کمال تبریزی در واکنش به صحبت‌های فراستی درباره فیلم جدیدش تاکید کرد که نقدهای او «نخ‌نما، کهنه و تکراری» شده است. او فراستی را «ام‌الفساد حوزه منتقدان» خواند.
خبرآنلاین نوشت: «این روزها فیلم سینمایی «ما همه با هم هستیم» به کارگردانی کمال تبریزی روی پرده سینماهای کشور رفته است؛ فیلمی کمدی که داستانی نو و جدید را در قالبی تازه در سینمای ایران روایت می‌کند. فیلمی پر بازیگر که خیلی زود با حواشی بسیاری همراه شد و مخالفان آن هم در مقاطع مختلف به این حواشی دامن زدند، از سرمایه‌گذاری گرفته تا حضور بازیگران مطرح سینمای ایران؛ اتفاقی که تبریزی معتقد است از جانب کسانی رخ می‌دهد که تمایلی به پیشرفت سینمای ایران ندارند.»
گزیده گفت‌وگو با کمال تبریزی را می‌توانید در ادامه بخوانید.
- برنامه «هفت» را پس از پخش دیدم. وقتی نگاه کردم خیلی تعجب کردم، چون سرمایه‌گذار قبل از فیلم ما خیلی فعالیت‌های دیگری را انجام داد و با تلویزیون هم همکاری‌های زیادی داشته است. آن وقت تلویزیون در یکی از برنامه‌های خود این آدم را به چالش می‌کشد و این سوال را مطرح می‌کند که سرمایه‌اش را از کجا آورده است.
- این مسئله تعجب‌آور است، حس آدم این است که واقعاً تلویزیون ما می‌خواهد به هر قیمتی هم که شده سینما را لگدمال کند و بگوید بد است.
- من نمی‌گویم چالش نباشد اما از بین بردن و نابود کردن نباید باشد.
- سینما هنر گرانی است، مانند کتاب نوشتن و نقاشی کردن نیست. سینما به همین دلیل است که هنر هفتم نام دارد، چون از همه هنرهای پیشین استفاده می‌کند و بزرگ است، در همه دنیا گران‌ترین هنری که وجود دارد سینماست. اما در کشور ما وقتی بخواهیم کمی ماجرا را تغییر دهیم و در حوزه تکنیکی و اجرایی قوی‌تر عمل کنیم با اعتراض رو به رو می‌شویم.
- اخیراً توییتی را خواندم که فکر می‌کنم از اهالی رسانه بود و خیلی درست هم درباره سینما نظر داده بود. مضمون توییت به این شرح بود: «هزینه مالی یک برج در سعادت‌آباد حدود ۲۴۰ میلیارد تومان است و برآورد هزینه مالی سینمای ایران در طول یک سال حدود همین میزان یا حتی کمتر است.» الان در این مملکت زندگی می‌کنیم که ساخت یک برج مساوی است با هزینه فعالیت تمامی دست‌اندرکاران سینمای ایران. آن وقت باید دید که به چه دلیل این میزان هزینه هم زیر ذره‌بین می‌رود و مدام درباره آن صحبت می‌کنند. البته من نمی‌گویم که این طور نباید باشد.
- من فکر می‌کنم برخی دوست ندارند سینما رشد کند. دوست ندارند تنوع در سینما باشد و دوست ندارند که تجربیات تازه در سینما به وجود بیاید. به فرمولی دست پیدا کردند به خصوص در سینمای طنز که به قول آقای میرکریمی ۸۰ درصد آن دستمزد بازیگر و ۲۰ درصد دستمزد سایر عوامل است. مبلغ مشخصی هم دارند و فیلم هم در مدت کوتاهی ساخته می‌شود و خیلی زود روی پرده می‌رود. مردم هم استقبال می‌کنند و شروع به پول درآوردن می‌کنند. این فرمول برای خیلی‌ها منافع زیادی دارد و سودآوری آن غیر قابل مقایسه با سرمایه‌گذاری در صنایع و رشته‌های دیگر است.
- دست‌هایی در کار است که جلوی رشد سینما را بگیرند. در مورد تلویزیون مطمئن هستم که همین‌طور است. تلویزیون تقریباً تا به الان هیچ برنامه‌ای تولید نکرده است که بخواهد سر به تن سینما باشد. من خیلی از منتقدانی که سرشناس هستند و با حضور در برنامه‌های تلویزیونی از آن تریبون برای بیان نظراتشان استفاده می‌کنند، گلایه‌مند هستم. همه می‌دانند که وقتی وارد تلویزیون می‌شوید به هر حال کنترل می‌شوید و آن چه نباید را حذف می‌کنند و شما هم به عنوان کسی که آنجا هستید با محدودیت‌هایی همراه می‌شوید.
- به نظرم تلویزیون جایی برای فراستی است، او می‌آید و این طور که می‌بینیم صحبت می‌کند، از نظرم ام‌الفساد حوزه منتقدان است و مشکلاتی از این دست دارد. اصلاً نباید از دستش ناراحت شوید… نباید به او کاری داشت. اما من برای سایر منتقدان احترام زیادی قائل هستم چه از فیلم من تعریف کنند و چه علیه فیلم من تعریف کنند.
- اگر یک روز آقای فراستی از فیلمی تعریف کرد باید کارگردان ببیند مشکل فیلمش چیست که آقای فراستی از آن تعریف کرده است و بالعکس.
- البته به نظرم الان به آقای فراستی تذکرات لازم را دادند و با ملاحظه بیشتری نسبت به گذشته صحبت می‌کند اما الان هم که صحبت می‌کند به یک نقد نخ‌نما، کهنه و تکراری تبدیل شده است و دیگر چیزی به عنوان نقد فیلم از او نمی‌بینیم و تمام آن چه برای فیلم‌هایی که دوست ندارد تکرار می‌کند و تنها هم ۱۰ دقیقه نخست فیلم‌ها را تماشا می‌کند و سپس درباره کلیت فیلم هم صحبت می‌کند. این آزاردهنده است و باعث می‌شود که خیلی‌ها روی گردان شوند.
- من همیشه گفتم که تلویزیون خانه من است. من از تلویزیون شروع کردم و از آنجا رشد کردم و هنوز هم آنجا را خانه خودم می‌دانم اما متأسفانه به دست ورثه‌ای افتاده است که درست رفتار نمی‌کنند.
