bato-adv
کد خبر: ۲۷۱۰۸۵
گفتگو با دکتر حسین ایمانی‌جاجرمی

چه بر سر "تهران" آمده است؟

شهر تهران در مرگ عابران پیاده رتبه اول را دارد. این آماری است که چندروز قبل مدیرکل پزشکی قانونی داده‌است. این در حالیست که رضایت عابران پیاده از شهر یکی‌از ویژگی‌های مهم مدیریت شهری است.
تاریخ انتشار: ۱۵:۰۰ - ۱۸ ارديبهشت ۱۳۹۵
فرارو- شهر تهران در مرگ عابران پیاده رتبه اول را دارد. این آماری است که چندروز قبل مدیرکل پزشکی قانونی داده‌ است. این در حالیست که رضایت عابران پیاده از شهر یکی‌از ویژگی‌های مهم مدیریت شهری است.

گفته‌ می‌شود بیش‌ترین مرگ‌ومیرها در ایران پس از آلودگیِ هوا مختص به تصادفات است. حالا به نظر می‌رسد که باید مقوله مرگِ عابران پیاده در پی برخورد با ماشین‌های شخصی را نیز در این معضل گتجاند. اما چه شد که تهران تبدیل به شهری ناامن برای عابران پیاده شده‌است؟

یک جامعه‌شناس شهری در پاسخ به این سئوال معتقد است که دلیلِ این وضعیت تبدیل‌شدن تهران به یک کالاست.

دکتر حسین ایمانی جاجرمی-استاد دانشگاه تهران- در گفتگو با فرارو اظهار کرد: بی‌پناه‌ترین افراد در شهر عابران پیاده هستند. در بیشتر جاهای دنیا الویت‌بندیِ شهر به این صورت است که ابتدا عابر پیاده، بعد متروسوار، سپس اتوبوس‌سوار  و در انتها ماشین‌سواران.

وی در ادامه تاکید کرد: اما در تهران این الویت‌بندی برعکس است. این شهر مدت‌هاست که قربانیِ خودروهای شخصی شده‌است.

این کارشناس همچنین به جایگاه اجتماعی خودروی شخصی در تهران اشاره کرده و گفت: اما چرا خودروی شهری در شهر تهران مقدم بر عابرِ پیاده است؟ به این‌دلیل که فاصله منزلتی در ایران همواره مسئله مهمی بوده‌ و خودرو در ایران بدل به نماد منزلت شده‌است.

وی در ادامه تاکید کرد: این نگاه بر روی سیاست‌گذاری‌های شهری نیز اثر داشته‌است؛ در سیاست‌های شهری به‌جایِ اینکه محله، خانواده و پیرمردها و پیرزن‌ها اهمیت داشته‌باشند الویت با خودرو است. حتی خیلی ار پل‌هایِ شهری ما مانند پلِ صدر نیز با ممنوعیت ورود وسایل حمل‌ونقل عمومی مواجه است.

این عضو انجمن جامعه‌شناسی ایران با اشاره به عدم وجود جایگاه برای عابران پیاده در تهران در ادامه گفت: در این سیستم مسلما عابر پیاده جایگاهی نخواهد داشت و او مجبور است تا از خیابان‌ها عبور و مرور کند و با بی‌مسئولیتِ مدنی‌ای که در رانندگان ما نیز هست آمار مرگ‌ومیر عابران افزایش خواهد داشت.

وی همچنین تاکید کرد: در گذشته‌های نه‌چندان‌دور شهرداری‌ها تعهد بیش‌تری نسبت به ضوابط شهری داشتند؛ آن‌ها دستورالعمل‌های دریافتی از دولت را رعایت می‌کردند.

دکتر ایمانی با اشاره به تجاری‌شدن و کالاشدن شهر تهران در چندسال اخیر توضیح داد: کالایی‌شدن تهران تا پیش‌از‌این تا این‌حد مطرح نبود. مثلا خیابان‌ ولیعصر و یا بلوار کشاورز نمونه‌ای از شهر تهران پیش از کالایی‌شدن هستند؛ فضاهایی با پیاده‌روهای عریض.

وی همچنین مثال زد: این درحالی است که بخش‌های دیگری از شهر همچون ولنجک و یا خیابان نفت تهران جایی برای عبور و مرور راحت کودکان، زنان و افراد مسن ندارند.

