"بوبو" و بچه‌های ما

• دست به اعمال خشونت بار بزنند، اعمالی که‌ای بسا از عواقب آن خبردار نباشند یا قادر به کنترل پیامدهایش نباشند.
  
  
• در آینده انسان‌های خشنی باشند.
  
  
• ترشح هورمون "کورتیزول" در آن‌ها کم یا زیادتر از حد طبیعی شود. (با کم شدن این هورمون، زمینه افسردگی فراهم می‌شود و با بیشتر شدن اش، اضطراب پدید می‌آید و سیستم ایمنی بدن تضعیف می‌شود.)
  
  
•  احساس ناامنی، ترس و ضعف در آن‌ها نهادینه شود، چون خود را در برابر خشونت‌های بیرونی، ناتوان می‌پندارند.
  
  
• دچار کندی در روند رشد شوند، مثلاً دچار اختلال در یادگیری شوند، دیرتر زبان باز کنند دیرتر از شب ادراری رها شوند یا حتی عقب گرد رشدی داشته باشند و به دوره شب ادراری برگردند.
  
  
• دیدگاهی منفی به جهان پیرامون شان پیدا کنند، منفی باف شوند و از زندگی در این فضای منفی رنج ببرند.

نتیجه گیری کاربردی

1- یکی از بزرگ‌ترین ظلم‌هایی که پدر و مادر‌ها به فرزندان شان می‌کنند این است که بگو مگو‌ها و حتی درگیری‌های فیزیکی شان را در حضور آن‌ها انجام می‌دهند.

باید با یکدیگر توافق کنید که حتی در شدیدترین وجوه اختلاف نیز پیش فرزندان تان - حتی اگر نوزاد باشد -جداً و جداً از خشونت کلامی و جسمی پرهیز کنید. (مثلاً می‌توانید با اسم رمز "بوبو" این توافق را به همسرتان یادآوری کنید.)

2- از تماشای وقایع خشونت بار توسط فرزندان خود جلوگیری کنید. واقعه خشونت بار می‌تواند دعوای دو نفر در خیابان باشد تا صحنه رقت انگیز اعدام.

3- هرگز اجازه ندهید فرزندان تان فیلم و کارتون و مسابقات ورزشی خشن ببینند یا اگر وسط یک فیلم و کارتون به صحنه غیرمنتطره خشونت رسیدید، حواس شان را به جای دیگری پرت کنید. این حق آنهاست که صحنه‌های خشونت بار نبینند.

4- به هیچ عنوان اجازه ندهید بازی‌های خشونت بار بازی کنند (اعم از رایانه‌ای و غیر رایانه ای).

5- اگر خشونتی دیدند، فوراً به آن‌ها اطمینان دهید که خطری متوجه آن‌ها نیست و به آن‌ها آرامش دهید.