مصاحبه با منصور بهرامی همواره جذاب است. او همان قدر که داخل زمین تنیس شوخ و دوست‌داشتنی است، در بیرون از آن هم شخصیت گرم و دلنشینی دارد. ستاره‌ای که کماکان شهرتی بسیار گسترده در دنیای تنیس دارد و هنگام مصاحبه در بخش بازیکنان ویمبلدون تقریبا همه او را می‌شناختند. از مسئول تنیس آمریکا گرفته تا بازیکنان و مربیان مختلف.
آقای بهرامی در این گفتگو از وضعیت کنونی تنیس جهان، بازیکنان نسل آینده، تنیس زنان و نظرش در مورد لزوم بازنشستگی ونوس ویلیامز (درست هنگامی که خودش از کنار ما می‌گذشت) گفت و البته مسابقات خیریه در ملک دونالد ترامپ که حالا می‌گوید با هیچ قیمتی حاضر به تکرار آن نیست.
شماری از کارشناسان تنیس، نواک جوکوویچ را کامل‌ترین بازیکن تاریخ این رشته می‌دانند و معتقدند تقریبا هیچ ضعفی در بازی‌اش ندارد. به نظر شما می‌شود گفت که او حتی از فدرر و نادال هم کامل‌تر است؟
من این طوری به موضوع نگاه نمی‌کنم. اما به هر حال یکی از نابغه‌های تنیس است. هرکدام از این‌ها یک شیوه متفاوت بازی دارند که در آن خیلی قوی هستند. نمی‌شود واقعا این‌ها را با هم مقایسه کرد. به نظر من، اما کامل‌ترین بازیکن همان فدرر است. چون تنها کسی است که وقتی بازی می‌کند، انگار به راحتی بازی می‌کند و هیچ فشاری رویش نیست. حتی موهایش هم به هم نمی‌ریزد. شما عکس‌های نادال، جوکوویچ یا هرکس دیگری را می‌بیند، موهایش بهم ریخته، چشمش یک طرف است، زبانش درآمده. صورت فدرر همیشه چنان صاف است که انگار دارد با شما صحبت می‌کند. اصلا یک چیز دیگر است. بازیکنی که این قدر کامل باشد، من کمتر دیده‌ام.
فکر می‌کنید جوکوویچ بتواند رکورد فدرر را بشکند؟
در یکی دو سال آینده ممکن است خیلی اتفاق بیفتد. خیلی‌ها می‌گویند جوکوویچ شانس بیشتری برای شکستن رکورد فدرر دارد تا نادال. شاید دو سال آینده جوکوویچ اصلا بازی نکند. پنج گرنداسلم فاصله است. اما تنها شانسی که جوکوویچ دارد این است بازیکنان جوانی که آمده‌اند به خوبی فدرر و نادال نیستند. صد در صد شاید سه سال دیگر سیتسیپاس، زورف یا تیم نفر اول دنیا باشند، اما هیچکدام از این‌ها به سطح این سه نفر نمی‌رسند. ما الان شاهد دوارنی هستیم که شاید چهل یا پنجاه سال طول بکشد تا دوباره بازیکنانی با این سطح را ببینیم.
از میان بازیکنان جوان کدام یک را می‌پسندید؟
به نظر من ستاره بعدی سیتسیپاس است. چون از بقیه جوان‌تر است و جای پیشرفت زیادی دارد.
اوژه آلیاسیم چطور؟
بازیکن خیلی خوبی است و جوان‌ترین بازیکن در سطح اول تنیس دنیاست. من پارسال در مسابقات نمایشی با او بازی کردم، پسر خیلی ماهی است و خیلی هم خوب تنیس بازی می‌کند. جای پیشرفت زیادی دارد. این‌ها هستند و امیدوارم که بازیکنان فرانسوی مثل اوگو امبر هم بهتر عمل کنند.
