بزرگتر‌ها در روز دست‌بوسون (مراسم تعیین زمان عروسی) با رعایت تمام جوانب و مخصوصاً آمادگی خانوادهٔ عروس، روزی را برای مراسم عروسی تعیین می‌کنند.
پس از آمادگی داماد و تبادل نظر لازم با خانوادهٔ عروس و تدارک نسبتاً وسیع، داماد یا برادر او در بین طایفه‌هایی که به نوعی با آن‌ها بستگی دارند می‌روند و به جمع‌آوری اوزی (هدیه عروسی) می‌پردازند، مردم نیز گوسفند و بز و ... را به او به عنوان هدیه می‌دهند. از این رو گوسفندان گاهی بیشتر از تعداد مورد نیاز فراهم می‌گردد، این امر باعث می‌شد تا در آغاز زندگی مشترک با فشار بار مالی مواجه نگردند و این یکی از سنت‌های حسنه و کم نظیری است که در این ایل پایدار مانده و جزیی از فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی آنان محسوب می‌شود.
زنان با لباس‌های رنگارنگ محلی، شلوار گشاد (قِری)، پیراهن کمردار، لچک‌های پوشیده از مُنجوق و سکه‌های نقره‌ای (ریال)، مینا، بند سوزن (بندسیزن) و مردان با شلوار‌های دبیت، چوقا، کلاه‌های سیاه و گیوه‌های ملکی، در رقص و پایکوبی شرکت می‌کردند.
عکاس: مریم آل مؤمن/ ایرنا
سفر به دژهای باستانی ایران؛ حیرت‌انگیزترین قلعه‌های تاریخی ایران که باید ببینید 
بیوگرافی بازیگران سریال سلمان فارسی + عکس‌های شخصی و حواشی جدید 
زیباترین بنادر جنوبی ایران برای گردش و خرید ارزان در فصل سرما 
چطور مینیمالیسم را به بخشی از سبک زندگی خود تبدیل کنیم؟ 
به این ۹عادت روزمره بله بگویید تا پخته‌تر شوید 
۱۰نگرانی بی‌مورد که بعدها می‌فهمید ارزشش را نداشت! 
