وارونه‌سازی عجیب حقیقت با کلیدواژه «پیروزی بزرگ»!

ادبیات فوتبال در ایران رفته‌رفته شباهت زیادی به ادبیات سیاسی کشور پیدا می‌کند؛ فوتبال ایران یک هفته‌ای می‌شود که با کنفدراسیون فوتبال آسیا چالش دارد؛ AFC به بهانه اینکه ایران امنیت لازم برای برگزاری میزبانی را ندارد، تیم‌های باشگاهی ایران را از حق طبیعی‌شان که پذیرایی‌کردن از رقبا در خاک خودش است محروم کرد.

به گزارش شرق، البته این محرومیت همیشگی نبود و مسئولان کنفدراسیون فوتبال آسیا گفته بودند اگر به این نتیجه برسند که فضا در ایران به حالت طبیعی برگشته، این میزبانی را پس می‌دهند.

پس از اعلام این خبر بود که مدیران ورزشی در ایران به سردستگی وزیر ورزش و مدیران چهار باشگاه آسیایی به تکاپو افتادند که «عزت ملی» زیر سؤال رفته و «هرگز» نباید «تن به چنین ذلتی» دهند. در پنج روز گذشته مدام کلیدواژه‌هایی نظیر «عزت ملی را زیر پا نمی‌گذاریم»، «بازی در زمین بی‌طرف یعنی تن به ذلت دادن»، «روی تصمیم خودمان می‌مانیم» و «پذیرفتن بازی در زمین بی‌طرف یعنی پذیرفتن ناامنی در ایران» در ادبیات ورزشی مدیران ایران به‌کرات تکرار شد.

این موضوع حتی کار را به جایی رساند که عنوان شد مجلس هم پیگیر این داستان می‌شود تا حق باشگاه‌های ایرانی ضایع نشود. در نهایت کار به جایی رسید که نمایندگان ایرانی عنوان کردند اگر AFC حق میزبانی را به باشگاه‌های ایرانی ندهد، آن‌ها همگی از این تورنمنت انصراف می‌دهند تا «کنفدراسیون فوتبال آسیا لطمه جبران‌ناپذیری بخورد».

در ادبیات مدیران مربوطه هم استثنائی دیده نمی‌شد؛ آن‌ها می‌گفتند تصمیمی که اتخاذ می‌شود تصمیم چهار باشگاه خواهد بود و هرگز حاضر نخواهند شد یکی از میزبانی‌ها را به کشور ثالث بدهند. کنفدراسیون فوتبال آسیا، اما بی‌اعتنا به چنین تهدیدی، خبر داد که بازی دو تیم استقلال و شهر خودرو که به‌ترتیب باید به مصاف نمایندگان کویت و بحرین بروند، در کشور ثالث (امارات) برگزار می‌شود. با اعلام رسمی این خبر که روی خروجی سایت AFC هم قرار گرفت، مسئولان ایرانی خبر دادند که چنین تصمیمی را نمی‌پذیرند و قرار است به زودی با دبیرکل کنفدراسیون فوتبال آسیا رودررو حرف بزنند و «حق باشگاه‌های ایرانی» را بگیرند.

با این اعلام، عنوان شد که مدیران چهار باشگاه آسیایی به همراه سرپرست دبیرکلی فدراسیون فوتبال و سرپرست معاونت قهرمانی وزارت ورزش، راهی مالزی می‌شوند تا دیداری با دبیرکل AFC داشته باشند. مقرر شده بود که این دیدار روز پنجشنبه برگزار شود.

البته قبل از نهایی‌شدن این سفر، کنفدراسیون فوتبال آسیا در پی اعتراضی که باشگاه‌های ایرانی به رأی صادره داشتند پیشنهادی به فدراسیون فوتبال ایران ارائه داد که در آن عنوان شده بود بازی دو تیم استقلال و شهر خودرو با رقبایشان در مرحله پلی‌آف لیگ قهرمانان آسیا در کشور ثالث برگزار شود و بعد، از مرحله گروهی تیم‌های ایرانی میزبان باشند؛ به‌این‌ترتیب که ابتدا سه بازی خارج از خانه‌شان را برگزار کنند و سپس در صورت برقراری امنیت، سه بازی برگشت را در خانه از رقبای آسیایی پذیرایی کنند. این پیشنهاد هم با واکنش سریع مدیران ورزشی مواجه و عنوان شد همه آن‌ها یا در خانه میزبانی می‌کنند یا از رقابت‌ها کنار می‌روند.

