چرایی توجه افراطی به "روابط جنسی"

فرارو- یک جامعه‎‌شناس و کارشناس مسائل شهری و فضای عمومی می گوید: در سال‌های اخیر با دو حوزه خصوصی و عمومی به صورت نامتعادلانه‌ای برخورد کردیم. در این راستا فضاهای عمومی که شامل روابط اجتماعی و همه آنچه خارج از خانه و مربوط به امر عمومی است، به شدت محدود شدند و مکان‌ها و فضاهایی لازم برای معاشرت و مراودات و فعالیت‌های عمومی افراد در جامعه مورد بی مهری شدید قرار گرفتند. در نتیجه فضای خصوصی تقویت شده است حتی فضای خصوصی در بسیاری ازمواقع بار فضای عمومی را هم بر دوش کشیده است، مانند پارتی‌ها و گردهمایی هایی که می‌توانست در محیطی جمعی و عمومی انجام بگیرد،اما درخانه‌ها و در فضاهای خصوصی انجام می‌شد.


آذر تشکر در گفتگو با فرارو گفت: در فضای خصوصی افراد به کنجکاوی‌های شخصی می‌رسند. فضای خصوصی عرصه امر خصوصی است. اما در فضای عمومی نگاه فرد عمومی می‌شود و حسی کلی از فضا دریافت می‌کند. بعلاوه عرصه عمومی و مظهر عینی آن فضای عمومی، سپهر امر عمومی برای افراد جامعه است؛ سپهر سیاست، امر اجتماعی، کنشگری، آگاهی جمعی و خلاقیت جمعی.

تشکر ادامه داد: بدین ترتیب، در سال‌های اخیر، بسیاری از کنش‌های جمعی و نیمه عمومی افراد در فضای خصوصی تعریف شده است، افراد دائما به فکر تقویت امرخصوصی هستند، گرفتن شبکه های ماهواره ای بیشتر، تکنولوژی پیشرفته تر شخصی و خانگی، وسایل شیک تر و متنوع‌تر در خانه و البته روابط جنسی و تنانگی پررونق تر و متنوع تر.

وی گفت: در سال‌های اخیر بیش از هرموقع به فضاهای خصوصی اهمیت داده شده است و امر عمومی تضعیف شد. افراد مجبور شدند بیشتر کنشهای خود را در عرصه خصوصی تعریف کنند و به مسائلی که در حوزه خصوصی اتفاق می‌افتد توجه زیادی نشان دادند؛ ازجمله توجه به بدن، روابط جنسی، تنوع دادن به فضای خصوصی و ... و این امر یک مسئله را پیش ما قرار داده است که آن "توجه بیش از حد نشان دادن به نیاز جنسی" است، در حالی که یک فرد با ویژگی‌های عادی یک انسان نباید به این مسئله تا این حد متمرکز شود.

محدودیت امر عمومی
این جامعه‌شناس در رابطه با فضاهای عمومی گفت: این توجه بیش از اندازه به حوزه خصوصی نیز، در نتیجه سیاست اشتباهی است که انتخاب کرده بودیم، یعنی محدودیت امر عمومی. در مواقعی که امر عمومی در جوامع ارجحیت و اولویت دارد مانند زمان انقلابها و جنبشهای اجتماعی و زمان حرکتهای جمعی، افراد کمتر به جنبه های خصوصی زیست خود توجه نشان میدهند. در چنین شرایطی حتی امر عمومی بر حوزه های شخصی و خصوصی افراد هم سایه می‌اندازد.

وی توضیح داد: شرایطی فعلی به صورتی است که افراد به تنانگی و جسم بسیار می‌اندیشند و مدام در فکر فضای خصوصی هستند. حتی بصورت بیمارگونه ای در فضای عمومی نیم بند مانند کوچه و خیابان نیز به فکر برقراری روابط خصوصی هستند. چنین مسئله‌ای در کشورهای آزاد دنیا نیز در شرایطی عادی وجود ندارد و عرصه خصوصی و عمومی تعادل و تعریف مشخصی دارند.

وی با اشاره به بیمارگونه شدن فضا در جامعه گفت: محدودیت ما در پرداختن به امر عمومی به تبع، یک بیماری اجتماعی را به وجود آورده است.

راه حل صحیح
آذر تشکر به تحلیل پژوهش مجلس گفت: بحثی که در مرکزپژوهشهای مجلس با عنوان "ازدواج موقت و تاثیر آن بر تعدیل روابط جنسی" مطرح شده است، بحثی است که سخن از ازدیاد روابط جنسی بعنوان یک مسأله در جامعه به میان آورده است و راه‌حل آن را "ازدواج موقت" می‌نامد. این بحث و طرح مسئله آن به خودی خود اشتباه نیست و مسئله تا حدی درست تشخیص داده شده است. البته اگر طرح مسئله خود را با این سئوال که چرا افراد جامعه به بدن و غرائز بدنی بیش از حد توجه می‌کنند، مطرح می‌کرد صورت‌بندی و راه‌حلی بهتری را می‌توانست ارائه دهد.

وی ادامه داد: طرح ساده مسأله اینست که "افراد جامعه به مسائل تنانگی بیش از حد متعارف و مرسوم جوامع معمول دارند توجه نشان می دهند". اما راه‌حل ارائه شده در آن مجددا به تقویت حوزه خصوصی می‌انجامد و ذهن افراد جامعه را مجددا به سمت بازتولید فضای خصوصی و روابط جنسی سوق خواهد داد، که یک اشتباه است. "ازدواج موقت" که بعنوان راه حل از سوی کارشناسان این مرکز ارائه شده، درواقع می‌خواهد بگوید حوزه خصوصی را آبادتر، متنوع‌تر و پررونق ترکنید!

راه حل برون رفت از ازیاد توجه جامعه به امر خصوصی که یکی از مظاهر آن روابط جنسی و حوزه تنانگی است، تقویت و پررونق تر کردن فضای خصوصی و روابط جنسی آنگونه که در "ازدواج موقت" رخ می دهد، نیست. راه حل باید در تقویت امر و عرصه عمومی در جامعه اعم از امرسیاسی و اجتماعی است، تا اینکه توجه بیش از حد به بدن و حوزه خصوصی کاهش پیدا کند و افراد به ذهن و روح و شخصیت اجتماعی خود توجه بیشتری نشان دهند.