فرارو- مقامات آمریکایی به طور پیوسته برنامه موشک بالستیکی ایران را یک خطر قلمداد می‌کنند. دو کارشناس آمریکایی طی یادداشتی، راهکاری برای مقابله با این برنامه ارائه کردند.
به گزارش فرارو، هنری اسکولسکی، مدیر اجرایی مرکز سیاست عدم اشاعه در ویرجینیا و ویلیام توبی، پژوهشگر ارشد مرکز امور بین الملل دانشگاه هاروارد به طور مشترک طی یادداشتی در نشریه نشنال اینترست به برنامه موشکی ایران پرداختند و نوشتند: آمریکا برای محدود کردن ایران، بایستی سایر قدرت‌های بزرگ را متحد کند نه تقسیم.
در این یادداشت آمده: اگر واشینگتن بخواهد (با برنامه موشکی ایران مقابله کند) تنها نخواهد بود. ایمانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه و ژان لو دریان، وزیر خارجه این کشور، خواهان گفت‌وگوهای دوجانبه درباره برنامه موشکی و محدود ساختن آن با ایران شدند.
پیش‌تر در اکتبر، زیگمار گابریل، وزیر خارجه آلمان، درباره اصرار ایران برای کسب فناوری موشکی از شرکت‌های آلمانی ابراز نگرانی کرده است.
پس از اینکه ایران در سپتامبر گذشته موشک خرمشهر با برد ۱۲۴۲ مایل آزمایش کرد، بوریس جانسون، وزیر خارجه بریتانیا اعتراض کرد.
همه این مقامات درباره تبعات امنیتی و منطقه‌ای موشک‌های ایران نگران هستند. اکنون عربستان و امارات میلیارد‌ها دلار برای خرید موشک‌های دفاعی آمریکایی برای مقابله با تهدید ایران هزینه می‌کنند.
باب کورکر، رئیس کمیته روابط خارجی سنا، بن کاردین و تام کاتن، عضو کمیته نیروهای مسلح سنا، همگی برای تحریم آزمایش‌های موشکی ایران، بخصوص موشک‌های ماهواره‌بر، علاقه شدیدی نشان داده‌اند. با این حال، نه کنگره و نه کاخ سفید هیچکدام اقدامی انجام نداده‌اند.
در ادامه این تحلیل آمده: دولت اوباما استدلال کرد که چیز دیگری برای اعمال فشار بر ایران نمی‌توان انجام داد. اما، آخرین امتیازدهی ایران، چیز دیگری را نشان می‌دهد. ایران نمی‌تواند ریسک متحد شدن آمریکا، آلمان، بریتانیا و فرانسه علیه خودش را متحمل شود. ایران برای جلب حمایت روسیه و چین، نمی‌تواند پیشنهادهای به اندازه کافی منصفانه را نپذیرد.
این دو کارشناس برای مهار کردن برنامه موشکی ایران دو راهکار ارائه کردند.
نخست: در ازای موافقت ایران، اسرائیل، مصر، ترکیه و شورای همکاری خلیج فارس به تعلیق پرتاب یا آزمایش موشک‌های ماهوراه بر؛ جدای از برجام، آمریکا، آژانس فضایی اروپا، چین و روسیه باید خدمات (ارائه) پرتاب تجاری ماهواره بر را برای آنها فراهم سازند.
حتی اگر در ابتدا همه به این امر ملتزم نباشند، چنین منعی می‌تواند بر برخی طرف‌های متمایل اعمال شود. در اینجا هدف این است که از برخورداری همه کشور‌ها از جمله ایران از (حق) دسترسی به فضا بدون پرتاب موشک‌های ماهواره بر، اطمینان حاصل شود.
دوم: آمریکا، فرانسه، بریتانیا، چین و روسیه باید قول دهند که به هیچ طرفی در خاورمیانه یا خلیج فارس، موشک‌های دوربرد زمین به زمین یا اجزای مهم آن موشک‌ها صادر نکنند. در مقابل، این کشور‌ها باید اصرار کنند که کشورهای منطقه از جمله ایران، باید چنین کاری انجام دهند. این تلاش نیز، می‌تواند بر تعدادی از طرف‌های متمایل تطبیق شود.
این دو نویسنده پس از ارائه راهکارشان، این پرسش را مطرح کردند که آیا ایران این پیشنهادات را قبول خواهد کرد، به اعتقاد آنها، هنوز معلوم نیست که ایران موافقت کند، با این حال، ایران برای مخالفت با این پیشنهادات سختی‌هایی خواهد داشت. احتمالا، فرانسه، بریتانیا و آلمان حامی چنین پیشنهاداتی خواهد بود. چین و روسیه نیز، برای مخالفت، بشدت تحت فشار خواهند بود.
