یکی از مهم ترین پلشتی های افشاگری ایرانی،افشاگری مبهم و بدون دادن اطلاعاتی خاص به مخاطب است؛افشاگر با استفاده از عباراتی مبهم،به مردم اطلاعات نمی دهد،بلکه به آن طرفی که قصد دارد در مورد او افشاگری کند،کد می دهد که من اطلاعاتی درباره شما دارم؛حالا یا آن شخص باید پای کار بیاید و با شخص افشاگر به مذاکره بپردازد...
به گزارش تابناک، مهران مدیری در یکی از برنامه های اخیر دورهمی، به موضوع افشاگری با رویکرد ایرانی پرداخت و با زبان طنز، پلشتی های افشاگری های ایرانی را به همگان گوشزد کرد؛یکی از مهم ترین پلشتی های افشاگری ایرانی،افشاگری مبهم و بدون دادن اطلاعاتی خاص به مخاطب است؛در واقع افشاگر با استفاده از عباراتی مبهم، به مردم اطلاعات نمی دهد،بلکه به آن طرفی که قصد دارد در مورد او افشاگری کند،کد می دهد که من اطلاعاتی درباره شما دارم؛حالا یا آن شخص باید پای کار بیاید و با شخص افشاگر به مذاکره بپردازد و احتمالا اگر واقعا پای منفعتی در میان است،سهم افشاگر را هم بدهد و اگر هم افشاگری حاوی واقعیتی نباشد،شخص افشاگر حداقل کاسبی رسانه ای خود را انجام داده است.
شفافیت در یک نظام دمکراتیک یکی از مهم ترین ملاک های کارآمدی سیستم محسوب می شود؛ مردم باید به راحتی و آسانی در جریان گردش آزاد اطلاعات قرار بگیرند و اطلاعات مسائلی که به آنان ارتباط دارد با رعایت جوانب کار در اختیار آنان قرار گیرد؛با این وجود حتی در نظام هایی که به وجود میزان بالای شفافیت در درون نظام سیاسی و اجتماعی خود شهره هستند نیز هراز گاهی افشاگری های صورت می گیرد که مردم را به حیرت وا می دارد!چرا که در هر جامعه ای افراد یا سازمانی پیدا می شود که تمایل دارند برای به دست آوردن منفعتی و به دور از چشم قانون،به صورت مخفیانه کارهایی را انجام دهد و یا منافع عمومی را به خاطر منافع شخصی،ضایع کنند؛ اینجاست که افشاگری به عنوان یکی از حوزه پر خطر رسانه ای و یا فردی،می کوشد چراغ بر دل تاریکی ها بیفکند و حقایقی را که تعمدا از چشم عموم به قصد بهره داری از منافع آنان، پنهان شده است را نمایش دهد.
روزنامه نگاری افشاگر و یا فرد افشاگر پیش از هر موضوع دیگری می داند که افشاگری بدون داشتن سند و مدرک متقن قابل استناد ممکن نیست؛این مدارک و مستندات هستند که واکنش مردم و مقامات را به یک افشاگری جلب می کنند؛مستنداتی که اجازه نمی دهد جامعه و مقامات در قبال آنها سکوت کنند و آنان را ناچار به پاسخگویی و ایجاد تغییرات به منظور اقناع افکار عمومی می کند! اما افشاگری مبهم و بدون دادن اطلاعات به مردم؛ بدون مدرک و سند وکلی گویی درباره طیف وسیعی از موضوعات و اشخاص؛ برای افکار عمومی جز «کاسبی سیاسی» و «باج خواهی شخصی» معنای دیگری ندارد.
اخیرا و پس از آنکه رهبر انقلاب سال جاری را به حمایت از کالاهای ایرانی توجه دادند؛به روال همیشه،اغلب مقامات ایرانی در این چند روز گذشته از سال 97 به گونه گون درباره کالای ایرانی صحبت کرده اند؛ در این میان عباس سلیمی نمین؛تاریخ نگار، به موضوع مهمی در این باره اشاره کرده است که لازم است نهادهای زیربط پیگیر این موضوع باشند؛وی گفته است که بسیاری از سفرای ایران به وارد کننده تبدیل شده اند و این گونه نتیجه گیری کرده است که وقتی سفیری خودش وارد کننده کالا از خارج باشد،طبیعتا نمی تواند زمینه صادرات که نوعی حمایت از کالای ایرانی را فراهم کند. این عبارت،گزاره درستی است که اگر سفیری خودش وارد کننده باشد،قطعا انگیزه ای برای حمایت از کالای ایرانی در داخل و خارج نخواهد داشت،بلکه چوب لای چرخ هم خواهد گذاشت!
نکته اینجاست که آقای سلیمی نمین گفته است بسیاری از سفرای ایران به وارد کننده تبدیل شده اند؛اما نامی از این افراد نبرده است؛ نگفته است در کدام کشورها؛ چه کالایی را وارد می کنند؛با کدام وارد کننده در ارتباط غیر کاری هستند؛حتی چون گفته است بسیاری یعنی این افراد وارد کننده غلبه بالایی در ببین سفرای ایران داردند؛ادعایی بزرگ که اثبات آن اصلا و ابدا کار سختی نیست؛سفرای ایران در کل جهان شاید بیشتر از صد و بیست نفر نباشند؛ افشای اسامی آنان نیز کار بسیار راحتی است؛چون عموم سفر چتر حمایتی سیاسی بالای سرشان نیست و خط قرمز کسی نیستند و به راحتی می توان درباره آنان سخن گفت.
اگر بسیاری از این تعداد به وارد کننده کالا از خارج تبدیل شده باشند،بیش از یک روز لازم نیست که اطلاعات آنان از نهادهای مختلف استخراج شود؛حتی خود آقای سلیمی نمین به راحتی می تواند این کار را انجام دهد؛مثلا شصت سفیر را معرفی کند که اکنون در حال ماموریت خارج از کشور هستند و در حال انجام واردات کالا به کشور هستند؛ طبیعتا اگر آقای سلیمی نمین این تعداد کمتر یا بیشتر یا حتی یک نفر را معرفی کرد که در جایی سفیری خودش به وارد کننده تبدیل شده است، وزارت خارجه لازم است برخوردهای لازم را با سرعت با آن سفیر انجام دهد! در غیر این صورت افکار عمومی حق دارد به این نوع افشاگری آقای سلیمی نمین بدبین شود؛افشاگری که در صورت عدم اثبات، افکار عمومی می تواند به قصد«کاسبی سیاسی و رسانه ای» و یا «باج خواهی» و حتی «تملق برای خشنودی افراد»، آن را تلقی کند.
تابناک آمادگی این را دارد که برای اینکه زحمت آقای سلیمی نمین کم شود،نام تک تک سفرای ایران در خارج از کشور را لیست کنند و در اختیار آقای سلیمی نمین قرار دهد تا ایشان در مقابل نام هر کدام از سفر که خود تبدیل به وارد کننده شده اند، علامت بزند؛پیگری بعدی با ما و نهادهای بازرسی!اما اگر چنین ادعایی ثابت نشد،معذرت خواهی ساده و حلالیت طلبی دیگر از مد افتاده است!کار دیگری باید کرد!
