فرارو- با پایان یافتن دوران تمدید 7 ماه و 7 روزه، 7 کشور حاضر در مذاکرات هسته ای، مذاکرات را تا 7 جولای (16تیر) برای 7 روز دیگر تمدید کردند تا شاید در پایان این 7 روز، دو طرف با دستیابی به راه حلی برای 7 موضوع باقی مانده، به توافقی برسند که 7 وزریر خارجه و هیات همراه را راضی به پایتخت ها بازگرداند.
به گزارش فرارو، این روزها 7 در مذاکرات هسته ای به یک عدد تکراری تبدیل شده است؛ عددی که برخی آن را یک عدد مقدس می دانند و برخی عدد شانس. هرچه هست این عدد به مذاکرات هسته ای اقبال نشان داده است و شاید در نهایت به واسطه این اقبال گره از پرونده ای باز شود که از زمان گشایش بیش از یک دهه می گذرد.
احتمال گشایش این گره در 7 روز باقی مانده هم البته کم نیست
. از ابتدای دور تازه مذاکرات هسته ای تحت مدیریت دولت حسن روحانی، آنچه بیش از هر چیز دیگری از سوی طرفین به عنوان پیش شرط رسیدن به توافق مطرح شده است، وجود اراده سیاسی کافی بود.
این اراده را 7 کشور حاضر در مذاکرات با وجود گذر از دوره تمدید 7 ماه و 7 روزه به خوبی به نمایش گذاشته اند و نشان داده اند که این بار به وین آمده اند تا کار را یکسره کنند و برخلاف ادوار گذشته، نه دست خالی بلکه با دست پر این شهر را ترک کنند.
ایران و میانجیان بین المللی حل و فصل مناقشه هسته ای متشکل از 5 عضو دائم شورای امنیت (آمریکا، بریتانیا، فرانسه، روسیه و چین) به علاوه آلمان موسوم به گروه 1+5 به خوبی بر این واقعیت واقفند که یک فرصت تاریخی پیش رویشان قرار گرفته است. فرصتی که این بار اگر از دست برود دو طرف باید برای آن بسیار افسوس بخورند، چرا که این فرصت شاید دیگر تکرار نشود.
ایران و گروه 1+5 به یک مرحله حساس تاریخی رسیده اند، مدیریت روند مذاکرات ظرف دو سال گذشته دو طرف را به مسیری کشانده که راه برگشتی برای آنها باقی نگذاشته است. برگشت از این راه برای هر یک از طرفین هزینه های بسیاری دارد، کما اینکه در انتهای این مسیر هم منافع بسیاری نهفته است که چشم پوشی بر آن آسان نیست.
رفع تحریم ها، گشایش اقتصادی به واسطه افزایش سرمایه گذاری های خارجی که اکنون به یک نیاز حیاتی برای اقتصاد ایران تبدیل شده است و از آن مهمتر خارج شدن پرونده هسته ای از مرکز و سیبل توجهات جهانی به عنوان یک مسئله لاینحل بین المللی که می تواند مسیر مناسبات و روابط ایران با کشورهای جهان را هموار کند از جمله منافعی است که در دوران پسا توافق انتظار ایران را می کشند.
برای کشورهای دیگر به خصوص طرف اصلی این مذاکرات یعنی آمریکا به ویژه دولت باراک اوباما و حزب دموکرات هم دوران پسا توافق یک موهبتی است که می تواند ورق انتخابات ریاست جمهوری سال آینده را به نفع آنها برگرداند.
از آن مهمتر وزرا یا روسای جمهوری که در روز توافق هسته ای ایران بتوانند خود را در قاب دوربین عکسان، برای ثبت لحظه تاریخی این توافق جای دهند، نام خود را به عنوان افرادی که در قرن 21، یک بار دیگر ثابت کردند که جنگ اولین راه حل نیست و گزینه دیپلماسی همچنان کارآمد است، ثبت خواهند کرد.
از این رو شهوت و شعف جاودانه شدن در تاریخ بعید است اجازه دهد که در آخرین دور مذاکرات هسته ای، ایران و گروه 1+5 به گزینه دیگری غیر از توافق فکر کنند
.
