پلتفرم دبلیو ۱۲۳ در مجموعه مرسدس بنز نماینده محصولاتی است که در فاصله سال‌های ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۶ روی خط تولید قرار گرفتند. طی این مدت ۲۶۹۶۹۱۵ دستگاه مرسدس در کلاس‌های سدان ۴ درب، کوپه، استیت، لیموزین، ال دبلیو بی (فاصله طولانی بین محورها) و ... ارائه شدند.
به گزارش عصر ایران، در کشور ما نیز سدان این مرسدس محبوبیت بسیار زیادی بدست آورد و برای سال‌ها نمادی از یک خودروی فوق العاده باکیفیت و لوکس بود.
اما قطعا یکی از فناورانه‌ترین و خاص‌ترین نمونه‌های پلتفرم W۱۲۳، نمونه تجربی بود که در سال ۱۹۸۲ با نام الکترو انتریب معرفی شد. این مرسدس مجهز به سیستمی هیبریدی شده بود که متشکل از تک موتور الکتریکی ۴۱ اسب بخاری و یک موتور بنزینی دو سیلندر چهار زمانه بود.
اما دقیق‌تر بگوئیم این یک خودروی الکتریکی خالص بود که موتور بنزینی در واقع به عنوان افزاینده برد حرکتی عمل می‌کرد. بدین ترتیب که برد حرکتی موتور الکتریکی با مجموعه باتری برابر با ۱۰۰ کیلومتر بود، اما با اضافه شدن بخش بنزینی به چرخه عملکرد خودرو؛ ۵۰ کیلومتر دیگر نیز به برد حرکتی اضافه می‌شد.
بیشینه سرعت نیز برابر با ۸۰ کیلومتر برساعت محاسبه شد.
انرژی مورد نیاز موتور الکتریکی از بسته باتری نیکل-آهن خنک شونده با آب تامین می‌شد. مجموعه باتری در یک فضای مخفی که زیر بخش بار استیشن واگن جانمایی شده بود، قرار می‌گرفت و به تنهایی ۶۰۰ کیلوگرم وزن داشت. برای شارژ باتری به یک پریز خانگی متعارف (در اروپا) ۲۲۰ ولت نیاز بود.
این محصول در پاسخ به بحران سوخت سال ۱۹۷۹ طراحی شد، اما مهندسان در نهایت موفق شدند که نمونه اولیه را در سال ۱۹۸۲ و ۱۹۸۳ مورد آزمایش قرار دهند.