حسین ایمانی‌جاجرمی در ادامه به مفاهیم اجتماعی شهری اشاره کرده و در این‌باره گفت: متاسفانه ما مفاهیم اجتماعی زندگی را از دست داده‌ایم و خودمان نیز متوجه آن نیستیم. خیلی از مشکلات ما برمی‌گردد به ضعیف‌شدن خانواده؛ اگر خانواده قوی باشد همه‌چیز باید در خدمت خانواده باشد، اما ما حالا به‌جای محله مگامال درست می‌کنیم.

وی تشریح کرد: می‌توان گفت در تاریخ شهرنشینی تهران ما در حال حاضر در بدترین موقعیت هستیم. از سالِ 1370 مفهوم مدیریت شهری در جامعه ما بد فهمیده شد؛ یعنی از زمانی‌که شهرداری به مدیریت شهری تغییر پیدا کرد. اما امروز مفهوم مدیریت شهری معنایِ فروشِ شهر می‌دهد.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: این اقدام درواقع برای استفاده از دانش مدیریتی در شهر بود. این در حالیست که امروزه ما شاهد قربانی‌شدن جنبه‌های اجتماعی و فرهنگی در شهر تهران هستیم.

وی گفت: ابعاد اجتماعی شهر به حقِ مردم در شهر برمی‌گردد؛ حقی که در تصمیم‌گیری‌ها جایی ندارد. مسئله این است که حقوق مردم در مدیریت شهری ما نه تعریفی دارد و نه جایگاهی و تنها اقتصاد است که دیده می‌شود.

این کارشناس با اشاره به حقِ شهروندان گفت: بدیهی‌ترین حق برای شهروندان این است که بتوانند پیاده‌روی کنند. اما ما شاهد بالارفتن آمار بیماری‌های قلبی و عروقی در تهران هستیم؛ چرا که مردم قدرت تحرک در شهر را ندارند.

حسین ایمانی در ادامه توضیح داد: درواقع ما در دورِ باطلی گرفتار هستیم که خودرو ارجحیت دارد؛ وقتی هوا آلوده است ما مجبوریم با ماشین در شهر تردد کنیم و حضور ماشین بیشتر نیز باز هم هوا را آلودگی می‌کند و...

این جامعه‌شناس شهر با ارائه آماری نیز ادامه داد: به همین‌ترتیب است که جایگاه تهران در گزارش کیفیت زندگی جایگاه پایینی است؛ حتی رتبه ما در منطقه 7 یا 8 است.

دکتر ایمانی در انتها گفت: مسئله مهمی که وجود دارد این است که تهران بخشِ عمده‌ای از آینده‌اش را از دست داده‌است. در خیلی از کشورها فضایی در شهر را نگه می‌دارند برای نسلِ آینده. اما در تهران هیچ زمینی باقی نمانده و همه‌چیز صرف پول درآوردن شده‌است.
bato-adv
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۷:۱۳ - ۱۳۹۵/۰۲/۱۸
پيش بيني بنده براي آينده تهران :با مديريت فعلي شهري مردم را در اينده به زير زمين منتقل خواهند كرد تا روي زمين براي تردد ماشين ها امن تر باشد.
ناشناس
-
۱۶:۴۱ - ۱۳۹۵/۰۲/۱۸
همه جای ایران همین طور است ،اما متاسفانه چون غیر از تهران ، هیچ جای ایران ارزشی ندارد!!!! همش ، غم تهران را دارید. شیراز از اصفهان بدتر ، اصفهان از اهواز بدتر و برو تا آخر .
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۶:۱۲ - ۱۳۹۵/۰۲/۱۸
انصافا زیر پل عابر ! اگه اتومبیل به عابر بزنه مقصر کیه ؟
عابری که پل رو ندیده یا سواری که عابر رو ندیده ؟!
بد زمونه ایه بد !!! همه گرفتارند و غرق افکار ناشی از اون ...
دل خوش سیری چند ...
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۵:۵۶ - ۱۳۹۵/۰۲/۱۸
نود درصد مدیران دولتی شهرستانی هائی هستند که وقتی به تهران دعوت میشوند دیگه به شهرشون بر نمیگردند من از مسئولین شهر که آنها هم شهرستانی هستند تقاضا دارم هیچ امکاناتی به شهر تهران ندهند از مردم پول میگیرند خرج شهر میکنند خوب نکنید بعد از یک مدت هم دولت پایگاه خودش را از تهران جمع میکنه هم شهرستانیهائیکه به امید فضای بهتر به تهران آمدند لطفا" از این پس هرچی شغل وجود داره در شهرستانها ایجاد کنید نخواستیم تهران را به حال خود بگذارید
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۵:۴۵ - ۱۳۹۵/۰۲/۱۸
مردم در اينده متوجه خواهند شد شهرداري تهران چه بر سر مردم آورده است. از توسعه بي حد و حصر شهر و تبديل ريه‌هاي شهري تهران به برج‌هاي مسکوني در منطقه 21 تا برج سازي در کوه‌هاي شمال تهران. در تمام دنيا برج سازي در يک منطقه متمرکز است. اما اينجا هر کجا پول باشد مثلا دو برج در خيابان شريعتي حد فاصل شمال و جنوب اتوبان همت چه وضعيت زشتي را ايجاد کرده است
مجله خواندنی ها
انتشار یافته: ۱۴
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۵:۰۷ - ۱۳۹۵/۰۲/۱۸
بعد از انقلاب با اینکه یکی از اعتراضات به حکومت شاه مهاجرت روستاییان به سهرها بود،همچنان این مهاجرت ادامه پیدا کرد و باز متاسفانه شهرداریها دلخوش از فروش شهر به مردم و بیخیال از مهاجرت به سهرها بودند.حال نگاه کنید به شهرها! جا به اندازه جمعیت و خودرو ندارند و هرروز الوده تر میشوند.کاش امکانات درست در کشور تقسیم میشد تا به این وضع نرسیم.
مرتضی
-
۱۵:۰۷ - ۱۳۹۵/۰۲/۱۸
چی شده؟

