پیروزی گل‌گهر سیرجان برابر سایپا در هفته سیزدهم لیگ برتر بیش از هر چیز دیگری تحت تاثیر مسائل داوری قرار گرفت. دو تیم نمایش پایاپای و برابری داشتند. حوالی دقیقه ۷۰ مجید علیاری از سایپا داخل محوطه جریمه گل‌گهر صاحب توپ بود که سرنگون شد. پنالتی بود یا نه را باید کارشناسان تشخیص بدهند، اما به هر حال کوپال ناظمی داور مسابقه این صحنه را خطا تشخیص نداد و به علیاری بابت تمارض کارت زرد داد؛ کارتی که اخطار دوم او بود و منجر به اخراج این بازیکن از زمین مسابقه شد. پنج دقیقه بعد از اخراج علیاری، گل‌گهر روی یک ضربه ایستگاهی به گل رسید تا سه امتیاز ارزشمند را با خودش به سیرجان ببرد.
بعد از بازی، اما میکس‌زون ورزشگاه به صحنه اعتراض دسته‌جمعی سایپایی‌ها علیه داوری تبدیل شد. مساله هم فقط کارت قرمز موصوف نبود. داستان این است که دوشنبه‌شب گذشته امیر قلعه‌نویی، سرمربی گل‌گهر بیش از نیم ساعت آنتن زنده برنامه فوتبال برتر شبکه سه را در اختیار گرفت تا در مورد همه ظلم‌هایی که به زعم او، داوران در این سال‌ها در حق این مربی کرده‌اند حرف بزند. در همان برنامه ابراهیم صادقی، سرمربی سایپا هم روی خط آمد و گفت اعطای چنین تریبون یک‌طرفه‌ای به یک مربی بی‌سابقه است و او از بازی روز جمعه می‌ترسد. حالا هم سایپایی‌ها می‌گویند هراس‌شان بی‌مورد نبوده و داور بازی تحت تاثیر نطق امیر قلعه‌نویی به ضرر آن‌ها سوت زده است. مثلا پیروز قربانی، دستیار صادقی، بعد از پایان مسابقه گفت: «از بحران درآمدن تیم‌های متمول را به تمام افرادی که در این موضوع نقش داشتند، از جمله آن برنامه تلویزیونی تبریک می‌گویم. مقدمات چیده شد تا امروز گل‌گهر برنده شود.»
اصلا ممکن است تمام ادعا‌های اعضای سایپا اشتباه باشد، اما واقعا چه منطقی پشت این داستان است که محمدحسین میثاقی و همکارانش بیش از نیم‌ساعت به قلعه‌نویی فرصت می‌دهند تا در یکی از آشکارترین اتهام‌زنی‌های تاریخ فوتبال ایران، چند داور را با ذکر نام به سوت زدن تعمدی علیه تیم‌هایش متهم کند؟ قلعه‌نویی رسما و عملا از برخی داوران و کمک داوران مثل اشکان خورشیدی، علی صفایی، بیژن حیدری، محمدرضا منصوری و ... اسم برده و به‌صراحت می‌گوید آن‌ها در اشتباه‌کردن به ضرر او تعمد دارند. اگر راست می‌گوید که فدراسیون و کمیته انضباطی باید کلاه‌شان را بالاتر بگذارند، اگر هم ادعای واهی است، گوینده باید مواخذه شود. در غیر این صورت، سیاهه مفصلی که قلعه‌نویی نام برده، چگونه قرار است در آینده بازی‌های تیم او را قضاوت کنند؟
از همه این‌ها که بگذریم، یک نکته جالب وجود دارد. امیر قلعه‌نویی ماه گذشته مهمان حضوری میثاقی در فوتبال برتر بود و هفته گذشته هم به‌صورت اینترنتی نیم‌ساعت از وقت برنامه را گرفت. او در حالی مشتری ثابت فوتبال برتر شده که در سال‌های پایانی تولید نود، منتقد سرسخت عادل فردوسی‌پور و برنامه‌اش بود. در آن مقطع ده‌ها مصاحبه از امیر علیه عادل فردوسی‌پور منتشر شد که برخی از آن‌ها حاوی حملات تند و آتشین به مجری برنامه نود بود. حالا شاید بتوان دلیل بی‌میلی دیروز به عادل و علاقه امروز امثال قلعه‌نویی به برنامه میثاقی را درک کرد؛ آنجا که دیگر خبری از مجری پرسشگر و منتقد نیست و او به‌راحتی می‌تواند به‌عنوان متکلم وحده هر چقدر دوست دارد آنتن را در اختیار بگیرد و هر اتهامی که دلش می‌خواهد به هر کسی بزند؛ بدون نیاز به سند و بدون حضور کسی که جناب مهمان را به چالش بکشد. صد البته قلعه‌نویی در این مسیر تنها نیست. علیرضا منصوریان هم یکی دیگر از همین دوستان است؛ سرمربی ناکام تراکتور که پس از برکناری از این تیم، بیش از یک ساعت در استودیوی فوتبال برتر نشست و طوری حرف زد که انگار پپ گواردیولا را در اوج از بارسلونا کنار گذاشته‌اند! در تمام طول آن مدت هم میثاقی از منصوریان سوال نکرد به فرض که سیاست‌های تراکتور اشتباه بود، شما چرا در استقلال با وجود برخورداری از زمان کافی موفق به کسب نتایج لازم نشدی؟ و آیا زمان پذیرفتن اشکالات فنی فرا نرسیده است؟ نه؛ خوبی میثاقی این است که بر خلاف عادل دنبال درد سر نیست و کسی را سین‌جیم نمی‌کند. راز اصلی محبوبیت او نزد مهمانان بازنده هم همین است. پس تا اطلاع ثانوی، زنده باد فوتبال برتر!»
