ظاهرا داستان عبور از رودخانه با گرگر تمامی ندارد و فقط هم مخصوص روستای گاودانه نیست و نخواهد بود زیرا به لطف و کمک رسانه‌های مجازی روز به روز از ماهیت این روستاها و کمبودها و سختی‌های مردمانش پرده‌برداری می‌شود. دانش آموزان روستای مجاور روستای انجو در چهارمحال و بختیاری یکی از همین محرومان به شمار می‌روند که برای رفتن به مدرسه محکوم به عبور از رودخانه‌ای هستند که شاید پایان زندگی‌شان را رقم بزند.
به گزارش جام جم آنلاین، طی چند روز گذشته عکسی در فضای مجازی منتشر شده بود که دانش‌آموزی را با روپوش مدرسه و کوله‌پشتی در حال عبور از رودخانه مواج و خروشان آن هم با استفاده از یک طناب پوسیده نشان می‌داد.
در پیگیری‌ها جزئیاتی از این عکس و محل جغرافیایی آن به دست آمد و مسئولان محلی نیز اصالت این عکس را مورد تایید قرار دادند.
این روستا که به لحاظ محدوده جغرافیایی جزو استان کهگیلویه و بویراحمد محسوب می‌شود دارای مدرسه نیست و دانش‌آموزانش مجبورند برای رفتن به مدرسه هر روز راه طولانی و سختی را تا روستای انجو طی کنند و چون میان این دو روستا رودخانه قرار دارد تنها راه عبور از آن استفاده از وسیله‌ای به نام جره است که بر بالای رودخانه قرار دارد.
تصور اینکه چگونه این دانش‌آموزان برای رفتن به مدرسه از این وسیله ارتباطی بر بالای رودخانه‌ای خروشان آویزان می‌شوند و خود را به هزار مشقت و سختی به آن طرف رودخانه می‌رسانند چندان آسان نیست چه برسد به اینکه در عمل، آن هم توسط چند کودک بخواهد انجام شود.
حاتم خالدی رئیس آموزش و پرورش عشایری چهارمحال و بختیاری در این‌باره اظهار کرد: در مجاورت روستای انجو از توابع بخش مرکزی شهرستان لردگان، روستایی قرار دارد که به لحاظ جغرافیایی متعلق به استان کهگیلویه و بویراحمد است و بیش از دو الی سه خانوار نیز در آن زندگی نمی‌کنند. از آنجا که تعداد دانش‌آموزان این روستا زیر 5 نفر است بنابراین آموزش و پرورش استان نیز به لحاظ قانونی موظف به تشکیل مدرسه در این روستا نیست لذا دانش‌آموزان این روستا که تعداد آنها 2 الی 3 نفر هستند مجبورند برای تحصیل به روستای انجو مراجعه کنند.
وی افزود: ارتباط این دو روستا به دلیل وجود رودخانه با وسیله‌ای به نام جره امکان‌پذیر است زیرا پلی بر روی این رودخانه قرار ندارد. برای همین این دانش‌آموزان مجبورند هر روز دو مرتبه از این وسیله استفاده کنند.
خالدی با اشاره به اینکه عبور از این رودخانه آن هم با آن وسیله بسیار خطرساز است، گفت: خوشبختانه تا کنون مشکلی برای این دانش‌آموزان پیش نیامده ولی باید جلوی خطر را گرفت. لذا مسئولان ذیربط یا باید برای ساخت پل اقدام کنند یا حداقل با صرف هزینه بسیار اندک در حد 10 الی 15 میلیون تومان این وسیله ارتباطی را ایمن‌سازی کنند.
وی در پاسخ به این پرسش که چرا آموزش و پرورش استان در این خصوص اقدامی نمی‌کند، افزود: ایجاد یک راه ارتباطی مطمئن بر عهده آموزش و پرورش نیست و حتی چنین بودجه‌ای را هم ندارد باید مسئولین وزارت راه در این خصوص اقدامات لازم را انجام دهند.
به گفته رییس آموزش و پرورش عشایری چهارمحال و بختیاری، در سال تحصیلی جدید نیز امکان افزایش تعداد دانش‌آموزان این روستا وجود ندارد زیرا در غیر این صورت آموزش و پرورش استان حتما برای احداث مدرسه‌ای در این روستا اقدام خواهد کرد.
روستای گاودانه که چند سال گذشته سوژه خبری رسانه‌ها شده بود یکی از روستاهای کهگیلویه و بویراحمد است که به دلیل فقدان یک پل عابر پیاده روی رودخانه مارون، تمامی رفت و آمدهای مردم به دهستان‌های قلعه گل و قلعه دختر از روی رودخانه آن هم با تله‌کابین دستی انجام می‌شد. آز آنجا که حرکت این تله‌کابین باید توسط دست انجام می‌شد لذا به هنگام عبور از رودخانه بسیاری از اهالی روستا دچار حادثه قطع انگشتان دست شده بودند که خوشبختانه با رسانه‌ای شدن این موضوع مسئولان استان اقدام به ایمن‌سازی این وسیله نقلیه کردند.
