شاهینها با چشمان کاملاً سیاه، بدن لاغر، بالهای نوکتیز، توانایی پرواز با سرعت بسیار بالا و تغییر جهت ناگهانی از دیگر پرندگان شکاری متمایز میشوند. شاهینها در سال اول عمر خود شهپرهای پرواز بلندتری دارند که مشابه پرندگان شکاری چندمنظورهتر است (شاهینها از نظر نوع شکار و تکنیک شکار یک شکارچی تخصصی محسوب میشوند) تا به این شیوه بهتر بتوانند پرواز را بیاموزند و در سالهای بعد با تغییر شهپرها تکنیکهای پروازی خاص شاهین را میآموزند.
شاهینها در شکار پرندگان در حال پرواز تخصص دارند و با منقار خود شکار را میکشند درحالیکه پرندگان شکاری دیگر رژیم غذایی متنوعتری دارند و با پنجههای خود طعمه را میکشند. شاهین معمولی (یا بحری) که بیشترین پراکندگی را در بین شاهینها دارد با رکورد سرعت ۳۲۰ کیلومتر در ساعت سریعترین موجود متحرک روی کره زمین است. بالابان، لاچین و ترمتای از دیگر انواع معروف شاهین هستند. شاهینهایی که بالهای باریکتر و درازتر دارند به «لیل» معروف هستند این نوع بالها برای شکار پرندگان بسیار مانورپذیر همچون پرستو و بادخورک مناسب است. شاهینهای نسبتاً کوچک و چاقتری که به پرواز درجا علاقه دارند نیز به دلیجه معروف هستند.