از لبخند ظریف تا مشکل آب خوردن!

مطلب دریافتی- سیدمحمدمحسن حسینی؛ یکی از تخصص‌های دکتر روحانی «ارتباط دادن هر چیزی به تحریم» است. ایشان همان کسی است که در انتقاد به دکتر احمدی‌نژاد می‌گفت مشکلات کشور ناشی از مدیریت ضعیف بوده و با یک رئیس‌جمهور خوب حل خواهد شد. اما حالا روحانی ناامید شده و تمام تلاش خود را برای «توافق به هر قیمتی» می‌کند تا بلکه معجزه شود.

هفته گذشته دکتر روحانی اذعان داشت که باید تحریم‌ها برداشته شود تا مردم آب خوردن گیر بیاورند. ظاهراً آمارها به رئیس‌جمهور نشان داده که مردم یک توافق درست و حسابی همراه با عزت می‌خواهند، لذا ایشان مجبور به یادآوری شده و با گران کردن بنزین و ارتباط آب به تحریم درصدد راضی کردن مردم به «هر چه ظریف با لبخند گیرش آمد» می‌باشد.

خیلی جالب است که تمام دغدغه دولت تدبیر و امید رفع تحریم‌هایی است که گاهی لازم است با افزایش فشار گرانی، سختی‌های آن را به مردم یادآوری کرد. جالب‌تر اینکه روحانی دیپلماسی لبخند را هم با لزوم رسیدن به «یک توافق هرچند حداقلی» توجیه می‌کنند.

اما منتقدان سؤالات جالبی مطرح می‌کنند: مگر مردم تا الآن آب و نان نداشته و نخورده‌اند؟ مگر تابه‌حال تحریم نبوده‌ایم؟ آیا مردم به خاطر فشار تحریم‌ها دست از مقاومت برداشته‌اند؟

این تفکر که بتوان مردم را با گرانی بنزین و وعده آب و نان و سبد کالا به یک توافق ضعیف راضی کرد، خیالی بس ناپخته است!

مردم اگر از مقابله با آمریکا سیر شده بودند که در راهپیمایی‌ها و انتخابات شرکت نمی‌کردند. باید خوب چشمانمان را باز کنیم و ببینیم که چه کسی خسته شده است.

دکتر ظریف در مقابل تهدیدهای ستمگران، ظرافت و لطافت نشان داده و با خنده‌های زورکی پاسخشان را می‌دهد تا بلکه آن‌ها به توافق راضی شوند تا بلکه احتمالاً بعضی تحریم‌ها لغو شوند تا بلکه مشکلات آب خوردن حل شود. آیا این تدبیر دیپلماسی دولت است؟

در تاریخ انقلاب اسلامی، مردی بنام خمینی داشتیم که در مقابل مستکبرین مشت گره می‌کرد و می‌گفت: «تا آمریکا آدم نشود ما با آن ارتباط برقرار نمی‌کنیم!»