آیفون بهتر است یا اندروید؛ جدال عشق و نفرت

 

فرارو- در دو جبهه جنگ اندروید و iOS کسانی پیدا می‌شوند که می‌توانند قضاوتی منصفانه داشته باشند. این افراد نادر و کمیاب هستند ولی اگر پای صحبت‌هایشان بشینید و قول بدهید ذهنتان را از تعصبات رها کنید، چیز‌های زیادی به شما می‌آموزند. بعضی از این افراد به خاطر تخصص خود به این مرحله از عرفان رسیده‌اند و بعضی دیگر به خاطر اتفاقات و داستان‌هایی که مسیرشان را به این سمت کشانده است. در این مطلب به سراغ دو نویسنده متخصص که طرفدار غیرتی سیستم‌ عامل مورد علاقه خود بوده‌اند رفته‌ایم. کسانی که با وجود همه تعصب‌ها در حال تغییر موضع خود به جناح رقیب هستند. هرچند در نهایت هردو به نوعی وفاداری خود به سیستم‌عامل محبوبشان را حفظ می‌کنند ولی با زاویه نگاه متفاوتی به حریف نگاه کرده‌اند.

من آماده ام که سیستم‌عامل ios را به خاطر اندروید کنار بگذارم
یادداشتی از Ry Crist
شما هیچ‌وقت اولین باری که عاشق شدید را فراموشی نخواهید کرد. برای من اولین عشق در زمان تحصیلم در دانشگاه رخ داد. من عاشق آیفون شدم. تا قبل از آن یک گوشی ارزان و زشت استفاده می‌کردم. البته منطقی هم بود زیرا تنها کاری می‌خواستم با گوشی انجام دهم تماس گرفتن بود و تنها توقعی که از گوشی داشتم این بود که خوب باتری نگه دارد. این فلسفه من به حدی برایم ارزش داشت و به آن باور داشتم که وقتی دوستان گفتند یک گوشی موتورولای تاشو بگیرم، به آن‌ها گفتم هدر دادن پول است، اما ناگهان آیفون ظهور کرد. من خیلی اتفاقات دنیای موبایل را دنبال نمی‌کردم و در این حد می‌دانستم که یک گوشی تازه به بازار آمده و سر و صدای زیادی کرده است. حال اینکه چرا و ویژگی‌هایش چیست برایم مهم نبود. بعد از مدتی گوشی آیفون را در دست همکلاسی‌هایم دیدم. دانشجو‌ها زمانی که سرکلاس می‌آمدند با آن ایمیل‌هایشان را چک می‌کردند و حتی استادان در زمان ناهار خوردن با آن بازی می‌کردند. تا اینکه رئیس من یکی از این گوشی‌ها خرید و یک روز اجازه داد با آن کار کنم. به محض اینکه آیفون را توی دستم گرفتم، فهمیدم با چیز متفاوتی روبرو هستم و تنها چند هفته طول کشید تا فلسفه خودم را کنار گذاشته و اولین گوشی آیفون خود، یعنی مدل 3G را در سال ۲۰۰۸ بخرم.

از آن زمان تقریبا هیچ گوشی دیگری حتی توجهم را جلب نکرده. چند سالی با مدل 3G خود سر کردم و بعد به سراغ آیفون 4S رفتم. بعد از آن در سال ۲۰۱۳ یک 5S خریدم. در این مدت هیچ وقت گزینه رفتن به سیستم‌عامل اندروید روی میز نبود. واقعا آیفونم را دوست داشتم، از سیستم عامل iOS لذت می‌بردم و به کار با نرم‌افزار‌های خاص آن عادت کرده بودم. هیچکدام از گوشی‌های اندرویدی که آن زمان آمده بودند به اندازه‌ای جالب نبود که وسوسه‌ام کنند تا به سراغ آن‌ها بروم. گوشی آیفون من تجربه کاربری خوبی در اختیارم می‌گذاشت و به نظرم پیشرفته‌تر از هر گوشی اندرویدی در بازار بود. این حرف را از زبان کسی می‌شنوید که طرفدار همیشگی کامپیوتر و ویندوز بوده است.

