از پروژه مرموز «Natick» مایکروسافت چه می‌دانید؟

شرکت مایکروسافت تحت پروژه‌ای با عنوان «Natick»، یک مرکز داده کوچک را درون یک استوانه زیر دریایی قرار داده و آن را ۱۱۷ فوت یا حدود ۳۵۰۰ متر زیر آب شناور ساخت؛ تیم پروژه ناتیک عقیده دارند که این روش بازدهی انرژی و اعتبار دیتاسنتر‌ها را افزایش می‌دهد.

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری، فاصله از مراکز داده‌ها و سرور‌های ارتباطی یکی از مشکلات دسترسی به اطلاعات می‌باشد به عبارت دیگر هرچه کاربر از مراکزی که داده‌ها را پردازش و سپس در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد بیشتر باشد علاوه بر آن که با کاهش سرعت دریافت و ارسال روبه رو خواهند شد باید هزینه‌های بیشتری برای دسترسی به این سرویس‌ها پرداخت کنند. برای رفع این مشکل، شرکت مایکروسافت تحت پروژه‌ای با نام «Natick»، یک مرکز داده کوچک را درون یک استوانه زیر دریایی قرار داده و آن را ۱۱۷ فوت یا حدود ۳۵۰۰ متر زیر آب شناور ساخته است؛ تیم پروژه ناتیک عقیده دارند که این روش علاوه بر آن که بازدهی انرژی و اعتبار دیتاسنتر‌ها را افزایش می‌دهد باعث می‌گردد با نزدیک‌تر شدن سرور‌ها به کاربرانی که در نواحی ساحلی قرار دارند تاخیر در ارتباطات با آن‌ها را نیز به صورت چشمگیری کاهش دهد. در این گزارش سعی خواهیم کرد شما را با این پروژه جدید آشنا نماییم.

گرما، عامل از بین رفتن اطلاعات دیجیتال

زمانیکه شما از لپ تاپ یا سیستم یا حتی گوشی‌های هوشمند خودتان استفاده می‌کنید این تجهیزات تولید گرما می‌کنند، این تولید گرما باعث کاهش کیفیت سرویس دهی و علاوه بر آن، احتمال از بین رفتن داده‌ها را نیز زیاد می‌کند. حال تصور کنید که یک مرکز داده (وقتی صحبت از مراکز داده بزرگ می‌شود به عنوان یک ITPRO منظور ما مراکز داده‌ای مثل گوگل، یاهو و فیسبوک است) چقدر می‌تواند با صد‌ها سرور، سویچ و روتر گرما تولید نماید؟!

یکی از راهکار‌هایی که اینگونه شرکت‌ها در پیش می‌گیرند انتقال دادن مراکز داده خود به مناطق سردسیری از جمله قطب شمال و جنوب است که هزینه‌های آن‌ها را به شدت بالا می‌برد، زیرا تمامی بستر‌های ارتباطی نیز باید فراهم شود، اما در این میان مایکروسافت یک راهکار خلاقانه را ابداع و در حال آزمایش نهایی آن است؛ مایکروسافت مراکز داده‌های خودش را تحت عنوان پروژه «Natick» به زیر اقیانوس‌ها و دریا‌ها که خنک و سرد هستند منتقل می‌کند که با اینکار می‌تواند انقلابی عظیم در این زمینه به وجود بیاورد.

پروژه« Natick» چگونه عمل می‌کند؟

مایکروسافت در سال ۲۰۱۵ یک دیتاسنتر را به مدت چند ماه در ساحل کالیفورنیا زیر آب قرار داد تا مشخص شود که آیا کامپیوتر‌ها در این محیط دوام خواهند آورد یا خیر؟، بعد از این آزمایش، شرکت مایکروسافت پروژه جدیدی را در سال ۲۰۱۸ با نام «ناتیک» آغاز نمود که در آن دیتاسنتری را به شکل کپسول به اعماق آب‌های اسکاتلند فرستاد که درون آن ۸۶۴ سرور و ۲۷/۶ پتابایت حجم حافظه در عمق ۳۶ متری دریا قرار داده شد.

تیم پروژه ناتیک در مایکروسافت عقیده داشتند که این روش بازدهی انرژی و اعتبار دیتاسنتر‌ها را افزایش می‌دهد. چرا که روی خشکی دیتاسنتر‌ها با مشکلاتی همچون زنگ‌زدگی و رطوبت مواجه می‌شوند و کنترل دما نیز امری بسیار دشوار است. اما محیط زیردریا با دمای ثابت مشکلات بسیار کمتری را برای این دیتاسنتر‌ها ایجاد می‌کند.