درواقع دلیل اصلی هم این بود که با پیشنهاد مطرح‌شده از سوی AFC آن‌وقت دو تیم استقلال و شهر خودرو که باید در تهران و مشهد از رقبایشان پذیرایی می‌کردند متضرر می‌شدند. این‌طور شد که گروه چندنفره‌ای که در بالا ذکر شد، راهی مالزی شدند تا «اعتراض شدیدشان» نسبت به تصمیمات سیاسی AFC را اعلام کنند و حق باشگاه‌ها را به صورت مطلوب بگیرند. اگرچه پیش از این سفر عنوان شده بود AFC تصمیم نهایی‌اش را گرفته و بعید است این سفر گره‌گشا باشد، اما یکباره خبر از یک «پیروزی بزرگ» رسید؛ هرچند این خبر آهسته‌آهسته و هربار با متممی روی خروجی سایت‌های خبری قرار گرفت. حوالی ظهر روز پنجشنبه بود که خبر رسید «AFC پیشنهاد ایران را پذیرفت و تیم‌های ایرانی در خانه از رقیب میزبانی می‌کنند».

ابتدا محمدحسن انصاری‌فرد، مدیرعامل باشگاه پرسپولیس، کلیدواژه «پیروزی بزرگ» را به کار برد و گفت: «توافق در مالزی، یک پیروزی بزرگ برای فوتبال ایران بود». طولی نکشید که سخنگوی وزارت ورزش هم به ترویج این کلمه پرداخت و خبر از «دیپلماسی خردمندانه» داد.

مازیار ناظمی گفت: «توافق بزرگ مالزی، هم حق باشگاه‌ها را حفظ کرد و هم تیم ملی را نجات داد. کنفدراسیون فوتبال آسیا تضمین کتبی داد که میزبانی‌های ایران در مرحله گروهی لیگ قهرمانان حفظ شود. با این دیپلماسی دقیق و خردمندانه، تیم ملی فوتبال ایران هم نجات یافت و ان‌شاءالله با حضور هزاران‌هزار تماشاگر علاقه‌مند کشور با شکست حریفان، ششمین جام جهانی را هم تجربه خواهیم کرد».

فدراسیون فوتبال هم که نمی‌خواست از قافله عقب بیفتد، با تأکید بر واژه «پیروزی بزرگ» خبر از «اجماع ملی» داد و توسط سخنگویش بیانیه‌ای به قرار زیر صادر کرد: «این موضوع با رایزنی‌های وسیع و دیپلماسی خردمندانه صورت‌گرفته در هفته اخیر به تحقق پیوست و در نهایت کنفدراسیون فوتبال آسیا بر برگزاری مسابقات گروهی در کشورمان تضمین ارائه کرد. مهم‌ترین مسئله در این پیروزی بزرگ که یک وفاق همه‌جانبه را در کنار خود داشت، جلوگیری از تضییع حقوق تیم ملی بود».

کدام پیروزی؟ کدام دیپلماسی خردمندانه؟
هنوز چند ثانیه‌ای از این «پیروزی بزرگ» و «دیپلماسی خردمندانه» نگذشته بود که «واقعیت» نه به آن شیوه که مدیران ورزشی ایران مطرحش کرده بودند، بلکه به شکل «واقعی» اش رو شد؛ در واقع خیلی زود مشخص شد نمایندگان ایران نه‌تن‌ها پیروزی بزرگی به دست نیاورده‌اند، بلکه همان پیشنهادی را که AFC ارائه کرده بود، پذیرفته‌اند! اما آن‌ها در اقدامی عجیب تلاش کردند با راه‌اندازی جوی رسانه‌ای خبر از یک پیروزی بزرگ و البته «خبر خوش» بدهند. این داستان خبر خوش هم که دیگر در نوع خودش بی‌نظیر بود، چون از سوی اسماعیل خلیل‌زاده، سرپرست مدیرعاملی باشگاه استقلال، مطرح شد. او که رفته بود تا نگذارد حق میزبانی تیمش ضایع شود، در صحبت‌هایی رو به هواداران باشگاه استقلال گفت: «باید خبر خوشی به هواداران بدهم.. استقلال امروز به دوبی می‌رود!».