اما ناگهان چیزی اتفاق افتاد. تقریبا از زمان عرضه گوشی آیفون ۶ شروع شد. گوشی جدیدی که به نظر خیلی بزرگ بود. دوستانم عاشق این صفحه‌نمایش بزرگ شده بودند ولی هر وقت آن را در دست می‌گرفتم به نظر یک جای کار می‌لنگید. به همین خاطر با گوشی 5S خودم سر کردم و بی‌خیال نسل جدید گوشی‌های آیفون شدم. تا اینکه آیفون SE به بازار آمد. خوشحال شدم که بالاخره می‌توانم گوشی خودم را عوض کنم! ولی بعد متوجه شدم این گوشی را هم نمی‌خواهم. به خاطر اینکه رسما هرکاری که با گوشی SE می‌توانستم انجام دهم، گوشی 5S نیز از عهده آن برمی‌آمد. در اصل از سال ۲۰۱۳ تاکنون هیچ اتفاق خاصی در گوشی‌های این شرکت رخ نداده اتس. هیچ چیز جدیدی نبود که نظرم را جلب کند. استفاده مدام از این رابط کاربری بدون تغییر، خسته‌ام کرده بود و باعث شد به دنبال تغییر بگردم. گوشی SE به نظرم محصول خوبی بود ولی «پیشرفته و خاص» به حساب نمی‌آمد. در اصل نسخه سریع‌تر گوشی خودم بود. موبایلی که از آن خسته شده بودم.

در همین زمان کنفرانس گوگل برگزار شد و من در آن شرکت کردم. کنفرانسی که در آن اندروید نوقا معرفی شد. گوگل ویژگی‌های بسیاری برای سیستم‌عامل جدید خود ذکر کرد و به نظر من این اتفاقی بود که باید برای نسل جدید هر سیستم‌عاملی می‌افتاد. هرچه به پایان این کنفرانس نزدیک می‌شدیم، حسی آشنا در من تقویت می‌شد. حسی که سال‌ها تجربه نکرده بودم. حس هوس یک گوشی جدید، مثل زمانی که در دانشگاه بودم. با خود می‌گفتم این اتفاقی است که منتظر آن بودم. اندروید نوقا از فناوری VR حرف می‌زد. یا قرار است قابلیت Instant Apps را که قادر است نرم‌افزار‌ها را بدون نیاز به دانلود و نصب اجرا کند به گوشی‌های همراه بیاورد. به علاوه من به شدت با عملکرد دستیار گوگل تحت تاثیر قرار گرفتم. این دستیار هوشمندی خاصی داشت و رابط کاربری آن به گونه‌ای بود که من در siri ندیده بودم. این حس‌ها همه در حالی به وجود آمده بود که من هیچ‌وقت با قابلیت‌های جدید آیفون‌ها آن‌ها را تجربه نکرده بودم. چه با 3D Touch، چه با Apple Music و حتی با HomeKit هیچ‌وقت احساس نکردم با اتفاق متفاوتی روبرو هستم. از آن طرف در ذهنم مدام از شرکت اپل سوال می‌پرسیدم. چه برنامه‌ای برای ارتقای siri دارید؟ برنامه شما برای فناوری VR چیست؟ رقیبی برای Amazon Echo عرضه خواهید کرد؟

در کنفرانس گوگل و بعد از آن به نظر رسید که گوگل همه این جواب‌ها را در اختیار دارد و چشم‌انداز روشنی برای آینده محصولات و سیستم‌عامل خود مشخص کرده است. حقیقتش هنوز از قطار اپل پیاده نشده‌ام. ولی اندروید در من حسی به وجود آورد که انگار در ۱۰ سال گذشته از فناوری جا مانده‌ام. ممکن است باز هم کمی برای اپل صبر کنم تا اتفاقی رقم بزند، ولی اطمینان دارم همین حالا هم تمام دلایل لازم برای پیاده شدن از قطار اپل را در اختیار دارم.

 

---

بیشتر بخوانید: پنج دلیل برای برتری PS4 اسلیم بر Xbox One S

---

من نزدیک دوماه است از اندروید به آیفون نقل مکان کرده‌ام
یادداشتی از Dan Graziano
کاربران اندروید در حال مهاجرت به سمت آیفون هستند. این را من نمی‌گویم بلکه ادعای مدیرعامل اپل، تیم کوک است. به گفته او ۳۰ درصد خریداران آیفون کسانی هستند که قبلا گوشی اندروید داشتند و این میزان در حال رشد است. تعجب ما بماند، خود تیم کوک هم گفته است که این حجم از جابجایی بین دو سیستم‌عامل باورنکردنی است.