شرکت مایکروسافت با کمک محققین خود بعد از گذشت نزدیک به سه سال در سال ۲۰۲۰ کپسول سرور‌های کامپیوتری خود را از زیر آب خارج نمودند که پس از باز نمودن آن به نتایج جالبی برخورد نمودند. «جان روچ» از محققان مایکروسافت در مورد نتایج این آزمایش گفت:

این پروژه، مرحله نهایی یک تلاش چندساله است که ثابت کرد مفهوم مراکز داده در زیر آب از نظر لجستیکی، زیست محیطی و اقتصادی عملی است. وی افزود: یکی از اولین مواردی که محققان متوجه آن شدند این بود که مرکز داده در بستر دریا از نرخ خرابی کمتری نسبت به یک مرکز داده معمولی برخوردار بوده و از ۸۵۵ سرور موجود فقط هشت مورد آن‌ها طی این زمان از کار افتاده اند. این آمار بدان معناست که دیتاسنتر زیردریایی نسبت به دیتاسنتر‌های موجود در خشکی هشت برابر کمتر دچار نقص می‌شود. کاهش نقص‌ها اهمیت بالایی دارد، زیرا تعمیر سرور زیردریایی فرایند دشوار و زمان‌بری خواهد بود.

ماکروسافت چه اهدافی را از طراحی پروژه «Natick» دنبال می‌کند؟

قرار دادن مراکز داده در زیر آب نه تنها از نظر خنک‌سازی باعث بهبود کارایی و کاهش هزینه می‌شود بلکه از نظر منطقی هم دارای مزایای زیادی است چرا که طبق برآوردی که مایکروسافت انجام داده است باعث دسترسی آسان‌تر مردم به سرور‌ها نیز خواهد شد. چنین راهکاری می‌تواند باعث کاهش بسیاری از هزینه‌ها و سادگی پیاده‌سازی اینگونه مراکز داده در داخل و زیرآب شود و همچنین دیگر محدودیت فضای کاری مرکز داده نیز وجود نخواهد داشت و هر زمانی که نیاز باشد یک ITPRO می‌تواند مرکز داده خودش را بزرگتر کند.

همچنین مایکروسافت بر این عقیده است که ایجاد کردن کپسول‌های سرور یا همان مرکز داده حداکثر ۹۰ روز زمان می‌برد و پیاده‌سازی آن نیز بسیار سریعتر و راحت‌تر خواهد بود و بصورت آماده نیز قابل استفاده است. برای مثال راه اندازی یک مرکز داده استاندارد ممکن است تا دو سال به طول بیانجامد. کارشناسان طراح این پروژه بر این عقیده هستند که حتی روزی خواهد رسید که این نوع مراکز داده نیروی مورد نیاز برق برای سرویس دهی را نیز از آب اقیانوس دریافت کنند و توربین‌های آبی توان کاری ان‌ها را تامین کند.

یکی دیگر از مزایای این مراکز داده‌عدم نیاز به سرکشی و بازرسی مرتب است، یک ITPRO می‌تواند هر چند ماه یکبار یا حتی هر سه ماه یکبار از مرکز داده بازرسی کند، اما مایکروسافت هدفگذاری کرده است که مرکز داده‌ای ایجاد کند که بتواند یک سال بدون نیاز به هرگونه نگهداری و نظارت در زیر آب کار کند. هدفگذاری نهایی این پروژه مرکز داده‌ای بدون نیاز به نظارت به مدت ۱۰ سال است که فعلا در حد حرف است، اما اصلا بعید نیست.

نتیجه گیری…

یکی از آرزوی کارشناسان حوزه فناوری، بالا بردن سرعت دسترسی به داده‌ها و اطلاعات می‌باشد؛ پروژه Natick مایکروسافت، با ساخت انواع سرور‌های در اندازه و ابعاد کوچک و بزرگ در نزدیکی مناطق ساحلی می‌تواند این آرزوی کارشناسان را به واقعیت تبدیل نماید و به این ترتیب امکان دسترسی بیشتر و راحت‌تر به سرور‌ها میسر خواهد شد و از آنجا که تقریبا نیمی از جمعیت جهان در فاصله حدودا ۲۰۰ کیلومتری سواحل زندگی می‌کنند، با قراردادن دیتاسنتر در نزدیکی شهر‌های ساحلی، این کاربران به خوبی می‌توانند از خدمات آن با سرعت بالا و هزینه کم استفاده نمایند.