bato-adv

تنها اثری که از محمدرضا شجریان ثبت ملی شد

تنها اثری که از محمدرضا شجریان ثبت ملی شد
ربنا شامل چهار دعا از آیات قرآن است که همه با عبارت ربّنا آغاز می‌شوند. شجریان، ربّنا را در دستگاه سه‌گاه خوانده و با مرکب‌خوانی (مدولاسیون یا راه‌گردانی) سری به دستگاه‌ها و آواز‌های دیگر ردیف موسیقی ایرانی از جمله آواز افشاری و گوشه عراق (صبا) می‌زند و سپس به سه‌گاه برمی‌گردد. ربّنا در نواری که محمدرضا شجریان با نام «به‌یاد پدر» ضبط کرده، منتشر شده است.
تاریخ انتشار: ۱۰:۵۲ - ۱۸ مهر ۱۳۹۹

صدای محمدرضا شجریان اصالت و تاریخ آواز ایرانی است. نه فقط در موسیقی که در خواندن قرآن و ادعیه نیز گنجینه‌هایی را به میراث گذاشته است. از آن همه آواز در قالب‌های گوناگون، دعای «ربّنا»‌ی او در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس ایران ثبت شد.

به گزارش ایسنا، اردیبهشت ۱۳۹۶ سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری دعای ربّنا با صدای محمدرضا شجریان را با عنوان «ربّنای شجریان؛ مثنوی در مایه افشاری» به شماره ۱۳۹۶ در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس ثبت کرد و لوح آن، درحالی که این هنرمند نامدار در بستر بیماری و مراقبت بود، به همایون شجریان، فرزندش اهداء شد.

صدای شجریان همانطور که خودش نیز گفته بود «جزئی از فرهنگ کهن ایران است»، اما رییس اسبق سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری (زهرا احمدی پور) دلیل انتخاب ربّنای او را برای ثبت در فهرست ملی میراث ناملموس، اینطور شرح داده بود: «استاد شجریان یکی از سرمایه‌های ملی ایران است و سازمان میراث‌فرهنگی به دلیل علاقه و اهمیتی که مردم ایران برای ربنای شجریان قائل هستند و خاطرات‌شان در ماه مبارک رمضان با این نوای آسمانی گره خورده است، اهتمام خود را معطوف به ثبت این اثر در فهرست میراث ناملموس کرد.»

«ربّنا» یکی از پرمخاطب‌ترین آثار استاد محمدرضا شجریان است.

تنها اثری که از محمدرضا شجریان ثبت ملی شد

ربنا شامل چهار دعا از آیات قرآن است که همه با عبارت ربّنا آغاز می‌شوند. شجریان، ربّنا را در دستگاه سه‌گاه خوانده و با مرکب‌خوانی (مدولاسیون یا راه‌گردانی) سری به دستگاه‌ها و آواز‌های دیگر ردیف موسیقی ایرانی از جمله آواز افشاری و گوشه عراق (صبا) می‌زند و سپس به سه‌گاه برمی‌گردد. ربّنا در نواری که محمدرضا شجریان با نام «به‌یاد پدر» ضبط کرده، منتشر شده است.

محمدرضا شجریان گفته بود: انگیزه اصلی‌اش از خواندن این دعا، تدریس آن به دو هنرجو بود و این اثر در یکی از استودیو‌های رادیو ضبط شده‌است.

شجریان مبدع تعدادی ساز در موسیقی ایرانی نیز است. او در اردیبهشت ۱۳۹۰ نمایشگاهی در تهران برگزار کرد و این ساز‌ها را که «صراحی»، «شهر آشوب»، «ساغر»، «کرشمه»، «سبو» و «تندر» نام دارند، رونمایی کرد.

استاد آواز ایران که در سال ۱۳۵۶ مقام نخست مسابقه کشوری تلاوت قرآن را به دست آورد، سال ۷۸ جایزه پیکاسو و دیپلم افتخاری سازمان یونسکو را دریافت کرد. این جایزه هر پنج سال یک بار به هنرمندی که برای شناساندن فرهنگ و هنر کشورش می‌کوشد، اهدا می‌شود. در سال ۲۰۰۶ میلادی نیز نشان موتزارت را از سازمان یونسکو گرفت و دو بار نامزد جایزه گرمی شد. سال ۱۳۹۳ نشان «شوالیه ملی» یا «لیاقت در آیینی رسمی» را از دولت فرانسه دریافت کرد. در سال ۲۰۱۰ رادیو عمومی ملی «ان پی ار» (National Public Radio) پس از یک نظرسنجی مردمی، صدای محمدرضا شجریان را در بین ۵۰ صدای برتر جهان معرفی کرد. در سال ۱۳۹۶ نشان عالی «هنر برای صلح» را گرفت و سال ۱۳۹۸ در جشنواره موسیقی بنیاد آقاخان، جایزه ویژه «خداوندگار موسیقی» به او اهدا شد. هیات داوران جشنواره جایزه موسیقی بنیاد آقاخان در بیانیه‌ای علت تقدیم این جایزه را نقش آفرینی مستمر شجریان در غنی کردن میراث موسیقیایی بشر، استادی بی‌همتا در موسیقی و تاثیرگذاری اجتماعی وی به عنوان یک موسیقی‌دان و معلم در ایران و خارج از مرز‌های این کشور عنوان کرد. سایت انجمن آسیا نیز محمدرضا شجریان را پرآوازه‌ترین هنرمند موسیقی اصیل ایرانی معرفی کرده است.

محمدرضا شجریان پنجشنبه، ۱۷ مهرماه پس از تحمل یک دوره طولانی و مبارزه با بیماری، در سن ۸۰ سالگی از دنیا رفت.

bato-adv
مجله خواندنی ها