پس پیروزی بزرگ و دیپلماسی خردمندانه‌ای که از آن صحبت می‌شد، کدام بود؟ در واقع هم استقلال و هم شهرخودرو مجبور شده‌اند بازی پلی‌آفشان در لیگ قهرمانان آسیا را خارج از خانه برگزار کنند و امروز برخلاف میل باطنی‌شان که دوست داشتند در قطر به میدان بروند، باید در دوبی از رقبایشان میزبانی کنند! تازه بعد از روشدن واقعیت اصلی، نه واقعیت وارونه جلوه‌داده‌شده، باز هم مسئولان ورزش ایران و در رأس آن، معاونت قهرمانی وزارت ورزش، همچنان اصرار دارند از این دستاورد که در واقع پذیرش پیشنهاد AFC بود از یک پیروزی، اما نه یک «پیروزی خوب» نام ببرند؛ مهدی علی‌نژاد می‌گوید ما دو میزبانی را از دست داده‌ایم، ولی در عوض ۱۲ میزبانی به دست آورده‌ایم؛ حالا سؤال اینجاست چیزی که حق طبیعی باشگاه‌های ایرانی بوده و با تأخیر به آن‌ها می‌رسد، یک پیروزی بزرگ است! اصلا اگر استقلال و شهرخودرو همین امروز در بازی‌های خارج از خانه‌شان بازی را به رقبا واگذار کنند که دیگر اصلا در مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا حاضر نخواهند بود. ضمن اینکه چه تضمینی وجود دارد که این تیم‌ها در همان مرحله گروهی از سه بازی اول که باید خارج از خانه برگزار شود، بتوانند نتیجه امیدوار‌کننده‌ای بگیرند و هنوز شانسی برای بقا در رقابت‌ها داشته باشند؟ این موضوع البته برخلاف اصرار مسئولان وزارت ورزش، از دیدگاه بسیاری از کارشناسان دیگر، هیچ شباهتی به پیروزی نداشت، زیرا در اولین گام صدای فرهاد مجیدی، سرمربی استقلال را درآورد.

او در بیانیه‌ای تند و تیز به مسئولان تاخت و نوشت: «اول هفته صد بار گفتم برای پلی‌آف به زمین بی‌طرف برویم و در جریان مسابقات با رایزنی حق میزبانی را پس بگیریم، اما نخواستند به نظر ما اهمیت بدهند. همه ایران درباره این موضوع نظر دادند، اما به نظر مربیان و بازیکنان تیم‌ها اهمیت ندادند! فضایی به وجود آوردند که کسی جرئت نکند نظر مخالف دهد. تا همین دیشب به من خیلی محکم می‌گفتند محال است به دوبی برویم، اما ناگهان الان می‌گویند خبر خوش! خبر پیروزی، کدام پیروزی؟ پیروزی این بود که بازی پلی‌آف استقلال در تهران برگزار می‌شد. چرا از کادر فنی نپرسیدید که برای بازی در زمین بی‌طرف، قطر بهتر است یا امارات که حتما انتخاب من قطر بود، چون مشکل پروازی برای بازی احتمالی با الریان نداشت. پیروزی این بود که یک هفته تمرکز تیم را به هم نمی‌ریختید و ابتدای هفته این موضوع را حل می‌کردید. خبر واقعی این است که گوشت قربانی، استقلال است. مدام از عزت استقلال حرف زدند، اما نگفتند که آیا عزت استقلال این است که در سه، چهار روز گذشته دربه‌در یک تکه زمین سبز باشد؟ آیا این خفت نیست که تیم من زمین ندارد تمرین کند؟!».

بعد از فرهاد، نوبت به سعید آذری، مدیرعامل باشگاه فولاد خوزستان رسید تا به این اتفاق بتازد و مدیران مربوطه را نقد کند. او در صحبت‌هایی با تسنیم دراین‌باره گفت: «در این موضوع ما هم چوب خوردیم و هم پیاز، بعد دوستان می‌گویند «یک خبر خوش برای هواداران داریم و قرار است بازی تیممان را در کشور ثالث برگزار کنیم!»؛ مگر قرار بوده بازی در کشور رابع یا خامس برگزار شود که الان برگزاری در کشور ثالث را خبر خوش می‌دانید؟! آیا این موفقیت است؟ پیش از این هم قرار بود بازی‌های پلی‌آف در کشور ثالث برگزار شود».

روز گذشته هم که محمد دادگان، رئیس سابق فدراسیون فوتبال، در صحبت‌هایی آتشین با رادیو از این عوام‌فریبی گله کرد و خبر داد که مسئولان AFC، برای مذاکره‌کننده‌های ایرانی، تره هم خرد نکرده‌اند! سایر پیش‌کسوت‌های فوتبالی هم برخلاف نظر افرادی که برای مذاکره راهی مقر AFC شده‌اند، می‌گویند دستاوردی در کار نبوده است و آن‌ها همان پیشنهاد مطرح‌شده را پذیرفته‌اند.

حال عجیب است آن‌هایی که راهی مالزی شده‌اند و دم از مذاکره موفق، پیروزی بزرگ و دیپلماسی خردمندانه می‌زنند، اصرار دارند که همچنان حرفشان درست است. به نظر می‌رسد برای چنین مذاکرات قدرتمندی نیاز است تا حتما اسپند دود شود، به این امید که مدیران ورزشی که دیپلماسی خردمندانه‌ای در پیش گرفته و حق باشگاه‌ها را گرفته‌اند، چشم نخورند!