«چوگان ایرانی» به یونسکو رفت

به گزارش ایسنا، محمدحسن طالبیان، معاون میراث فرهنگی با اعلام این خبر گفت: پرونده نامزدی ثبت جهانی چوگان با حمایت مسئولان مرتبط با این ورزش و پس از بررسی و تکمیل نهایی از سوی مسئول تهیه پرونده این بازی روز پنجشنبه 11 فروردین ماه (30 می) به دبیرخانه کمیته میراث ناملموس یونسکو ارسال شد تا پس از بررسی و ارزیابی در سال ۲۰۱7 در کمیته میراث جهانی یونسکو مطرح شود.

طالبیان ورزش‌های زورخانه‌ای و چوگان را از جمله ورزش‌های کهن ایران دانست که رد پای آن را می‌توان در همه جای تاریخ کهن ایران زمین دید، ادامه داد: قدیمی‌ترین میدان چوگان در ایران در میدان امام اصفهان مربوط به دوره صفویه است که شهرت جهانی دارد.

وی بیان کرد: در سالی که از سوی ایکوموس میراث ورزش نامگذاری شده،‌ باید ایجاد «موزه ورزش» و ثبت دیگر عناصر تاریخی مرتبط با ورزش مانند میادین اسبدوانی و غیره در اولویت قرار گیرد.

100 کشور جهان چوگان بازی می‌کردند
مرتضی رضوانفر مسئول تهیه پرونده چوگان نیز، این بازی را «یک بازی سنتی سواربراسب همراه با موسیقی و روایتگری» دانست و گفت: این بازی دارای سه بخش اصلی شامل: چوگان بازی،اجرای موسیقی محلی و روایتگری (نقالی و مرشدخوانی) است. که قدمتی 2000 ساله دارد و ابتدا در میان عشایر رواج داشته و سپس به مرور زمان به دلیل کارکردهای فرهنگی اجتماعی نهفته در آن، عمومیت یافته است.

او اضافه کرد: گسترش «بخش ورزشی» بازی چوگان در بیش از 100 کشور جهان به شکل ورزش «پولو»، نشانه‌ای از جذابیت، اهمیت و توانایی‌های این بازی است که تنها بخش ورزشی آن جهانی شده است.

وی گفت: چوگان در تاریخ 2000 ساله خود به مجموعه‌ای از تنوعات فرهنگی و خلاقیت‌های بشری تبدیل شده است. دو عنصر ماندگاری و گسترش جغرافیایی در این بازی دلیلی بر وجود تنوع و خلاقیت بشری در این بازی است.

به اعتقاد وی ثبت چوگان می‌تواند باعث توجه و آگاهی بیشتر جوامع شهرنشین به ارتباط میان انسان، هنر، طبیعت و حیوانات در جوامع بومی شود و همین تنوعات باعث شده تا در ایران این بازی «شاه بازی ها» نام بگیرد.

مسئول تهیه ثبت این پرونده با اشاره به اینکه این بازی در مناطق مختلف کشور برگزار می‌شود، افزود: در طول 34 سال گذشته انجمن‌های چوگان در چهار منطقه تهران، قزوین، کرج و اصفهان و همچنین انجمن مرکزی چوگان در تهران تاسیس شده است.