مدیرکل میراث فرهنگی استان قم از نحوه سنتی پخت آبگوشت قنبید و ثبت پنج پرونده دیگر میراث ناملموس این استان خبر داد.
به گزارش ایسنا، حمید یزدانی با اعلام این خبر گفت: در کمیته تخصصی ثبت میراث فرهنگی ناملموس که در اداره کل ثبت آثار برگزار شد، نحوه طبخ آبگوشت قنبید، نحوه طبخ قنبید پلو، نحوه پخت غذای سنگک، آیین لاله گردانی در حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (س)، مهارت هنر تذهیب و همچنین مهارت اجرای طاق قمی پوش در استان قم، با نظر موافق داوران و متخصصان به ثبت رسیدند.
مدیرکل میراث فرهنگی قم تصریح کرد: آبگوشت قنبید از غذا‌های بومی و سنتی استان قم بوده و سابقه بسیار طولانی دارد و قدیمی‌ترین سندی که تا کنون یافت شده و در آن به این غذا اشاره شد، مربوط به دوره قاجار است که این غذا در بین قمی‌ها معمول بوده است.
وی خاطرنشان کرد: قنبید پلو نیز از غذا‌های بومی و سنتی استان قم است که نحوه پخت آن سابقه بسیار طولانی دارد و از آنجایی که غذا‌های سنتی جزیی از فرهنگ هر ملت است، طبخ و عرضه این غذا‌هایی سنتی می‌تواند باعث جلب و جذب گردشگران را فراهم کند.
یزدانی با بیان اینکه نحوه پخت غذای سنگک نیز ازجمله پرونده‌هایی بود که در فهرست میراث ملی ثبت گردید، افزود: غذای سنگک را نباید با نان سنگک اشتباه گرفت، اما این خوراکی نیز مانند نان سنگک در صبحانه مورد استفاده قرار می‌گیرد.
وی با اشاره به اینکه خوراکی سنگک از حبوباتی بنام بلبلی یا سنگک تهیه می‌شود، گفت: سنگک تقریباً شبیه عدسی است و تنها خوراکی است که پخت آن با مشقت‌های فراوان فقط در قم انجام می‌شود و در کل کشور بی‌نظیر است.
مدیرکل میراث فرهنگی استان قم گفت: مراسم لاله‌گردانی حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (س) از جمله مراسم‌های زیبا و دیدنی است، این مراسم مخصوص خادمان حرم است که هنگام تغییر کشیک انجام می‌شود.
وی تصریح کرد: هنر تذهیب در شهر قم از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است و از آنجایی که این هنر در استان قم از قدمت چند صد ساله برخوردار است ثبت آن در فهرست آثار ملی ضروری به نظر می‌رسید تا بیشتر از گذشته در زیر چتر حمایت میراث فرهنگی قرار گیرد.
وی گفت: مهارت اجرای طاق قمی پوش نیز به عنوان شیوه‌ای ابداعی از عناصر معماری سنتی ایرانی است که در گذشته در قم ابداع شده است، در فهرست آثار ملی ناملموس به ثبت رسید، چرا که با تغییر الگوی معماری از سنتی به نوین، استفاده از شیوه «طاق قمی پوش» در معرض فراموشی قرار گرفته و محدود به بازسازی خانه‌های تاریخی شده است. حفظ و احیاء این شیوه آن را از خطر فراموشی حفظ می‌کند.
