مشکل گردشگردی در ایران

یادداشت دریافتی- امیر ایلخانی؛ سالهاست که کشور ایران تلاش می کند تا جایگاهی در میان کشورهای صاحب صنعت جهان پیدا کند و با این کار درامدهای خود را افزایش دهد توجه به این مقوله که بسیار قابل ستایش است باعث شده تا به پتانسیل های دیگر کشور به ویژه در صنعت گردشگری توجهی نشود.

ایران با نزدیک به دو میلیون کیلومتر مربع وسعت سرزمینی چهار فصل است که با نگاه به هرگوشه ان می توان جاذبه های گردشگری فراوانی یافت.

جنوب کشور با هوایی گرم و شرجی که به خلیج فارس منتهی می شود.

مناطق مرکزی که بیشتر ان را کویر شامل می شود.

شمال کشور به مناطق جنگلی و مرطوب که سالانه میلیون ها گردشگر داخلی را به خود جذب می کند همه و همه شرایطی را فراهم اورده است تا کشور را به سوی خودکفایی اقتصادی پیش ببرد.

اما مشکلی که سالهاست گریبان صنعت گردشگری ایران را گرفته است نبود برنامه ریزی مناسب، نبود زیرساخت های لازم و همچنین کمبود اعتبارات برای آشنا کردن مردم کشورهای دیگر با سرزمین ایران است که فرصت هرگونه رشد ونمو را از این صنعت درامدزا گرفته است.

با نگاهی گذرا به کشورهایی که به بهشت گردشگران شهرت دارند این حقیقت را نشان می دهد چه از نظر ساختار سرزمینی و ویژگی های خدادادی و طبیعی و همچنین داشتن میراث فرهنگی کهن ایران از بسیاری از نقاط دیگر کره ی زمین سرامد تر است اما چه چیزی باعث می شود شهروندان کشورهای دیگر میل چندانی برای سفر به ایران نداشته باشند.

هرچند در این مدت کمی شاهد رشد میانگین ورود گردشگران بوده ایم اما راضی کننده نبوده است.شاید تبلیغات منفی که از رسانه های بیگانه پخش  می شود در تغییر نگرش هواداران سفر به ایران بی تاثیر نبوده است.

اما همگان تایید خواهند کرد که هرخارجی که به ایران آمده در هنگام رفتن از ایران دیدگاهش دگرگون شده است و بسیاری از انها درآینده باز به ایران سفر کرده اند.

اما بی گمان اگر برنامه ریزی درستی در این زمینه وجود داشت که می توانست گردشگران را قانع کند که سرزمین ایران مکانی امن است و جاذبه هایی دارد که درهیچ کجای دنیا قابل مشاهد نیست دیگر این تبلیغات اثر خود را نخواهند داشت.

این تنها بخشی از کار است چون پس از اینکه گردشگران خارجی وارد کشور شدند بخش مهم دیگری وجود دارد که شاید مهم ترین رکن صنعت گردشگری است و ان داشتن زیر ساخت های مناسب است که پیشتر به ان اشاره شد.

کافیست نگاهی به شهرهای مهم ایران در این زمینه بیندازیم.برای نمونه اصفهان به عنوان قطب گردشگری چند هتل درجه یک دارد که برای کسانی که از کیلومترها ان ورتر به ایران می آیند راضی کننده باشد.

مشکل دیگر وصل نبودن سیستم مالی ایران به کشورهای دیگر است و این که گردشگر ناچار است همیشه تمام موجودی مالی خود را به همراه داشته باشد که این موضوع صورت خوشی برای گردشگران ندارد چون حمل پول ان هم در حجم زیاد در هیچ کجای جهان مرسوم نیست و کارت های اعتباری جایگزین این روش سنتی شده است.

مشکل دیگری که وجود دارد و اتفاقا بسیار هم به چشم می آید وحتی گردشگران داخلی نیز از آن رضایت ندارند نبود سرویس های بهداشتی مناسب در جاده ها است.

آشنا نبودن بسیاری از مردم به ویژه در مقصدهای اصلی گردشگران با زبان های خارجی و سرگردان شدن گردشگران مشکل دیگری است که بسیار آزاردهنده است.

این را می توان در نبود تابلوهای راهنمای شهری به زبان انگلیسی نیز به روشنی دید.

البته در چند سال گذشته قوانینی برای هموارتر شدن این صنعت وضع شده است اما شلختگی در این قوانین و الزام اور نبودن انها از ایرادهای دیگری است که باید برطرف شود.

اما چاره کار چیست و چه کارهایی باید انجام داد تا گردشگران خارجی حس کنند با ورود به ایران زمان خود را تلف نکرده اند و توانسته اند از هزینه ای که در ایران راه خرج کرده اند بیشترین بهره را ببرند.

اولین گام این است که نگاه به گردشگری را از شکل سنتی ان خارج کرده و ان را یک صنعت پول ساز به شمار اوریم و بدانیم هر یک دلار که در جهت بهبود ان خرج کنیم دست کم صد دلار سرمایه کسب کرده ایم. زیرا اگر مانند گذشته در روی همان پاشنه بچرخد همان نتایج به دست خواهد امد.

باید ساختاری مناسب و درخور اماده شود تا گردشگران خارجی بدانند از صفر تا صد سفر برنامه ریزی شده و هیچ گونه خللی در این زمینه وجود نخواهد داشت و با آرامش خیال می توانند سفر خود را به پایان برسانند و نهایت لذت را از سفر به ایران ببرند.

سخن پایانی:کشور ایران با جمعیت جوان و جویای کار می تواند با سرمایه گذاری روی صنعت گردشگری تقریبا مشکل بیکاری را در کشور حل کند  ودرامد هنگفتی را برای کشور به ارمغان بیاورد.

درامدی که می تواند پشتوانه ی بزرگی برای پیشبرد اهداف صنعتی باشد.