روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله خود نوشت:
اگر اهل تعارف و پنهان كردن واقعيت‌ها نباشيم، بايد بپذيريم كه فعالان سياسي جناح‌هاي مطرح در كشور، سال 1393 را با بداخلاقي شروع كرده‌اند. در كمتر از دو ماهي كه از سال جديد مي‌گذرد، تقريباً به اندازه روزهائي كه پشت سر گذاشته‌ايم، بداخلاقي ديده ايم.
بداخلاقي، بد فرهنگي هم هست. اگر فرهنگ سياسي داشته باشيم، اهل تعامل و تفاهم با همديگر و همراهي و همفكري بر سر مصالح و منافع كشور خواهيم بود و بهانه‌جوئي‌ها و خرده گيري‌هاي وقت گير را كنار خواهيم گذاشت. غفلت از اصول، پرداختن به فروع و سرگرم شدن به حواشي، شايسته كساني كه در نظام جمهوري اسلامي مسئوليت دارند يا در فضاي سياسي چنين جامعه‌اي توفيق و فرصت فعاليت دارند، نيست.
انتظار اين بود كه در سال فرهنگ و اقتصاد، از يكطرف ضوابط و اقتضائات فرهنگي توسط فعالان سياسي رعايت شود و از طرف ديگر تمام كساني كه به نحوي دست اندركار امور مديريتي كشور هستند و در عرصه سياسي نقش‌آفريني مي‌كنند، به الزامات استقلال اقتصادي كه نگاه فرهنگي در رأس آن قرار دارد، ملتزم باشند. نه اقتصاد مي‌تواند منهاي فرهنگ شكل بگيرد و نه سياست بدون فرهنگ مي‌تواند براي جامعه كارساز و مفيد باشد. به همين دليل، همواره فرهنگ را بايد محور قرار داد و با استفاده از بهره‌هاي فرهنگي، به سياست و اقتصاد غنا بخشيد. رسيدن به چنين هدفي نيازمند فرصتي است كه مسئولان و صاحبان فكر و نظر بتوانند با استفاده از آن فرصت، به مسائل كلان بيانديشند تا بتوانند نقشه راه را ترسيم نمايند و براي اجراي آن برنامه ريزي دقيق كنند.
متأسفانه بداخلاقي‌هاي سياسي از اولين روزهاي بعد از تعطيلات نوروز از ناحيه رقباي دولت و اظهارنظرهاي كارشناسي نشده يا غير ضروري توسط بعضي مسئولان موجب شده بخش عمده‌اي از وقت‌ها به جاي آنكه صرف مسائل محوري شود، با درگيري‌هاي لفظي و بحث‌هاي حاشيه‌اي تلف شود و تلفات زيادي نيز با خود به همراه بياورد. عده‌اي در عين حال كه مدعي ولايتمداري هستند هر روز به شكلي درباره مذاكراتي كه خود رهبري آن را زير نظر دارند و دست اندركاران آن را فرزندان انقلاب ناميده‌اند و توصيه كرده‌اند راه براي ادامه كار آنها باز باشد، بهانه‌جوئي و اعلام دلواپسي مي‌كنند.
سايت‌هاي متعدد، روزنامه‌ها، بولتن‌ها، راه‌پيمائي‌ها و همايش‌هاي متعدد در خدمت اين گروه قرار دارند و حتي و با استفاده از بودجه‌هاي متعلق به بيت المال و امكانات عمومي و تر?بون‌هاي نظام از جمله مجلس شوراي اسلامي به مشوش ساختن اذهان مردم مي‌پردازند. عده‌اي نيز در عين حال كه به دولت وابسته هستند و بايد مشكلات كشور، اقتضائات منطقه و شرايط جهاني را به خوبي درك كنند، گاهي اظهارنظرهائي مي‌كنند كه حتي اگر صحيح باشد قطعاً غيرلازم و چه بسا مضر است.