7 مسئله حل نشده باقی مانده در مذاکرات هسته ای هم که به نظر می رسد در دوره تمدید 7 ماه و 7 روز مانع از دستیابی 7 کشور به توافق جامع و نهایی شد با وجود آنکه مسائل اصلی و اساسی محسوب می شوند اما آنچنان هم جدی، بزرگ و لاینحل نیستند.
جدول زمانی رفع تحریم ها، نظام بازرسی از برنامه هسته ای ایران، چگونگی اجرای پروتکل الحاقی، تعداد ماشین ها مستقر در فردو، تحقیق و توسعه، گذشته برنامه هسته ای ایران، باز طراحی راکتور آب سنگین اراک به نظر می رسد که همچنان به عنوان 7 مسئله و مانع اصلی در مذاکرات هستند.
اختلافاتی به خصوص در مسائلی همچون چگونگی رفع تحریم ها، نظام بازرسی و نحوه اجرای پروتکل الحاقی ریشه در یک مسئله دارد و آن بی اعتمادی است.
سایه بی اعتمادی در حالی همچنان بر فضای مذاکراتی ایران و گروه 1+5 در هتل کوبورگ وین سنگینی می کنند که دو طرف حداقل یک بار نشان داده اند می توانند به یکدیگر اعتماد کنند.
توافق مقدماتی ایران و گروه 1+5 در ژنو3 موسوم به برنامه اقدام مشترک تجربه ای از اعتماد دو طرف به یکدیگر در اوج بی اعتمادی بود.
در سایه این تجربه، هم ایران و هم گروه 1+5 نشان داده اند که می توانند ولو موقت به هم اعتماد کنند و تا به امروز هم که این توافق مبنای عمل بوده از سوی هیچ یک از طرفین نقض نشده تا خدشه ای به اعتماد موقت وارد نشود.
از سوی دیگر در طول این دو سال دو طرف موانع و اختلافاتی را پشت سر گذاشته اند که شاید قبل از این غیر قابل گذر به نظر می رسیدند. با این حال کمی تعدیل در مواضع کمک کرد تا راه حل هایی بینابینی روی میز مذاکرات قرار گیرد که رضایت همه طرفین را جلب کند.
از این رو رسیدن به راه حلی برای پایان دادن به اختلافاتی همچون تعیین جدول زمانی رفع تحریم ها، چگونگی بازرسی ها و نحوه اجرای پروتکل الحاقی و... هم آنقدر سخت نیست چرا که برای هر یک از این مسائل در همین روزها، بیشمار راه حل ارایه شده است که می تواند برای رسیدن به توافق مورد توجه قرار گیرد.
اما آنچه مسلم است دوطرف تلاش دارند برپایه تکنیک مذاکراتی چانه زنی تا دقیقه آخر و به واسطه اهرم زمان، طرف مقابل را تحت فشار قرار دهند تا از موضع خود ولو یک قدم عقب نشینی کند و امتیاز کمتر از طرف مقابل طلب کند و در مقابل کیسه امتیازات را خود را پر تر کند.
این چانه زنی ها هم ابدی نخواهد بود. دو طرف به ختم آن رضایت داده اند. تنها 7 روز دیگر طلب کرده اند. در این 7 روز باقی مانده آخرین چانه زنی ها را می کنند و تمام. از این رو تا توافق جامع هسته ای 7 روز دیگر باقی است.
متفاوتترین گیاهان آپارتمانی لوکس که با قدشان غوغا میکنند 
راهنمای کامل استایل با پلیور زنانه در روز‌های سرد 
کوری آشپزخانه؛ ۶ نکته در مورد آشپزخانه شما که توجه مهمانها را جلب می‌کند 
۲واقعیت ازدواج که روانشناسان میگویند به نفعتان است بپذیرید 
چرا هود مکش ندارد + راههای رفع آن 
زیباترین گیاهان آپارتمانی کوچک که هر گوشهای جا میشوند 