از راست: تامی هاس، جان مک‌انرو، دانیلا هانتکوو، منصور بهرامی، بوریس بکر، دینارا سافینا در مهمانی شام هم‌زمان با مسابقات رولان گاروس ۲۰۱۹ در اریس
یعنی معتقدید که بازیکنان مطرح فعلی فرانسوی مثل بنوا پر، گائل مونفیس و جو ویلفرد سونگا قابلیت بردن گرنداسلم ندارند؟
پر شاید بهتر شود، اما گرنداسلم نمی‌تواند ببرد. مونفیس هم همین طور. البته مونفیس کسی بود که می‌تواند در این ده پانزده سال دست‌کم رولان گاروس را ببرد، اما همه این‌ها بستگی دارد به این که شما چقدر حاضرید فداکاری کنید. نادال وقتی روزی ۹-۸ ساعت در روز برای تنیس وقت می‌گذارد، نتیجه‌اش را هم می‌بیند و ۱۸ بار قهرمان گرنداسلم می‌شود.
خب پس فدرر چه جادویی دارد که با روزی دو ساعت تمرین در این سطح است؟
طرز بازی فدرر فرق می‌کند، بیشتر احتیاج ندارد و اگر بیشتر تمرین کند شاید بازی‌اش خراب هم بشود. ببینید ۳۰ سال پیش گیرمو ویلاس بود که جزو دو سه نفر اول دنیا بود باید روزی ۱۰-۹ ساعت تمرین می‌کرد تا آن سطح را نگه دارد. مک‌انرو یک ساعت و نیم تمرین می‌کرد، بیشتر هم نمی‌خواست بازی کند و نباید هم می‌کرد. فدرر مثل بازیکنان اسپانیایی نیست که عقب زمین بایستد و حریف را خسته کند. او بعد از دو سه ضربه جلوی تور می‌آید و کار را تمام می‌کند. برای همین هم به تمرین زیاد احتیاج ندارد.
اما در مورد تنیس زنان و البته پدیده این دوره از مسابقات، کری گاف، تنیس‌باز ۱۵ ساله آمریکایی نظرتان چیست؟
از نزدیک ندیدمش، ولی بازی‌هایش را از تلویزیون دنبال کردم. خیلی جالب است که با ۱۵ سال اینجا آمد و در دور اول ونوس ویلیامز را برد. البته به نظر من این نشان داد که ونوس باید بازنشسته شود. این که شما نفر اول دنیا باشید و بعد این طور ببازید، جالب نیست. شما دوست دارید ببینید که فدرر نفر شصتم دنیا باشد و باز بیاید و بازی بکند؟
نقطه ضعفی در بازی گاف دیده‌اید؟
نه نقطه ضعفی ندارد. نکته جوانی او است، اما آن‌قدر جوان است که هر نقطه ضعف احتمالی را هم می‌تواند به راحتی برطرف کند.
به نظر شما چقدر امکان دارد به دنبال حاشیه برود؟ وقتی با ۱۵ سال در یک مسابقه ۱۷۰ هزار پوند جایزه می‌گیرید، یک مقدار سخت نیست که فقط روی تنیس متمرکز بمانید؟
در مورد پول که پدر و مادرش بالای سرش هستند و به بچه پولی نمی‌دهند. فوقش برایش یک شکلات می‌خرند. فعلا حق ندارد حرف بزند. اگر این از تنیس خسته نشود، واقعا تا چهار سال آینده بهترین بازیکن دنیا خواهد شد. اما تضمینی برای این کار نیست. مثلا بازیکنانی در رده جوانان بوده‌اند که هم می‌گفتند این فدرر یا راد لیور بعدی خواهد شد. خود من اولین باری که اینجا آمدم با بازیکنی به نام بیلی مارتین بازی کردم، حدود چهل و هفت سال پیش. همه را ۰-۶ یا ۱-۶ شکست می‌داد. تا چهلم دنیا هم بالا آمد، اما در ۲۴ سالگی تنیس را ول کرد. این دختر هم شاید دو سال دیگر از تنیس دل‌زده شود.
