تبعیض آشکار برای خارجی‌های لیگ برتر!

سوم شهریورماه سال جاری بود که ممنوعیت جذب بازیکن و مربی خارجی در بیستمین دوره لیگ برتر و برای تمامی باشگاه‌های کشور در هیات رییسه فدراسیون فوتبال به تصویب رسید و در عین حال اعلام شد که ادامه قرارداد بازیکنان و مربیان خارجی که از فصول قبل با باشگاه‌ها قرارداد داشته‌اند بلامانع است و در صورتی که قرارداد آن‌ها به پایان رسیده باشد فقط با باشگاه فعلی خود می‌توانند تمدید کنند و با باشگاه ثالث دیگر نمی‌توانند تفاهم کنند یا قراردادی به امضا رسانند.

ماجرایی که از همان ابتدای امر با نظرات مخالف و موافق زیادی همراه بود و به هیچ وجه نمی‌شد به پاسخ واحد و نتیجه بخشی از سوی کارشناسان در مورد آن دست یافت، چرا که لیگ فوتبال ایران از معدود لیگ‌های فوتبال در دنیا است که با چنین قوانینی مواجه می‌شود!

سه هفته پس از شروع لیگ برتر، اما محمد ربیعی، سرمربی مس رفسنجان در نشست خبری شرایط در نظر گرفته شده برای ادامه قرارداد بازیکنان و مربیان خارجی که از فصول قبل با باشگاه‌ها قرارداد داشته‌اند را نسبت به تیم‌هایی که هیچ بازیکن خارجی ندارند قابل تامل دانست و این سوال را مطرح کرد که چرا باید تفاوتی بین تیمی که بازیکن خارجی نداشته و تیمی که قرارداد بازیکن خارجی اش به پایان رسیده وجود داشته باشد؟

سوال درست نیز واقعا همین است، موضوع بازیکنان خارجی که قرارداد آن‌ها به پایان نرسیده کاملا جدا است، اما چرا باید بین تیم‌هایی که قرارداد بازیکنان خارجی‌شان به پایان رسیده بود با تیم‌هایی که بازیکن خارجی نداشتند چنین تبعیضی شکل می‌گرفت؟

سرمربی مس رفسنجان هم‌چنین از فدراسیون فوتبال درخواست کرد شرایطی در نظر گرفته شود تا تیم‌هایی که بازیکن خارجی ندارند حداقل امکان جذب و انعقاد قرارداد با یک بازیکن را داشته باشند چرا که فوتبال ایران در برخی پست‌ها با محدودیت بازیکن مواجه است.

موضوع قابل اشاره و درست در این خصوص این که تمامی تیم‌ها باید با شرایط مساوی از طریق نهاد متولی برگزاری مسابقات در نظر گرفته شوند و اگر تیمی اجازه انعقاد قرارداد با بازیکن خارجی را نداشته باشد باید سایر تیم‌ها نیز از تمدید قرارداد با بازیکنان خارجی خود محروم شوند، مساله‌ای که به نظر می‌رسد از دید هیات رییسه فدراسیون فوتبال پنهان مانده است و به طور حتم در نیم فصل یا پایان فصل لیگ برتر باید در خصوص آن چاره اندیشی کرد.