یک روانشناس گفت: نامگذاری ناپسند و صدا زدن همسر با ویژگیهایی که نقطه ضعف اوست، از نشانههای بارز همسرآزاری به شمار میرود.
حمید بهرامی در گفتوگو با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: متاسفانه برخی از ما عادت داریم که خشونت کلامی را در رفتارمان بروز دهیم و به جای انتقاد سازنده از همسر، ویژگیهای او را به شکلی تحقیرکننده بیان کنیم؛ در واقع این کار ما مصداق برچسبگذاری است و میتواند به همان اندازه روحخراش باشد. از اینرو، هیچکس نمیتواند این رفتار خود را توجیه کند و مثلا با خود بگوید «همسر من باجنبه است، این حرفها شوخی است، ما که این صحبتها را نداریم».
این روانشناس ادامه داد: هر چقدر هم که این نامگذاری و واژهها با آرامش و خنده به زبان بیاید مهم نیست، چراکه تحت هر شرایطی آسیبرسان است. علاوه بر این، به مرور زمان فردی که با القاب ناپسند مورد خطاب قرار میگیرد نه تنها در پی رفع نقاط ضعف خود برنمیآید، بلکه لجبازتر میشود و حتی ممکن است این تحقیر را از جهات دیگر جبران کند؛ به عبارتی همسر ما ممکن است تا مدتی به این نوع صدا کردنها با خنده و شوخی پاسخ بدهد، اما بدون شک یک روز اعتراضش را به شیوههای خودش نشان خواهد داد.
وی افزود: صدا کردن اعضای خانواده با القاب ناپسند، در هر مکان و زمانی تاثیر نامطلوب خود را میگذارد و نمیتواند نشانه صمیمیت باشد. امروزه روانشناسان معتقدند که زوجین هرچه بیشتر به یکدیگر احترام بگذارند و همدیگر را با واژههای محبتآمیز صدا بزنند، به همان میزان، عشق و علاقه را بین اعضای خانواده و حتی کودکان تثبیت کردهاند.
بهرامی تصریح کرد: شاید بهترین و بزرگترین هدیهای که والدین میتوانند به فرزندانشان بدهند، عشق و محبت و احترام است و این مهم هرگز با بیادبی کلامی در یک محیط نمیگنجد؛ در واقع اگر زن و مرد حتی به شوخی روی هم القاب ناپسند بگذارند، در بلندمدت تاثیر این بیاحترمی را در فرزندانشان خواهند دید. همانطور که بسیاری از مراجعه کنندگان اذعان میکنند که در مورد یکی از خصوصیات منفی مادرشان حساس شدهاند. چراکه پدرشان همیشه به شوخی این ویژگی را عنوان میکرده و از این رفتار خود ابایی نداشته است.
این روانشناس خاطرنشان کرد: اگر همسرمان را به نام و یا لقبی که خودش تمایل دارد صدا بزنیم، به مرور شاهد تاثیر شگفتانگیزش در روابط خواهیم بود، چراکه گاهی ریزترین و کوچکترین مسایل میتواند مثال روشن کردن شمع در تاریکی باشد و برعکس، برچسب زدن القاب ناپسند به مانند چاشنی بمبی است که بالاخره یک روز روابط را متلاشی خواهد کرد.