازی تیمشان برابر نساجی را از نزدیک و در ورزشگاه آزادی ببینند. این اتفاق در شرایطی رخ داد که برای اولین بار بعد از قریب به ۲۱ ماه است که «به‌طور رسمی» اجازه ورود تماشاگران به ورزشگاه صادر شد.

پیش‌ازاین مشاهده شده بود که تعداد اندکی از تماشاگران در ورزشگاه‌های شهرستان‌های مختلف راهی برای ورود به ورزشگاه محل بازی پیدا کرده بودند، ولی برای اولین بار به‌طور رسمی بعد از ۲۱ ماه این اتفاق عصر روز گذشته در ورزشگاه آزادی رخ داد. هفته نوزدهم لیگ نوزدهم، آخرین باری بود که تماشاگران فوتبال فرصت پیدا کردند به ورزشگاه بروند. ۱۸ بهمن ۱۳۹۸، آخرین ورود رسمی تماشاگران به ورزشگاه است و یک روز پیش از آن، طرفداران پرسپولیس و استقلال دربی جذابی را در استادیوم آزادی تماشا کردند.

حالا روز گذشته در شرایطی پنج هزار تماشاگر به ورزشگاه آزادی راه داده شدند که این میزان به‌طور مشخص بسیار کمتر از ۱۰ درصد حداقل گنجایش ورزشگاه است. هرچند مسئولان برگزارکننده اسمش را «ورود آزمایشی» گذاشته‌اند، ولی به نظر می‌رسد این تابو شکسته شده و از این به بعد قرار شده تماشاگران اجازه حضور در ورزشگاه‌ها را به دست بیاورند. برای میسر‌شدن بیشتر این امر، مقرر شده که سامانه‌ای راه‌اندازی شود تا زمینه را برای ورود آن‌هایی هموار کند که هر دو دوز واکسن را زده‌اند. اینکه این سامانه از اول آذرماه طبق وعده قبلی به راه بیفتد یا نه هم هنوز مشخص نیست، ولی همین را که بالاخره همتی شد تا بعد از مدت‌ها دوری، بالاخره تعداد اندکی از تماشاگران هم پایشان به ورزشگاه باز شود، باید به فینال نیک گرفت. البته که انتقادات زیادی در این میان وجود دارد و آن‌هم اینکه چرا درحالی‌که سینما و نماز‌جمعه و تعدادی دیگر از فعالیت‌ها که غالبا زیر سقف برگزار می‌شوند، مجوز داشته‌اند، ولی ورزشگاه‌ها نه؟ به‌هر‌روی با عبور از این نقدها، حالا می‌شود انتظار داشت که فوتبال باشگاهی و صدالبته فوتبال ملی با رونق و هیجان بیشتری دنبال شود.

اتفاقا حالا که مجوز حضور تماشاگران صادر شده، باید بی‌صبرانه منتظر روز هفت بهمن و بازی تیم ملی ایران با عراق در ورزشگاه آزادی ماند؛ دیداری که پیروزی در آن به معنی صعود تیم ملی به جام جهانی است و حضور تماشاگران می‌تواند به زیبایی‌های آن بازی خانگی اضافه کند. البته که خود همین مورد می‌تواند پایه‌گذار اتفاق ارزشمندتری مانند ورود زنان به ورزشگاه‌ها شود. فدراسیون فوتبال ایران طبق توافقی که با فیفا داشته، موظف است در‌های ورزشگاه را به روی زنان باز کند.

ایران پیش‌تر در بازی با کامبوج در اولین مرحله انتخابی جام جهانی مجوز حضور زنان در ورزشگاه را به دست آورد و مقرر شد که از این پس، در تمامی دیدار‌های خانگی، زمینه را برای بلیت‌فروشی عادلانه برای زنان علاقه‌مند به تماشای فوتبال مهیا کند. این حضور می‌توانست در دیدار برابر کره جنوبی هم رخ دهد، ولی از آنجا که فدراسیون فوتبال نتوانست مجوز حضور زنان تماشاگر را از نهاد‌های بالاتر بگیرد، به بهانه مدیریت ویروس کرونا، کلا بازی با کره جنوبی را بدون تماشاگر اعلام کرد.

