یک آینده‌پژوه جمعیت گفت: در روز‌های قرنطینه کرونا بچه‌هایی که تک‌فرزند بودند، دچار مشکلات زیادی شدند؛ در واقع حتی در شرایط بحرانی که وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشور ایده‌آل نیست باز هم ضریب تحمل فرزندانی که خواهر و برادر دارند بالاتر است.
به گزارش تسنیم، دکتر مریم اردبیلی با اشاره به معضلات دانش آموزان در خانواده‌های «تک‌فرزند» در دوران قرنطینه کرونا اظهار کرد: در جریان شیوع ویروس کرونا، کم‌ترین صدمه مربوط به دانش‌آموزانی بود که در خانواده‌هایی چندفرزند زندگی می‌کردند؛ درست است که خانواده‌ها در قرنطینه بودند، اما دانش‌آموزان در محیط زیست طبیعی خودشان با خواهر و برادرشان شاد بودند و تعامل و گفتگو داشتند.
وی ادامه داد: اما در این میان، بچه‌هایی که تک فرزند بودند در همین دوره دچار مشکلات عاطفی جدی شدند، به خاطر اینکه بچه تنها در خانه نشسته و پدر و مادر او به سر کار می‌روند یا اگر در خانه هستند با او همبازی و همکلام نمی‌شوند! و تنها امکان «تک‌فرزندان» بازی کردن با بچه‌های همکلاسی آشنا یا فامیل بود که آن هم در شرایط قرنطینه از بین رفته است!
این آینده‌پژوه جمعیت تصریح کرد: در این میان، بچه‌ها با ابزار‌های دیجیتال (تبلت، موبایل) تنها ماندند و در نتیجه دچار مشکلات زیادی شدند؛ واقعیت این است که حتی در شرایط بحرانی که در آن وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشور ایده‌آل نیست باز هم ضریب تحمل فرزندانی که خواهر و برادر دارند بالاتر است و راحت‌تر و با سلامت بهتری از مشکلات پیش‌رو عبور می‌کنند.
اردبیلی با تاکید بر آسیب‌های فردی و اجتماعی «تک‌فرزندی» اضافه کرد: زوج تک فرزندی را تصور کنید که پدر و مادر هر دو به مرحله سالمندی رسیدند و این زوج باید تکفل ۴ سالمند را از لحاظ حمایت‌های فیزیکی، مالی و عاطفی برعهده بگیرند، برای این زوج‌ها چنین کاری واقعا دشوار خواهد بود، اگر زوج‌ها، فرزندی هم داشته باشند این کار به مراتب سخت‌تر خواهد شد.
این پزشک و استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: حال بیایید تصور این تک فرزندی را به کل جامعه تعمیم دهید! در این صورت هرم سنی کشور ما به نحوی خواهد شد که قله آن وسیع است یعنی سالمندان زیادی داریم، سالمندانی که در سنین فرزندآوری خود صرفاً یک فرزند به دنیا آوردند! از طرفی ناحیه جوانی هرم سنی جمعیت لاغر خواهد بود؛ تحمل چنین جمعیتی سالمندی برای این جمعیت، امکانپذیر نیست.
وی افزود: زوجینی که امروز در سنین فرزندآوری هستند، می‌توانند با تصمیم بر تک‌فرزندی چنین آینده‌ای دشواری را برای خود رقم بزنند، اما برعکس با تصمیمی متعادل می‌توانند خواهر و برادری برای فرزند خود به دنیا بیاورند؛ این اقدام با اینکه دشواری کوتاه مدتی دارد، اما در دراز مدت یک سرمایه‌گذاری برای زیست سالم، شخصیت متعادل فرزندان و خودشان خواهد بود.
اردبیلی یادآور شد: تمرکزی که در تربیت «تک‌فرزندان» به کار می‌رود به یک کمال‌گرایی افراطی و یک نگاه ایده‌آلیستی به کودک بیچاره منجر می‌شود! به طوری که والدین می‌خواهند تمام آنچه را که نداشته‌اند و برایشان محقق نشده در فرزندان خود ببینند! این مسئله صدمات تربیتی و روانی جدی را به فرزندان تک‌فرزند وارد می‌کند.
