«محمدابراهیم پارسانژاد» رییس انجمن باروری و ناباروری ایران، در ارتباط با وضعیت ناباروری در ایران گفت: ما در ایران مطالعات بسیار دقیق اپیدمولوژیک انجام دادیم و حدود ۲۰ مقاله در دانشگاه‌های مختلف در این زمینه نوشته شده و مورد بررسی قرار گرفتند. نتیجه گیری که از آن‌ها صورت گرفت، نشان می‌دهد حدود ۱۲ تا ۱۵ درصد از کل زوج‌های ایرانی نابارور هستند که برابر با جمعیتی در حدود ۴ تا ۵ میلیون نفر است.
به گزارش ایلنا، او در تعریف ناباروری گفت: ناباروری تعریف دارد و مبتنی بر این است که یک زوج که یک سال از ازدواجشان گذشته باشد، اگر در این مدت با وجود اینکه درکنار هم زندگی می‌کنند و هیچ گونه روش جلوگیری از بارداری نیز استفاده نکرده‌اند، بچه دار نشوند، می‌توان آن‌ها را نابارور تلقی کرد. البته اگر سن زوج بالای ۳۵ سال باشد، به جای یک سال بعد از شش ماه می‌توان در این باره نظر داد.
پارسانژاد در ارتباط با علت عمده ناباروری در ایران گفت: ما از نظر علل ناباروری با دیگر کشور‌های دنیا متفاوت هستیم. برای مثال بیشترین علت ناباروری در اروپا و آمریکای شمالی به مشکلات لوله‌های رحم که ناشی از بیماری‌های مقاربتی است، مربوط می‌شود، درحالی که در کشور ما بیشترین علل ناباروری، به مشکلات تخمک‌گذاری مربوط است.
او افزود: علت‌های زنانه ناباروری حدود ۶۵ درصد موارد و علت‌های مردانه نیز ۳۵ درصد ناباروری‌ها را تشکیل می‌دهد. این اعداد تقریبی است و این موارد همپوشانی نیز دارند.
پارسانژاد درارتباط با زمینه‌های ناباروری در ایران افزود: مهم‌ترین عاملی که می‌تواند مشکلاتی را در این زمینه ایجاد کند، مسائل روحی و روانشناختی افراد و همچنین بیماری مقاربتی است که مقداری شیوع آن بیشتر شده است، دلایل دیگری نیز وجود دارد که ناشناخته است. اما دیگر عوامل تاثیر گذار، آلودگی هوا، مشکلات تغذیه و استرس که موجب مشکلاتی مانند نارسایی زودرس تخم‌دان می‌شود، هستند.
او افزود: زنان در سنین ۵۰ تا ۵۵ سالگی با ضعف در تخم‌دان‌ها مواجه می‌شوند. یائسگی زودرس نیز از جمله علل ناباروری است و درحال پژوهش دراین باره هستیم که چنددرصد از زنان به صورت زودرس یائسه می‌شوند.
پارسانژاد در ارتباط با روند شیوع ناباروری در ایران گفت: قدر مطلق ناباروری طبیعتا با توجه به افزایش جمعیت صعودی است، همان طور که با افزایش جمعیت شیوع دیگر بیماری‌ها نیز افزایش پیدا می‌کند، اما در ارتباط با قدر نسبی میزان ناباروری در ایران که همان ۱۲ تا ۱۵ درصد است، به نظر نمی‌رسد این آمار افزایش یافته باشد. وضعیت ما در ناباروری مانند کشور‌های دیگر است.
او افزود: ما تا به حال هیچگونه مطالعه‌ای در کشور نداشتیم که نشان دهد آلودگی محیط، امواج و مسائلی مانند استرس تا چه اندازه بر میزان ناباروری تأثیرگذار بوده اند. این‌ها با ناباروری ارتباط دارند، اما در کشور ما هنوز مطالعه‌ای که به دقت بگوید تا چه میزان تاثیرگذار هستند، صورت نگرفته است.
پارسانژاد گفت: بهترین سن برای بارداری، بین ۲۲ تا ۲۸ سالگی است. البته می‌دانیم که درصد زیادی از جمعیت هستند که نمی‌توانند اینقدر خوشبخت باشند که بتوانند در این سن موقعیت باردار شدن را داشته باشند. تعداد زیادی از جمعیت این موقعیت‌ها را از دست می‌دهند. اینکه در سن ۳۵ سال به بالا گفته شد که شش ماه بعد از تلاش برای بارداری وعدم موفقیت در آن، زوج نابارور محسوب می‌شوند، به این دلیل است که در آن سن دیگر یکسال صبر نمی‌کنند.
او افزود: مسئولان به این نتیجه رسیده‌اند که جمعیت ما درحال پیر شدن است. بسیاری از کشور‌های اروپایی نیز همین گونه هستند و جمعیت را به فرزندآوری تشویق می‌کنند. پس اهمیت قضیه از این جا روشن می‌شود که ما چه کار کنیم که باروری را برای جلوگیری از پیر شدن جمعیت و افزایش آن تشویق کنیم.
پارسانژاد ادامه داد: مسئولان برای تشویق به فرزندآوری، وامی را دراختیار بیماران گذاشته‌اند به عقیده صاحب نظران این حوزه و اعضای انجمن ناباروری، اگر این پول را در تجهیز مراکز دولتی ناباروری صرف کنند، بهتر از این است که پول را در اختیار بیمار بگذارند که خودش هم شاید نداند که آن را چگونه هزینه کند. پس اگر قرار است دولت حمایتی داشته باشد، این حمایت را بهتر است در مراکز ناباروری دولتی درجهت تجهیز آن‌ها، نیروی انسانی و دانش انجام دهد که بتوانند به مردم در جهت درمان ناباروری‌شان خدمات بدهند، تا اینکه این پول در اختیار مریض گذاشته شود.
او افزود: در ایران هزینه‌های درمان برای مردم خودمان گران است، اما درهرحال از دیگر کشور‌های دنیا ارزان‌تر است. اگر قرار است حمایتی از زوجین نابارور شود، اگر به صورت تقویت و تجهیز و بالا بردن دانش باشد بهتر است. ما حدود ۱۱۰ مرکز درمان ناباروری در کل کشور داریم که تعداد زیادی از این‌ها دانشگاهی و دولتی هستند و نیاز دارند تجهیزاتشان قوی‌تر شود.