نام اقدامات گروه اول را نمي‌توان انتقاد گذاشت كما اينكه اظهارنظرهاي گروه دوم را نيز نمي‌توان خدمت به دولت يا نظام و كشور دانست. مردم به خوبي مي‌فهمند و اين فهم و درك خود را به زبان مي‌آورند كه گروه اول، دلواپس مصالح كشور نيستند بلكه دلواپس منافع خود هستند كما اينكه براي گروه دوم نيز متأسفند كه همچون خروس بي‌محل، مطالبي به زبان مي‌آورند كه تعرض به مراجع محسوب مي‌شود، بهانه به طرف مقابل مي‌دهد، اختلافات را دامن مي‌زند و در عين حال هيچ سودي براي كشور ندارد.
اگر در جامعه اسلامي ما حتي مراجع نيز نتوانند نظر شرعي خود را درباره مديريت‌ها بگويند و بلافاصله بعد از اظهارنظر با تعرض‌هاي تبليغاتي مواجه شوند، سايرين چگونه براي آزادي بيان و نظر احساس امنيت كنند؟ همه مي‌دانيم كه در تشخيص فقهاي ما تفاوت‌هائي وجود دارد. اين تشخيص‌ها چه در قالب فتوا و چه در قالب رهنمود و يا ابراز نگراني مي‌توانند ابراز شوند. مسئولين ارشد نظام نيز با در نظر گرفتن همين اختلاف تشخيص‌ها و مصالحي كه برحسب مسئوليت‌هاي خود در نظر دارند و اقتضائاتي كه وجود دارد، به تصميم مي‌رسند و به آن عمل مي‌كنند. بدين ترتيب، جائي براي تعرض‌هاي تبليغاتي و يا نگراني افراد ديگر حتي اگر از روي دلسوزي باشد وجود ندارد.
ورود به مسائل غيرضروري از قبيل موضوع پرچم و اينكه آيا شير و خورشيد خوب است يا بد نيز از جمله اقدامات حاشيه‌ايست كه نه تنها مفيد نيست بلكه عوارض منفي زيادي نيز دارد. اشكالي ندارد كه افرادي معتقد باشند علامت شير و خورشيد خوب و استفاده از آنها بلامانع است، ولي سخن بر سر اينست كه در شرايط حساس كنوني كه دولت درگير مسائل مهم داخلي و بين‌المللي است و كساني درصدد هستند از هر كاهي كوهي بسازند و موانعي بر سر راه دولت ايجاد كنند، چه ضرورتي ايجاب مي‌كند افراد منتسب به دولت وارد مسائل و موضوعاتي شوند كه اولاً حاشيه‌اي هستند، ثانياً حساسيت برانگيزند و ثالثاً بهانه‌هائي به دست مخالفان ميدهند؟
با اينكه موارد فراوانند، ولي به همين نمونه‌ها اكتفا مي‌كنيم و به فعالان سياسي هر دو جناح و به دولتمردان و منتسبين به دولت يادآور مي‌شويم كه نظام جمهوري اسلامي، امانت الهي است كه در اختيار شما قرار دارد و حفاظت از اين امانت بر همه واجب است. يك روز شما دولت هستيد و روز ديگر رقباي سياسي شما ولي هر دو بايد فراتر از دولت و جناح سياسي فكر كنيد تا بتوانيد به وظيفه حفاظت از امانت الهي عمل نمائيد. براي انجام اين وظيفه، كمي تحمل، سعه صدر، گذشتن از منافع شخصي در برابر مصالح عمومي لازم است. روشي كه اكنون با بداخلاقي‌هاي سياسي در جامعه ما دنبال مي‌شود، با امانت‌داري در تضاد است و اگر ادامه يابد ممكن است خدا ما را لايق برخورداري از اين نعمت نداند و همه را از آن محروم نمايد. امانت‌داري كنيم و قدردان نعمت الهي باشيم تا خدا ما را شايسته برخورداري از آن بداند.
دلواپس اسلام و خدا، مدیونید اگر جز این فکر کنید.
تنها کاری که می تونید کنید برگزاری همایش و راهپیمایی . دلواپس عزیز.
گول زننده؟
این گرانی پنهان مفهوم جدید هست؟ یعنی جنسها گرون میشه ولی ما نمی فهمیم؟؟ چیز خوبی باید باشه
تهمت زدن در هيچ فرهنگي ستوده نشده است.