فرارو- قسمت دوازدهم سریال قورباغه به کارگردانی و نویسندگی هومن سیدی و تهیهکنندگی علی اسدزاده روز دوشنبه ۱۸ اسفند ماه ۱۳۹۹ وارد شبکه نمایش خانگی شد.
به گزارش فرارو، در خلاصه داستان این قسمت آمده است: «همیشه ترس از این که تو تنها کسی نیستی که همه چی رو میدونی، آدمو نابود میکنه. بدترین لحظه برای آدم زمانیه که فکر کنه کسی که میدونه قراره با کسی که نمیدونه تنها باشه» سریال در قسمت دوازدهم کمی هم وارد زندگی لیلا، خواهر نوری میشود. لیلا که تا الان بیشتر تصاویر سکوت او را دیده بودیم و به نظر میرسید از بچگیاش تاکنون زیر سایه برادرش کار خاصی انجام نمیدهد، مشخص میشود بازیهای مخصوص به خودش را دارد.
لیلا بعد از مدتی آشنایی و رفت آمد با پسری معتاد با شمس آشنا میشود، امیرعلی شمس. همان کسی که انگشت بریده شده او در قسمتهای گذشته ماجراهای زیادی را برای رامین، سروش و نوری رقم زد و درنهایت منجر به کشته شدن سروش شد. لیلا به شمس دل میبندد و به مرور به او نزدیک میشود، به حدی نزدیک که دیگر به معشوقه او بدل میشود. لیلا شبی با ماشین خود همسر و پسر شمس را زیر میگیرد و آنها را میکشد. درنهایت نیز تقصیر را به گردن دوستش فواد میاندازد و شمس هم او را به بدترین شکل ممکن به قتل میرساند.
بدین ترتیب شته ارتباط شمس با نوری و قدرتش مشخص میشود. لیلا که هنوز هم با شمس در زندان ارتباط دارد، حتی این واقعیت را که قدرت نوری نه به دلیل هیپنوتیزم که به خاطر ماده مرموز قورباغه است، به شمس میگوید و مامور میشود تا به برادرش خیانت کند و همه مواد را در اختیار شمس بگذارد. قورباغه وارد فصل جدیدی از داستانش میشود. فصلی که در آن سروش که تاثیر زیادی در زندگی و قدرت نوری داشت، دیگر زنده نیست و لیلا هم بعد از سالها سکوت و حرکت در خفا تصمیم دارد بازیهایش را گسترش بدهد و کارهای خطرناکتری را از آنچه تاکنون انجام میداده است، بکند.
فارغ از سبک و شکل بازی فرشته حسینی نقش لیلا نقشی کلیدی و جذاب است که به بهترین نحو توسط هومن سیدی نوشته شده است. با پر رنگتر شدن نقش لیلا شکل کارگردانی و فیلم برداری قورباغه نیز که در قسمتهای مختلف متغیر است، به حال و هوای فیلمهای نوآر نزدیکتر از قبل میشود و لیلا زن اغواگر قصه است.
قورباغه همچنان در اوج و با کیفیتی بیسابقه و بسیار جلوتر از سایر ساختههای شبکه نمایش خانگی به کار خود ادامه میدهد. سریال هومن سیدی به اتفاقی در میان سریالهای ایرانی بدل شده است که در چشمانداز نزدیک هم به نظر نمیرسد کسی به پای آن برسد.