فرارو- حیدر العبادی، نخست‌وزیر سابق عراق و رئیس ائتلاف النصر گفت که ایران باید در سیاست‌های خود در قبال عراق تجدید نظر کند. انتقاد این مقام عراقی در حالی مطرح می‌شود که مقتدی صدر و عمار حکیم، دیگر چهره‌های تاثیرگذار در سیاست عراق هم به تازگی مواضعی در تضاد با مواضع ایران اتخاذ کرده اند و خواهان برکناری عادل عبدالمهدی، نخست وزیر فعلی عراق هستند. با توجه به اینکه این سیاستمداران پیشتر رابطه خوبی با ایران داشتند، تغییر مواضع این افراد پرسش‌های را به وجود می‌آورد.

به گزارش فرارو، روز چهارشنبه بیست و نهم آبان، حیدر العبادی در گفتگو با العربیه ایران را به دخالت در امور داخلی عراق متهم کرد. حیدر العبادی اظهار داشت تهران باید طرف‌های ایرانی را که در تشکیل دولت عراق نقش دارند، مجازات کند.

به گفته نخست‌وزیر سابق عراق آنچه در نیویورک تایمز آمده است، میزان دخالت ایران در عراق را افشا می‌کند. اشاره العبادی به گزارش روز دوشنبه نیویورک‌تایمز است که بر اساس برخی اسناد ادعایی، مدعی دخالت ایران در امور داخلی عراق شده بود.

با توجه به روابط ایران و عراق در دوره نخست وزیری عبادی، نمی‌توان گفت مواضع او همواره با مقامات ایرانی همسو بوده است. عبادی در آخرین ماه‌های نخست‌وزیری خود از همکاری با تحریم‌های آمریکا علیه ایران سخن گفت و در حالی که حجم تجارت دو کشور گسترده بود اظهار کرد عدم همراهی بغداد با سیاست‌های تحریمی آمریکا علیه ایران، به ضرر عراق است.

 

با این وجود اظهارات اینچنین تند روز گذشته عبادی در قبال ایران در گفتگو با یک شبکه سعودی بی سابقه است. علاوه بر عبادی، مقتدی صدر و عمار حکیم که روابط نزدیکی با ایران داشتند و هرکدام رئیس یک ائتلاف پارلمانی هستند خواستار برکناری نخست وزیر فعلی عراق شدند که مخالف دیدگاه ایران است.

مهدی مطهرنیا کارشناس مسائل بین الملل و استاد دانشگاه معتقد است اظهارات مخالف ایران از سوی این مقام‌های عراقی در راستای تلاش غرب برای مقابله با بازو‌های ایران در منطقه و همچنین همسویی این جریانات عراقی با تحولات موجود در جامعه عراق است.

 

آیا وساطت ایران اوضاع عراق را آرام می کند؟

این کارشناس مسائل بین الملل در تحلیل علت اظهارات عبادی و زاویه گرفتن مقتدی صدر و عمار حکیم از مواضع ایران به فرارو گفت: نگاه به ایران از منظر سیاسی-امنیتی در میان لایه‌های گوناگون رهبری کننده و مدیریت جریانات سیاسی کلان و کلان‌روند‌های حاکم بر روابط بین الملل با دو استعاره رو به روست: استعاره اژد‌ها و استعاره اختاپوس.

 

مطهرنیا ادامه داد: عده‌ای از تحلیلگران و نظریه پردازان سیاسی- امنیتی در کلان روند‌های جهانی در اتاق‌های فکر و جهت دهی‌های استراتژیک، ایران را به مثابه اژد‌هایی تصور می‌کنند که تلاش دارد در پرتو یک نظام ایدئولوژیک، زمینه‌های گسترش قدرت خود را در منطقه و سپس بسط آن در نظام بین الملل را شکل دهد. اینکه محتوای این نظام چیست یا دارای اصول پذیرفته شده هست یا نیست چندان اهمیت ندارد. آنچه که اهمیت دارد این است که در این گذار باید بر اساس این منطق، سر این اژد‌ها را زد و با یک حمله نظامی به ایران زمینه‌های تغییر و تحول در ارتباط با ایران در منطقه و استحکام منطقه بر اساس کلان روند‌های حاکم بر نظام بین الملل به ویژه خواست قدرت‌های بزرگ و هماهنگی آن‌ها با ابر قدرت جهانی را شکل داد.

این استاد دانشگاه افزود: دیدگاه و استعاره دوم اختاپوس است. اینکه ایران بازوان قدرتمندی در منطقه دارد که باید ابتدا این بازوان را قطع و از عقل و مرکزیت تهران در مسیر دیگر بهره برد. این دیدگاه در کشور‌های غربی به ویژه آمریکا دیدگاه قالب‌تر است و این چیرگی اکنون خود را در ارتباط با نفوذ ایران در منطقه نشان می‌دهد.

مطهرنیا گفت: در عراق جدیدا اسنادی توسط یکی از عامل‌های امنیتی عراق درز پیدا کرده است که گفته می‌شود بالغ بر ۱۵۰۰ سند است که این اسناد توسط رسانه‌های غربی در حال انتشار است. در این اسناد نفوذ ایران در عراق و کل منطقه به صورت اسناد رسمی و دارای اعتبار از منظر پخش کنندگان و در جهت راستی آزمایی در حال انتشار است.

او گفت: با انتشار این اسناد اکنون بسیاری از فعالان سیاسی در عراق با پرسش‌های جدی رو در رو خواهند شد و این پرسش‌های جدی در شرایطی مطرح می‌شود که عراق درگیر تظاهرات گسترده‌ای در ماه‌های اخیر بر علیه دولت حاکم بر بغداد و حتی چارچوب قانون اساسی بوده است که اکنون به صورت سایه‌ای از قانون اساسی حاکم بر عراق خود را به نمایش می‌گذارد. در لبنان هم همین تظاهرات عمده بر علیه حکام و کارگزارانی وجود دارد که به هر تقدیر تبعات پیامد‌های آن در این بستر به عنوان بافت تغییرات خود را نشان می‌دهد.

مطهرنیا در پایان گفت: فلذا می‌بینیم بسیاری از نخبگان عراقی-علی رغم اینکه از آن‌ها انتظار نمی‌رود- بر اساس آنچه که جریان حاکم بر افکار عمومی عراق است در این مسیر و با توجه به این وضعیت خواهان ایجاد دگرگونی هستند و موضع انتقادی در پیش می‌گیرند.