علی رضوی یکی از شرکتکنندههای جالب فینال کژوالکمپ است. او که با بازی «تیلهباز آنلاین» تجربه و رکوردهای جدیدی برای خودش رقم زده است، همیشه آرزو داشته یک بازی بسازد که کاربر نتواند نصب کند و راحت کرک کند.
حالا در کژوالکمپ با گیمآنالیتیک آشنا شده و تازه میفهمد چرا در بازیهای قبلی مخاطبانش زود ریزش میکردند. حالا دیگر رفتار کاربران مثل موم توی دستش است و میتواند به قهرمانی امیدوار باشد. بیایید کمی با این فینالیست جوان کژوالکمپ آشنا شویم.
علی کلاً به درس و مشق علاقهای نداشت. از اول عاشق باز کردن و تعمیر لوازم برقی خانه از قبیل: رادیو و تلویزیون بود. پدرش هم با اینکه فرهنگی بود و دوست داشت پسرش درسخوان شود، به او اجازه داده بود تا به علایقش بپردازد. این شد که یکی دوباری پای علی به تلوزیون هم باز شد.
یاهو مسنجر وطنی که علی اوایل کارش ساخته بود، در صدا و سیما معرفی شد و خیلی از وبلاگها از برنامهاش استفاده کردند. با تجربهای که او در ساخت شبکههای اجتماعی ایرانی دارد، احتمالاً از معدود کسانی باشد که از فیلتر اینستاگرام خوشحال شود!
بازیسازی حرفهای چه حال و هوایی دارد؟
بازیسازی هم مثل هر کار دیگری تا پولساز نباشد، نباید انتظار پیشرفتش را داشته باشیم. به قول معروف بیمایه فطیر است.
علی رضوی وقتی کارش را شروع کرد، امیدی نداشت که از کاربران ایرانی درآمد داشته باشد؛ برای همین یک سایت ساخت و بازیهایی مثل شطرنج آنلاین را برای مخاطبان خارجی ارائه کرد. البته چیز زیادی هم دستش را نگرفت؛ یک درآمد بخور و نمیر در حد تبلیغات خود گوگل.
بعد از این ماجرا هم برای یک سایت چینی- آمریکایی بازیهای فلش میساخت و درآمدی هم از تبلیغات اول بازی داشت. کمکم سراغ جیب عشقِ بازیهای ایرانی هم رفت و با سایت بیلیارد آنلاین از کاربران حق عضویت میگرفت!
تازه داشت کاروبارش میگرفت که دوره بازیهای فلش به سر رسید. وقتی بازار اندروید سکه شد و کافه بازار، نبض بازارِ بازی موبایل را به دست گرفت، علی تا مدتی خودش را بازنشست کرد!
علی فاز عجیبی دارد، در مدت بازنشستگی کلی زبان برنامهنویسی یاد گرفت و یک دنیا بازی ساخت، اما بازیهایی که به قول دوستانش «به هیچ دردی نمیخوردند!» حاضر نبود صبح برود سر کار و شب برگردد. اما مدام به بازیسازی مشغول بود.
از آنجایی که زندگی خرج دارد و باید خودش را با شرایط روز وفق میداد، سراغ بازی اندرویدی رفت. مشغول ساختن یک بازی بیلیارد بود که معرفی مسابقات کژوالکمپ را در توییتر دید.
«ملت "تیلهبازی" دوست ندارند»، این اولین خبر بدی بود که کژوالکمپ برای این بازیساز داشت. اما تحلیل بازی که او در این مسابقات یاد گرفت، خیلی به دردش خورد. اصلاً او آمده تا از تجربه بازیهای استفاده کند. اینجا با گیمآنالیتیک آشنا شد و فهمید آنقدر محل ورود و خروج و نشانههای بازی را کمرنگ میگذاشته که کاربر گیج میشده و زود عطای بازی را به لقایش میبخشید.
علی خیلی امیدوار است با برنده شدن در فینال کژوالکمپ و تجربهای که در این راه اندوخته، مسیر تازهای را ترسیم کند و در آیندهای نزدیک بتواند یک بازیساز موفق باشد.
یک چیز دیگر؛ علی انگار خبر نداشته که امروز بیشتر آدمها تنها شدهاند، کاربر وقتی بازی را شروع میکرد میدید نمیتواند تنهایی بازی کند و میرفت پی کارش. در کژوال کمپ، اما مربیها که خودشان سختی کشیده اند به او یاد دادند تکنولوژی ربات همبازی برای این جور موقعها ساخته شده.
البته تنهایی فقط مشکل کاربرای بازی نیست، دردی است که یقه خود بازیساز را هم میگیرد. چرا؟ چون علی دست تنهاست. او که از بروجرد در مسابقات کژوال کمپ شرکت کرده بدجوری دنبال هم تیمی است.
خودش بازی سازی را از یک دانشجوی ساروی آنهم با اینترنت دایلاپ یاد گرفته و باورش نمیشد بتواند به اینجا برسد.
آخر نمیشود هم بازی را طراحی کنی هم گرافیک و دیزاینش را انجام بدهی هم وقتی یوزهای بازی آنلاین به جان هم میافتند دعوا را جدا کنی!
علی کلا نمونه بارز خودآموزی است. همه چیز را از استاد گوگل یاد گرفته؛ او به بازی سازی عشق دارد، اما همچنان مینالد که عشق و سرچ کافی نیست.
هنوز نبود هم تیم و مربی اذیتش میکند و امیدوار است بتواند در مسابقات کژوال کمپ یارگیری کند.
تا اینجا دمخور شدن با مربی آواگیمز باعث شده برای پروژه اصلی اش بتواند یک ربات به درد بخور بسازد. البته از شانس او یکی دیگر از مربیان هرکاری کرده نتواسنته بازی او را نصب کند.
علی خیلی برای قهرمانی امید ندارد و فکر میکند بازیهای دیگر از جمله "بازاران" شانس بیشتری داشته باشند، اما به اینده بدجوری امید وار است. ما هم با این بازی سازها و شما صبر میکنیم تا ببینیم آخر دی ماه نتایج مسابقات چه میشود.
شاید شما هم بدتان نیاید شانس خود را در مسابقات بعدی امتحان کنید، اگر جزو ۲۱ فینالیست هم نباشید حتما جزو هزاران کسی خواهید بود که کلی چیز یاد میگیرید..