حالا، اما شرایط فرق می‌کند و نمی‌شود برای ورود زنان به ورزشگاه بهانه‌ای دیگر تراشید. پیش‌تر ایران به مسئولان فیفا اعلام کرده که به دلایل مرتبط با سلامتی، بازی با کره را بدون تماشاگر برگزار کرده، ولی الان که تماشاگران توانسته‌اند دیدار‌های لیگ را از نزدیک تماشا کنند و از اول آذر هم سازوکار جدیدتری برای این حضور فراهم می‌شود، دیگر نمی‌شود دیدار بعدی تیم ملی ایران را بدون تماشاگر برگزار کرد.

ایران در مرحله نهایی انتخابی جام جهانی، در گروه A بالاتر از کره جنوبی بعد از شش بازی با ۱۶ امتیاز صدرنشین است و فقط به سه امتیاز دیگر نیاز دارد تا صعودش به جام جهانی قطر را نهایی کند. این بازی همان‌طور‌که عنوان شد روز هفتم بهمن در ورزشگاه آزادی برگزار می‌شود. حضور تماشاگران در این بازی به معنی صدور حتمی مجوز برای ورود زنان به ورزشگاه هم خواهد بود. حال فقط مسئله‌ای که از همین الان می‌تواند پرسش‌برانگیز باشد، تعداد تماشاگران است.

برخلاف بسیاری دیگر از کشور‌ها که مجوز حضور صد درصدی در ورزشگاه را صادر کرده و تعدادی دیگر که فعلا مجوز حضور ۶۰ درصد را داده‌اند، در ایران و با توجه به اتفاق روز گذشته که پنج هزار تماشاگر به ورزشگاه آمد، این مجوز برای زیر ۱۰ درصد صادر شده است. حال فرض بر اینکه در ادامه مسیر این تعداد افزایش یابد و به ۱۰ یا حتی ۲۰ درصد هم برسد، باز تعداد تماشاگران زن که قرار است برای بازی ایران – عراق به ورزشگاه آزادی بیایند، بسیار اندک می‌شود. طبق قاعده‌ای نامشخص، مسئولان فدراسیون فوتبال ایران در بازی با کامبوج هم نزدیک به یک‌دهم گنجایش واقعی ورزشگاه را به زنان اختصاص دادند.

حالا اگر فرض بر حضور ۱۰ یا ۲۰ درصدی تماشاگران باشد، باید گفت که برای دیدار ایران با عراق فقط مجوز ۱۰ هزار تماشاگر صادر خواهد شد. حالا با درنظرگرفتن همان عدد بحث‌برانگیز ۱۰‌درصدی سهم زنان از حضور تماشاگران، تعداد تقریبی آن‌ها نزدیک به هزار نفر یا در خوش‌بینانه‌ترین حالت ممکن دو هزار نفر خواهد شد. این تعداد حتی در مقایسه با قریب به پنج‌هزار تماشاگر زنی که برای دیدار ایران با کامبوج به ورزشگاه آمدند هم بسیار ناچیز است. در‌این‌میان البته رخ‌دادن یکی، دو مورد می‌تواند روی این تعداد اثرگذر باشد؛ اول اینکه مسئولان وزارت بهداشت و ستاد مبارزه با کرونا در کنار مسئولان فدراسیون فوتبال، درصد بسیار بیشتری از گنجایش ورزشگاه را پر کنند و دوم اینکه قانون نامشخص اختصاص‌یافتن ۱۰ درصد میزان حضور تماشاگران کلی به زنان را از میان بردارند. هرکدام از این دو اتفاق رخ دهد، می‌توان امیدوار بود که تماشاگران زن بیشتری به ورزشگاه آزادی بیایند.

البته این‌ها همه حدس‌و‌گمان است؛ چون تصمیم دقیقه نودی که برای بازی ایران – کره جنوبی گرفته شد و بازی را بدون تماشاگر کرد، می‌تواند به بهانه‌ای دیگر، برای بازی ایران – عراق هم تکرار شود. البته که اگر مجوز حضور زنان از نهاد‌های بالادستی کسب شده باشد، دیگر نیازی به بهانه‌تراشی برای دیدار ایران – عراق