مالک رضایی؛ تردیدی نیست که جامعه فرانسه و بالاخص پایتخت آن از چند پارچگی گوناگون نژادی، قومی وشکاف‌های قابل توجه طبقاتی رنج می‌برد. محلات مهاجر نشین زیادی مانند "کلیشی سو بو آ. و ... "در پاریس وجود دارد که وضعیت زندگی ساکنان آن با منطقه‌ی زیبا و جنگلی "بولونی" و مناطق زیبا و مرفه نشین "نوی، سور، سن و ... "فاصله‌ای از حبشه تا ورسای، دارد.
روزی "جان میجر" نخست وزیر وقت انگلستان در پاسخ به طعنه‌ی "فرانسوا میتران" که برتری تکنولوژی و سرعت قطار‌های سریع‌السیر فرانسه را در مراسم افتتاح "تونل زیر دریایی مانش" به رخ الیزابت، ملکه انگلستان کشیده بود گفت:
عالیجناب
"تند نروید اگر اندکی سرعت قطارهایتان را کم کنید از داخل آن واقعیات جامعه‌ی فرانسه را با دقت بیشتری تماشا می‌کنید".
اما فروکاستن نا آرامی‌های اخیر فرانسه به جنبش و خیزش "ضد سرمایه‌داری" که از طرف برخی تحلیل‌گران و از جمله صدا و سیمای خودمان دنبال می‌شود به همان اندازه ساده‌انگارانه و پاک کردن صورت مسئله است که ندیدن همان شکاف‌ها و اختلافات طبقاتی در آن جامعه.
آنچه که امروز در آتش‌بازی‌های "شانزه لیزه" ، "طاق نصرت"، "میدان شارل دوگل" و ... مشاهده می‌شود بیش از آنکه نمایانگر اعتراضاتی از سوی بخشی از جامعه‌ی فرانسه باشد محصول نفرت پراکنی‌ها و تحریکات رئیس‌جمهور خودشیفته‌ی آمریکا و همفکر افراطی او "خانم ماریون مارشال لوپن" است که هنوز واقعیت شکست خود را از "امانوئل مکرون" در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه، نپذیرفته و به فراموشی نسپرده است.
امروز فرانسه و شخص امانوئل مکرون هزینه‌ی استقلال طلبی خود را در قبال رویه‌های مداخله گرایانه و یکجانبه‌گرایی رئیس‌جمهور جاه‌طلب امریکا می‌پردازد که ماههاست با بکار بردن واژه‌های توهین آمیز مانند "رئیس جمهور بیست و هفت درصدی فرانسه" و ... بر طبل تفرقه در جامعه فرانسه می‌کوبد و دموکراسی آن کشور را آماج زهردار ترین حملات خود قرار داده است.
رئیس جمهور جوان فرانسه، از ابتدای ورود تاجر پیر نیویورک به کاخ سفید، با سیاست‌های جاه‌طلبانه‌ی او مشکل داشته است. اعتراضات شدید "مکرون" به "ترامپ" در نقد سیاست‌های خروج آمریکا از پیمان‌های مختلف بین المللی نظیر "برجام"، "پاریس"، "نفتا" و زمزمه‌ی خروج او از پیمان محدودسازی سلاح‌های مخرب و ... به کابوسی برای دونالد ترامپ تبدیل شده و ناسازگاری فرانسه را با او در ابعاد مختلف به رخ جهانیان کشیده است.
رئیس‌جمهور فرانسه در دنبال کردن سیاست‌های چند جانبه‌گرایی خود، حتی دست دوستی به سمت روسیه هم دراز کرده و از ایجاد ارتش واحد و متحد اروپا سخن گفته است که واکنش تند و بی نزاکت دونالد ترامپ را در پی داشته است. طوریکه با بیانی توهین‌آمیز گفته است: "اگر حمایت آمریکا از فرانسه در جنگ جهانی اول و دوم نبود اکنون فرانسوی‌ها در خیابان‌های پاریس، آلمانی صحبت می‌کردند"
امانوئل مکرون که در عداد گلیست‌های فرانسه قرار دارد. تاکنون در پاسخ به پیام‌های متوالی ترامپ به یک پیام کوتاه و تاثیر گذار بسنده کرده است: "رئیس جمهور آمریکا باید بفهمد که فرانسه، دست نشانده امریکا نیست."
پیش بینی این‌که جنبش موسوم به "جلیقه زردها" جامعه فرانسه را به کجا خواهد برد دشوار است. اما دست دونالد ترامپ و دنباله رو افراطی او "ماریون لوپن" در این ناآرامی آشکارتر از آنست که نتوان آنرا در میان دود و آتش خیابان‌های پاریس رصد کرد.
آخرین پیام توییتری و توهین آمیز دونالد ترامپ در قبال نا آرامی‌های فرانسه، حکایت از مداخله‌ی آشکار او در این نا آرامی‌ها دارد: "مردم فرانسه فریاد می‌زنند ما ترامپ را می‌خواهیم ...". و این آخرین پیام او نخواهد بود.
