سخنی با حسن روحانی

یادداشت وارده- حبیب رضازاده*؛ معمولا این‌طور نیست که دولتی موجبات نابودی خود را فراهم آورد؛ اما حامیانش هم‌چنان به حمایت از آن بپردازند، امری که در مورد دولت یازدهم رخ داده است.

جناب آقای روحانی با شعار اعتدال و پرهیز از تندروی و کندروی و بازگرداندن اعتبار و منزلت ایران و ایرانیان، پیروز انتخابات ریاست جمهوری سال 1392 گردید و بلافاصله برای عملیاتی ساختن برنامه‌های خود، دولت یازدهم را با همان شعار اعتدال، تشکیل داد. اما این کابینه از همان زمان نیز با نقدهای بسیاری مواجه بود و البته تا کنون نیز ادامه دارد. بسیاری چینش کابینه را نه ناشی از مش اعتدالی رئیس دولت، بلکه ناشی از شرایط آن‌زمان مجلس که به وزار رای اعتماد نمی‌دادند و نمونه بارز آن وزرای پیشنهادی برای وزارت علوم و فناوری بود و لذا نتیجه آن کابینه‌ای گردید که حتی وزرایش (البته جز تنی چند) نیز برای اعتلا و موفقیت آن، مبارزه که جای خود دارد، حتی تلاش هم نکردند.

در واقع دولت یازدهم شبیه آن لشکری است که تشکیل شده از یک فرمانده با روحیه و جنگندگی عالی، تعدای افسر که به‌ندرت در بین آنها خصوصیات فرمانده وجود دارد و خیل عظیم سربازانی که اگر هم‌چنان به نبرد و تلاش می‌پردازند؛ به‌دلیل ایمان به همان فرمانده است، وگرنه افسران که چندان هنری در تجهیز و تحریک نیرو نداشته‌اند.

آقای روحانی، شاید تصویرگری دولت شما و حامیانش بدین‌سان، خوشایند شما باشد و نشان از توانمندی؛ اما باید دانست که پیروزی غیر از عدم شکست است؛ شما شاید با این میدانی که ترسیم کردیم، شکست نخورید، اما پیروز نیز نخواهید شد.

چرا که پیروزی نیاز به اتحاد و هم‌صدایی بین فرمانده، افسران و سربازان دارد و نمی‌شود حلقه واسط که همانا وزرا و استانداران و فرمانداران شما می‌باشند، طوری رفتار کنند که صدای شما -در صورتی‌که به مردم برسد- با کلی تحریف و تخفیف به گوش مردم برسد. آری در واقع سخن این است که شما دایره نفوذتان به‌واسطه وجود برخی مدیران میانی و متاسفانه مدیران ارشد، بسیار محدود شده است. مدیری که نتواند از برنامه‌های شما دفاع کند و البته بدان‌ها عمل کند؛ در واقع مقدمات پیروزی شما را فراهم نمی‌آورد.

امروز اگر هم‌چنان حمایت مردمی را دارید، باید بدانید که این حمایت نه ناشی از مدیریتِ مدیران شما و برنامه‌های آنان، بلکه ناشی از شخص شما و البته عدم تصور آلترناتیوی مناسب‌تر از شما برای آبادانی ایران است و اگر به هر دلیلی فردی ناتوان در قامت رقیب شما ظاهر گردد می‌تواند به یمن حمایت‌های مالی مخالفین شما (که چندان هم شرایط تحریم، کفگیرشان را به ته دیگ نرسانده) و ابزارهای ارتباطی و رسانه‌ای جدید که بازهم مخالفین شما، بهترین‌هایشان را در اختیار دارند؛ بتواند آن آلترناتیو را -حتی به اشتباه- برای مردم تصویرسازی کند و حتی اگر هرگز توان محقق ساختن ذره‌ای از آن را نداشته باشد، گمان نداریم مدیران شما بتوانند از برنامه‌های شما دفاع خوبی کنند و مانع از مسحور شدن انتخاب کنندگان گردند.

آری مدیران شما (بازهم می‌گوییم نه همگی اما به‌صورت موثر) ناتوان از آگاهی‌بخشی و حرکت در مسیر ترسیمی شما هستند. شایسته است پیش از غافل‌گیر شدن، چاره‌ای اندیشیده، یک صدا و برنامه را در ساختار عریض و طویل دولت حاکم گردانید. البته که منظور دیکتاتوری نیست؛ بلکه دمیدن روح تدبیر و امید در تمامی بدنه‌ی دولت و در تمامی اقصی نقاط کشور است.

شما جسارت لازم را دارید و تا کنون نیز در مواجهه با بسیاری از امور، مدبرانه و جسورانه عمل کرده‌اید، امیدواریم که این تدبیر و جسارت را نیز برای پیروزی مردم و ایران به‌کار گیرید.

* دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه تربیت مدرس