بله به نظر من هم غیر قابل باور است. به عنوان یک خوره اندروید، هیچ وقت حتی به ذهنم خطور نکرده که اندروید را کنار بگذارم، اما از وقتی آمار مهاجرت‌ها را شنیدم کنجکاو شدم برای پاسخ به سوالاتم هم که شده بفهمم چرا مردم اندروید را بی‌خیال شده و به سمت آیفون می‌روند. آیا این تصمیم به خاطر صفحه‌نمایش بزرگ است یا مشکلات آپدیت اندروید؟

بالاخره بعد از کلی کلنجار رفتن با خودم تصمیم گرفتم آیفون را امتحان کنم. برای این کار سیمکارت را از گوشی Moto X Pure خارج کردم و داخل گوشی آیفون 6S گذاشتم. تا به حال چندبار به خاطر مسائل کاری از آن استفاده کرده بودم ولی هیچ‌وقت به این گوشی به چشم گوشی شخصی و همیشگی نگاه نکرده بودم. این یعنی کنار گذاشتن مطلق گوشی اندرویدم برای دوماه، آن هم در زمان اتفاقات بزرگی مثل CES و نمایشگاه‌های دیگر که گوشی برای من وسیله‌ای ضروری محسوب می‌شود. خلاصه بگویم که حرکت شجاعانه‌ای بود!

تمرکز خودم را روی عملکرد نرم‌افزاری گذاشتم تا سخت‌افزاری. زیرا در بخش سخت‌افزاری می‌دانستم دقیقا هر گوشی چگونه است ولی تجربه نرم‌افزار چیزی است که با خواندن به دست نمی‌آید و باید آن را حس و تجربه کنید. زمان شروع استفاده من از آیفون در دسامبر بود و در همان زمان به بعد دو آپدیت دریافت کردم و بعد از یک وقفه زمانی، آپدیت سوم رسید. این آپدیت‌ها همزمان در سرتاسر دنیا در دسترس بود و کاری به ارائه دهنده خدمات مخابراتی یا عوامل دیگر جغرافیایی و ... نداشت. این امر باعث شده بود تا بیش از ۷۵ درصد کاربران از سیستم‌عامل جدید استفاده کنند و آن هم نه تنها روی آیفون، بلکه روی iPad و iPod وضع به همین منوال بود. اپل، حتی برای مدل 4S که در ۲۰۱۱ عرضه شده آپدیت ارائه کرد. این آپدیت‌ها در سیستم‌عامل گوگل کاملا فرق می‌کند. شما به ندرت و با فاصله‌های زمانی زیاد آپدیت‌های اصلی را دریافت خواهید کرد. مگر اینکه صاحب یکی از گوشی‌های ساخته شده توسط گوگل مثل نکسوس و پیکسل باشید. با اینکه اوضاع با گذشته فرق کرده است ولی هنوز هم برنامه‌نویسان علاقه دارند اپلیکیشن‌های خود را اول روی سیستم عامل اپل عرضه کنند تا اندروید. مثلا نرم‌افزار پر سر و صدای Periscope دو ماه زودتر از اندروید روی iOS عرضه شد. بسیاری از نرم‌افزار‌های پر استفاده و معروف فقط روی آیفون قابل اجرا هستند و حتی اگر نسخه اندروید آن‌ها را پیدا کنید، ممکن است با محدودیت‌های مختلفی در استفاده از قابلیت‌های آن‌ها روبرو شوید. از طرفی حسگر اثرانگشت این گوشی به اندازه‌ای سریع است که من به ندرت صفحه قفل را می‌بینم. این حسگر در کمتر از یک ثانیه و با دقت اثر انگشتم را شناسایی می‌کند. چیزی که در گوشی‌های سامسونگ و یا نکسوس خودم اصلا ندیده بودم. در مجموع می‌توانم بگویم عملکرد بسیار روانی را تجربه کردم و حتی اراده‌ام برای برگشت به اندروید را از دست بدهم. در حال حاضر اگرچه مسائلی مثل شارژ سریع، قابلیت‌های شخصی‌سازی اندروید و آزادی عمل بیشتر آن باعث شده تا دوباره به اندروید بازگردم ولی در مجموع می‌توانم بگویم به مردم حق می‌دهم به آیفون مهاجرت کنند، چون سیستم عامل اپل بسیار ساده طراحی شده و استفاده از آن لذت‌بخش است.