مردم میمیرن ولی کاملا راضی هستند. مگه نشنیدید که دماغ عملی ها می خوانند سرودی: بکش ولی خوشکلم کن!!
ایرانی
Iran, Islamic Republic of
۱۵:۱۷ - ۱۳۹۵/۰۲/۱۸
باید مثل کمربند ایمنی موضوع خط عابر هم جدی باشه، تو شهر آلماتی که تازه استقلال پیدا کرده، رانندگان وقتی به خط عابر نزدیک میشوند و فرد پیاده ای را در حال عبور میبینند، ترمز می کنند، انگار که به دیوار بتونی نزدیک میشوند، ولی متاسفانه ما رانندگان در تهران دنبال فرد پیاده میریم تا بهش بزنیم انگار که امتیاز داره ...
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۶:۵۴ - ۱۳۹۵/۰۲/۱۸
دقیقا مثل شکارچی های بازیهای آتاری رفتار میکنیم
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۵:۲۸ - ۱۳۹۵/۰۲/۱۸
به مطالب بالا باید این نکته مهم را اضافه کرد که در بسیاری خیابانها پیاده رو مناسب برای عبور انسانهای سالم وجود ندارد چه رسد به افراد معلول و کالسکه و ویلچر. پیاده رو ها با نخاله ساختمان سازی و اتومبیل و موتور سوار مسدود و غیر قابل عبور است و هیچیک از مسئولین توجهی ندارند
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۵:۳۰ - ۱۳۹۵/۰۲/۱۸
در پیاده روهای تهران الان محل تردد موتورسیکلت سواران است نه عابر پیاده!
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۵:۳۱ - ۱۳۹۵/۰۲/۱۸
ببخشید وقتی زیر ساختهای شهری سر اصول نیست و تراکم فروشی کسب درامد است و بر حسب آن به خاطر نداشتن فضای مناسب نسبت به ارتفاع ساختمانها و نبودن پیاده رو های مناسب باید آفرین گفت به مدیریت شهری.
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۵:۳۸ - ۱۳۹۵/۰۲/۱۸
اولين حق عابر پياده مسدودنبودن پياده رو توسط خودرو يا موتور سيكلت است. بنده دهها بار با پليس 110 تماس گرفته ام و خواستار پيگيري اين مسئله شده ام ولي متاسفانه هيچ اهميتي نداده اند.
سیّد دلبر
Iran, Islamic Republic of
۱۵:۳۹ - ۱۳۹۵/۰۲/۱۸
چ بر سر ملت اومده تهران رو ول کنید
bato-adv
bato-adv
bato-adv