ویولن‌نواز آمریکایی «راجر فریش» دچار رعشه در دستان خود بود که این موضوع در نوازندگی او اختلال ایجاد کرده بود. جراحان برای اینکه بصورت دقیق محل ضایعه مغزی را پیدا کنند، باید عمل تحریک عمقی روی مغز راجر انجام می‌دادند. جراحان، الکترود‌هایی را وارد مغز فریش کرده و از وی خواستند تا شروع به نواختن ویولن کند.