فکر می‌کنید می‌تواند به رکورد سرینا ویلیامز برسد؟
آن را نمی‌توانم بگویم، چون در تنیس بانوان امروزه هر کسی می‌تواند قهرمان شود. الان وضعیت تنیس زنان این گونه شده. مثل ۲۰ سال پیش نیست که بازیکنانی مثل ویلیامز، کلایسترز، هینگینس، ژوستن هنن و یا قبل از آن‌ها اشتفی گراف، که می‌گفتند بزرگ‌ترین تنیس‌باز قرن است، همه عناوین را ببرند. تا دو سال پیش من در هر مسابقه‌ای می‌گفتم سرینا، اما الان نه.
یک مقدار در مورد تنیس ایران صحبت کنیم، باز هم در جام دیویس ایران باخت و سقوط کرد، این بار به کشور‌هایی مثل سوریه و قطر.
بله ۰-۶ و ۱-۶ به بازیکن قطر باختند. من با ۶۳ سال به آن بازیکن‌ها نمی‌باختم. تقصیر بچه‌ها هم نیست، اما در ایران برای تنیس کاری نمی‌کنند. آخرین بار من با ۴۰ سال پیش تیم را آوردم در فینال دسته دوم جام دیویس، اما در فینال حاضر نشدم. از آن‌ها خواستم زمان بازی را تغییر دهند، خیلی راحت هم می‌توانستند این کار را بکنند، اما خب علاقه‌ای نداشتند. وقتی که من رفتم هم زمین تنیس زیاد نبود، اما الان خیلی از آن‌ها را هم خراب کرده‌اند و ساختمان ساخته‌اند. اینجا از ۹-۸ سالگی همه امکانات را به بازیکن می‌دهند. آنجا فقط حرف میزنند و کاری نمی‌کنند البته بودجه‌ای هم ندارند... الان با این وضعیتی که ترامپ درست کرده وضعیت شاید بدتر هم بشود. من قبلا به خانه او دعوت شدم و بازی کردم و اگر وضعیت امروز را می‌دانستم هرگز نمی‌رفتم.
شما در خانه دونالد ترامپ تنیس بازی کردید؟ چه سالی؟
سال ۲۰۰۲ ما را دعوت کرد که با خانه‌اش برویم و در یک مسابقه خیریه بازی بکنیم. بهترین دوستان میلیاردش را هم دعوت کرد که با ما بازی بکنند.
چه کسانی بودید؟
من بودم، جیمی کانرز، بیورن بورگ، مک‌انرو، جان لوید و یوهان کریگ. مسابقات خیریه بود در مار-ئه-لاگو (عمارتی در فلوریدای آمریکا متعلق به دونالد ترامپ). تمام پولی که از این راه درآمد خرج کمک به بیماری سرطان پروستات می‌شد. پول بلیت هواپیمای ما را دادند و با لیموزین ۲۰ متری هم در فردوگاه دنبال ما آمدند. خیلی خوب از ما پذیرایی شد. یک میلیون و هفتصد هزار دلار درآمد به دست آمد که به خیریه داده شد. من هم خوشحال بودم که کمک می‌کنم. یک میلیون از جیبم نداشتم که کمک کنم، اما بخشی از وقتم را برای این کار گذاشتم. ولی اگر می‌دانستم که چنین آدمی است هیچ وقت پایم را در خانه‌اش نمی‌گذاشتم.
دونالد ترامپ در عمارت مار-ئه-لاگو در فلوریدا - سال ۲۰۰۰
با خود ترامپ هم برخورد داشتید؟
بله خودش هر روز با ما شام و ناهار می‌خورد. آن موقع با من رفیق نبود مثل بقیه.
شما را می‌شناخت و می‌دانست که ایرانی هستید؟
من را دعوت کرده بود و می‌شناخت. می‌دانست که من ایرانی هستم، اما آن موقع اصلا داخل سیاست نبود. هیچ وقت فکر نمی‌کرد اصلا رئیس بشود، اما خب شد.
ترامپ هم بازی می‌کرد؟
خودش هم بازی می‌کرد. با من نه، اما با کانرز بازی کرد.
و الان اگر دوباره دعوتتان کند، قبول نمی‌کنید؟
نه، نمی‌روم. صد سال دیگر هم نمی‌روم، ممکن نیست پایم را آنجا بگذارم. ۵۰۰ هزار دلار هم به من بدهد، آنجا نمی‌روم.
