مهدی رحمتی و اشتباهاتی که مدام تکرار می‌شود

به گزارش خبرآنلاین، تمام بازی استقلال و تراکتورسازی از یک هفته قبل بازی یک طوری به مهدی رحمتی و تقابلش با قلعه نویی ربط پیدا می کرد و به کاپیتان استقلالی ها گره خورده بود. اینکه آیا قرار است گل ببرد یا نبرد؟ اینکه باز قرار است رو به نیمکت حریف فریاد بزند و کلی حاشیه های این شکلی دیگر. در نهایت هم مهدی از همان نقطه ای کاری دست استقلال داد که سال ها قبل امیر قلعه نویی با گفتن درباره اش، تابوی مهدی رحمتی را شکست و اصلا از همان جا اختلافات شان شکل گرفت.

فصلی که قلعه نویی برای اول به تبریز رفت و مهدی بعد سال ها تنهایش گذاشت به استقلال مظلومی پیوست، درست در شب دربی معروف 74، جمله ای از امیر توفانی به پا کرد. او درباره رحمتی در جمعی دوستانه گفته بود:مهدی خیلی گلر خوبی است اما یک ایراد دارد. اینکه گلر زیر تیر است. در خروج ها بیرون نمی آید و این ضعفش را حریفان استفاده می کنند.»

این جمله حسابی مهدی را به هم ریخت. او آن دربی را خیلی بد پشت سر گذاشت و بعد از آن هم دیگر رابطه شان با امیر هیچ وقت خوب نشد.

مهدی در آخرین جدال رودررویش با قلعه نویی، باز هم نشان داد همان مشکل را دارد. گل اولی که استقلال از تراکتورسازی خورد، از سانتر کرنر به درون 6 قدم و درست در باکس دروازه بان گل خورد. جایی که حتی گلرهای معمولی هم می دانند ، آنجا باید جولانگاه شان باشد. مهدی اما باز از دو قدمی دروازه اش گل خورد و حسابی سر دفاع هایش فریاد کشید.

بعد از بازی خبرنگاران نزدیک به تیم از منصوریان پرسیدند که شاید خروج رحمتی قبل از این صحنه ، از دروازه اش و حضورش در کنار زمین برای آرام کردن هواداران تیم، سبب شد در برگشت به چارچوب دروازه، آن آمادگی لازم را برای تمرکز فکری را نداشته. منصوریان هم با گفتن این که مهدی در این بازی برای ایجاد نشدن حاشیه، سعی کرده بود بیشترین تمرکزش را روی حرف زدن با هواداران، به خرج دهد و به نوعی با حرکات دست و سرش این حرف را تائید کرد.

درحالی که مهدی بعد از سال ها، هنوز مشکل همیشگی اش را دارد. هنوز مشکلش را با خروج هایش حل نکرده و برایش تیم ملی را از دست داده و هنوز هم روزهای خوبش را این قدر ساده خراب می کند، آن وقت دیگر نیازی به فریاد زدن سر دفاع ها هم نیست و لبخوانی حرف های گلر و کاپیتان تیم، بعد از گل خوردن شوک برانگیز نمی شود!

این باور منصوریان هم که بیرون رفتن مهدی از دروازه برای خواباندن جو هیجانی طرفداران، اگر هم درست باشد، این پرسش را ایجاد می کند که اگر دروازه بان تیم که بازوبند کاپیتانی را هم بر بازو دارد، نمی تواند این انطباق ذهنی را داشته باشد که خیلی سریع برگردد و آماده باشد، بهتر نیست مسئولیت کاپیتانی را به بازیکنی دیگر واگذار کند؟ مثل خیلی از تیم های دیگر دنیا که به جای دروازه بان، به یک بازیکنی در میانه زمین می دهند تا مشکلات اینچنینی برای شان ایجاد نشود. تصمیمی که باعث تمرکز بیشتر دروازه بان می شود تا تنها اشتباهش در یک بازی، جبران پذیر نشود.