ابراهیم شکوری در زمان مدیریت جعفر سمیعی در پرسپولیس، به عنوان معاون باشگاه انتخاب شد، اما با آغاز زمزمه‌های جدایی سمیعی از حمع سرخپوشان، به یکباره اعلام کرد سرباز است و باید زمان باقیمانده از خدمتش را بگذراند و نمی‌تواند کنار باشگاه باشد. در نتیجه، سمت او از معاون به مشاور تغییر پیدا کرد.
درحالی که پرسپولیس روز‌های مهم نقل و انتقالات را در پیش داشت، اما باز شاهد بودیم که شکوری به عنوان مشاور همچنان در امور مدیریتی فعال است. در نهایت، بعد از استعفای سمیعی از مدیرعاملی پرسپولیس، شکوری هم اعلام کرد که دیگر در این باشگاه نمی‌ماند.
اما رفتار‌های شکوری در ادامه چیز دیگری نشان داد و با توییت‌ها و مصاحبه‌هایی که از وی منتشر می‌شد، مشخص بود که تمایل زیادی به ادامه کار دارد. وی با این رفتارها، این سوال را برای مخاطبان و علاقمندان این تیم ایجاد می‌کند که اگر مایل به کار در پرسپولیس بود، چرا اعلام کرد که با رفتن سمیعی دیگر نمی‌خواهد به فعالیت خود ادامه دهد و در این باشگاه بماند؟
چه موضوعی در پرسپولیس وجود دارد که برخی مدیران و معاونان جدا شده، به هر شکلی سعی دارند بار دیگر به این باشگاه بازگردند؟ چرا وقتی مدیری به هر دلیلی از مجموعه‌ای جدا شده، هر روز در مورد مسائل باشگاه واکنش نشان می‌دهد؟
روز گذشته هم به شکل عجیبی خبری در فضای مجازی پیچید مبنی بر اینکه شکوری گزینه مدیرعاملی پرسپولیس شده است. جالب است که خود او این موضوع را تکذیب کرد، اما در اتفاقی جالب‌تر و قابل تامل، بعد از بازی مقابل فولاد که با برد این تیم به پایان رسید، برخی بازیکنان با انتشار عکس شکوری، از وی حمایت کردند که در راس آن‌ها سیدجلال حسینی کاپیتان تیم بود.
رفتاری عجیب و سئوال برانگیز از سوی بازیکنان که ابهامتی را در پی داشت. البته نکته جالب‌تر اینکه دقایقی بعد، این استوری‌های حمایتی از صفحات شخصی این بازیکنان پاک شد. آیا نباید برای این رفتار‌های عجیب و چنین نمایش و شوافی که برخی مدیران جداشده انجام می‌دهند، دچار تردید شد؟
