«عروسی» به سبک ایرانی!

منکه مهمترین و اولین شرط ازدواج(شناسنامه) رو دارم و منتظرم بقیه شرطهای فرعی و پیش پا افتاده(پول٬شغل٬مسکن٬ماشین)هم جور بشه تا ازدواج کنم!اگرم جور نشد کلأ ازدواج رو از سبده خانوارم حذف میکنم بینم آخرش کی ضرر میکنه!

وقتی راه خلاقیتهای واقعی هموار نیست، همانطور که صاحبنظر محترم نیز گفته اند، نقاط صوری برای تفاوتگذاری به مثابه منشا ارزش برگزیده می شود. با از بین رفتن ممیزهای درونی طبعا به تدریج کسی که سرش به تنش می ارزد یا می رود یا قید زایش درونی را می زنند و راه آسان تفاوتگذاری بیرونی را انتخاب می کنند تا زمانی که گند آن همه را با هم رفوزه کند و بدبختی آن است که به علت ظاهرگرایی اساسا حتی وقتی به خاک سیاه هم می نشینند متوجه بحران نمی شوند چون دیگر توان خودانتقادی ندارند چون دیگر معیار سودکردن نیست بلکه کمترزیان کردن در مسابقه تقسیم ضرر است. عروسی فقط یک مثال است مگر کسی که چندین بار مکه و .... می رود کاری غیر از این می کند. عده ای وام می گیرند که بروند. همینطور مدرک گرایی و ... و مثالهای بسیار دیگر ... . اینها همه یک سازواره یا به عبارتی یک پازل است که مثل یک هزارتو (لابیرنت) عمل می کند باید کل مساله یکجا حل شود وگرنه با گیردادن موضعی به فلان قضیه صرفا بحران بر بحران افزوده می شود. به نظر من یک راه بیشتر ندارد: قانون گرایی و تشدید نظارت بر اجرای آن، از جمله نظارت خودجوش مردمی، البته در قالب نپذیرفتن سود و منفعت غیرقانونی؛ یعنی صرفا از وسوسه میانبرهای غیرقانونی صرفنظر کنیم نه اینکه به چماقی برای اعمال قانون توسط دیگران تبدیل شویم. نظارت عملی حتما باید در قالب "نهاد" باشد نظارت مردمی در قالب "پرهیز" وگرنه هر کسی از پیش خودش حکم نظارتی صادر می کند. والسلام. مابقی همش حرف. تا هزاران سال دیگه تا زمانی که مردم یک کشور نپذیرند که باید معیارهایی مدنی در این قالب محترم شمرده شود همین است که هست و نه با انقلاب نه با رفرم و نه با هیچ مرامی کار پیش نخواهد رفت. قانون بد که اجرا شود بهتر از بی قانونی است و نداشتن قانون در معنای مصطلح بهتر از داشتن و اجرانکردن یا محترم نشمردن آن است. همه کسانی که کامنت می گذارند و اغلب انتقادی هم می نویسند چنانکه گویی خود ما بخشی از ماجرا نیستیم، بدانند اگر خودشان شخصا متعهد به قانون نشوند به لحاظ انسانی دیگر شایسته نیست به هیچ چیز انتقاد کنند وگرنه بیهوده گویی است. این اولین معیار ما باشد. خودم عمل می کنم با تمام سختیهایش.

من از تریبون اعلام می کنم همسری پیدا کردم که کاملا متفاوت با میانگین جامعه فکر می کنه
من دانشجو ام و یک کار معمولی پاره وقت دارم و هیچ حمایت اقتصادی بیرونی هم ندارم از خانواده و غیره
اما خودمون همدیگرو باور داریم و شروع کردیم و طرفم و خانوادش بهم گفتن خودت و جنمت و ارادت مهمه و شروع کردن و ساختنتون با همدیگه
توو روح زمانه بدی که خ از نظریه پردازان می گن میشه دنبال استثناء هم بود
البته من بعد هفت سال این استثناء رو پیدا کردم !

جوونا دوست دارن تا با کلاهبرداری و چک بی محل و فروش مواد پولدار بشن و زن بگیرن و ویلای شمال بخرن و .... و آخرش هم زندان!

فکرش را می کردید ازدواج در جامعه اسلامی کالای لوکس بشود!
کالای لوکس!!
کالای لوکس!!!
خیلی ها به فکر خرید فلان پینت هاوس و فلان پورشه هستند، منم برا سال 2030 قصد ازدواج در سن 60 سالگی هستم!
اونوقت میگیم ما ایرانی ها همنوع نوازیم!!!
چه تهمت هایی به خودمون که نمی زنیم!!!!!