هر ماه تعدادی از پرستاران ایرانی برای کار به آن سوی مرزهای جغرافیایی کشورمان می روند و این مهاجرت نرم نیروهای پرستاری، از چشم متولیان نظام سلامت دور مانده است.
به گزارش مهر، موضوع مهاجرت پرستاران ایرانی به کشورهای حاشیه خلیج فارس، کانادا و البته استرالیا، چند سالی است که به گوش می رسد. اما مسئولان و دست اندرکاران نظام سلامت کشور، هرگز پاسخگوی مهاجرت پرستاران به خارج از کشور نبوده اند.
در نشست سال گذشته جامعه جهانی پرستاری در ژنو، عنوان شد که حدود ۲۸ میلیون نفر کمبود نیروی کار پرستاری در دنیا وجود دارد که همین مسئله باعث شده است کشورهای توسعه یافته به راحتی به جذب نیروهای آموزش دیده سایر کشورها اقدام کنند. از همین رو، ایران به عنوان یکی از کشورهای هدف برای جذب نیروی پرستاری شناخته می شود.
پرستاران ایرانی به علل مختلفی از جمله توانمندی، هوش و کارایی بالا، مورد استقبال دیگر کشورها هستند که متاسفانه این جذب بالا و ایجاد شرایط بهتر برای اشتغال پرستاران در کشورهای پیشرفته باعث شده است سالیانه بیش از ۱۰۰۰ پرستار از کشور خارج شوند.
آمارهای سازمان نظام پرستاری نشان می دهد که روند مهاجرت پرستاران در ابتدای سال ۹۵ نسبت به سال ۹۴ با افزایش مواجه بوده است. این آمار در سال ۹۶، با فراز نشیب همراه بوده است. بطوری که در فروردین ۹۶، تعداد ۸ پرستار مهاجرت کرده اند که در اردیبهشت ماه با ۴ نفر افزایش به ۱۲ پرستار رسیده است.
محمد شریفی مقدم قائم مقام سازمان نظام پرستاری، از پرستاران به عنوان مهم ترین ابزار سلامت در دنیا نام می برد و می گوید: طبق آمار سازمان بهداشت جهانی، در حوزه بهداشت و درمان ۴۰ میلیون نفر نیروی کار لازم است که از این تعداد ۲۸ میلیون نفر یعنی ۷۰ درصد نیروی مورد نیاز پرستاران هستند و این نشان دهنده این است که پرستار نقش بسیار اساسی و مهم در فرایند سلامت مردم دارد.
وی گفت: متاسفانه در کشور با وجود فراهم بودن شرایط، مقوله پرستاری کمتر مورد توجه دست اندرکاران نظام سلامت قرار گرفته و همین مسئله در مهاجرت، ترک کار و تغییر شغل پرستاران، اثرگذار است.
ضرب و شتم پرستاران در کنار اضافه کاری های اجباری و پرداخت نشدن مطالبات، دست به دست هم داده تا انگیزه کار برای پرستاران کم رنگ شود. بر اساس آنچه که آمارهای سازمان نظام پرستاری است، در سه ماه گذشته حداقل ۱۵ پرستار در اقصی نقاط مختلف کشور از سوی همراهان بیمار مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند که در برخی موارد، شدت جراحات منجر به بستری شدن پرستاران گردیده است.
منوچهر جمالی عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس، عدم تحقق مطالبات و افزایش ساعت کار اجباری پرستاران را عامل اصلی افزایش تقاضای نیروی پرستاری برای مهاجرت عنوان می کند و می گوید: وضعیت جامعه پرستاری به گونه‌ای است که نمی‌توان وانمود کرد هیچ مشکلی برای آنها وجود ندارد، هر چند که این امر متاثر از وضعیت اقتصادی حاکم بر کل کشور است.
آمارها نشان می دهد، در فروردین ۹۶ تعداد ۸ پرستار، اردیبهشت ۱۲ نفر، خرداد ۸ نفر، تیر ۱۶ نفر، مرداد ۱۹ نفر، شهریور ۱۷ نفر، مهر ۹ نفر، آبان ۹ نفر، آذر ۱۱ نفر، دی ۱۱ نفر، بهمن ۱۲ نفر و در اسفند ۹۶ که هنوز به پایان نرسیده است، تاکنون ۶ پرستار متقاضی مهاجرت بوده اند.
بر اساس گزارش های منتشره، مقاصد پرستاران ایرانی برای مهاجرت و کار، به ترتیب اولویت، کانادا، استرالیا و کشورهای حوزه خلیج فارس هستند.
