"عده‌ای قلیل در مجلس منافع کثیر دارند"

روابط مجلس و دولت و استفاده بيش از اندازه پارلمان از ابزارهاي نظارتي آن هم در ماه‌هاي ابتدايي شروع به كار دولت از جمله موضوعاتي است كه اين روزها بيش از اندازه به چشم مي‌آيد. هرچقدر كه دولت قبلي بناي تعامل با مجلس را نداشت اين دولت به دنبال تعامل است اما حالا مجلس مي‌خواهد نظارتي داشته باشد كه همگان آن را نوعي فشار مي‌نامند.

با سهيلا جلودارزاده، نماينده اسبق مجلس درباره رفتارهاي مجلس و واكنش‌هاي دولت گفت‌وگويي كرديم. جلودارزاده بر اين باور است كه سوال و استيضاح هرچند كه از ابزارهاي نظارتي نمايندگان هستند اما نبايد به وسيله‌يي براي باج‌خواهي تبديل شود. دولت نيز نبايد درگير اين خصومت‌ها شود و بايد كار خودش را انجام بدهد. متن كامل گفت‌وگوي «اعتماد» با جلودارزاده در ادامه مي‌آيد.

‌‌ با توجه به آنكه شما تجربه نمايندگي مجلس را در كارنامه خود داريد روابط مجلس و دولت در اين چندماه آغاز به كار دولت يازدهم را چگونه ارزيابي مي‌كنيد؟ فكر مي‌كنيد اين دو قوه توانسته‌اند عملكرد قابل قبولي در اين مورد داشته باشند؟
من به عنوان يك شهروند عادي كه رفتارهاي اين دو قوه را مي‌بينيم بايد بگويم كه دولت در شرايطي روي كار آمد كه مشكلات بسيار زيادي از دولت قبلي به يادگار مانده بود. شرايط جديدي هم در اين چهار ماه اخير به وجود نيامده است كه مجلس اينچنين تغيير رويه داده و عده‌يي از نمايندگان ژست تهاجمي به خود گرفته و توقع دارند همه مشكلات حل شود. در اين مدت تنها شرايط جديدي كه به وجود آمده است افشاي خرابكاري‌ها و خلافكاري‌هاي متعدد است.

سوءاستفاده در حوزه بازرگاني، سوءاستفاده در سازمان تامين اجتماعي از موارد افشا شده است. از سوي ديگر تنها در بحث هسته‌يي شرايط جديدي به وجود آمده است كه همگان جلو رفتن شرايط را در اين مورد تاييد مي‌كنند. به صورت كلي شرايطي كه در اين چندماه توسط دولت صورت گرفته ايجاب مي‌كرد كه مجلس از دولت تشكر كند چراكه دولتي كه با خزانه خالي و بدهكاري‌هاي عظيم كار خود را آغاز كرده و با مشكلات متعددي دست به گريبان بود، توانسته اقدامات مثبت زيادي را انجام دهد اما برخي در مجلس رفتار ديگري به جاي تشكر از خود نشان داده‌اند.

چه رفتاري؟
مردم تا به امروز صبوري كرده‌اند و منتظرند كه سه قوه با تعامل مثبت با هم مشكلات را حل كنند. مردم به اين همكاري چشم اميد بسته بودند اما مجلس اين كار را نكرده و در برابر اقدامات دولت كارهايي مي‌كند كه نظر مردم در برابر مجلس تغيير مي‌كند. به نظر مي‌رسيد كه مجلس به علت سكوت و تاييدي كه درباره اقدامات نادرست دولت قبلي داشته است تلاش مي‌كند كه براي جبران اين مشكلات فعال‌تر عمل كرده و همكاري بيشتري با دولت جديد داشته باشد. البته اين به اين معني نيست كه تماميت مجلس اين‌گونه رفتار مي‌كنند. تعدادي از نمايندگان مجلس هستند كه همواره سنگ اندازي مي‌كنند اما تماميت مجلس به وظيفه خود مي‌پردازند. عده قليلي هستند كه منافع كثيري دارند و بايد عبرت بگيرند كه اگر اين رويه را ادامه بدهند شامل عذاب الهي مي‌شوند.

اين افراد همان نمايندگاني هستند كه هشت سال در برابر اين همه خطاكاري سكوت كردند و امروز كه دولتي بر سر كار آمده است كه قصد كار كردن براي مردم را دارد اين‌گونه سنگ‌اندازي مي‌كنند. اين‌گونه افراد بايد تاريخ را مطالعه كنند تا متوجه شوند كه رمز ماندگاري در تاريخ اين‌گونه رفتارها نيست.

‌‌ البته نمايندگان مجلس تصور مي‌كنند كه سوال و تذكر از ابزارهاي نظارتي‌شان است كه بايد حتما از آن استفاده كنند و فردي حق انتقاد به آنان را هم ندارد.
اين انتقادها به اين معني نيست كه مجلس نبايد از حقوق نظارتي خود استفاده كند بلكه مجلس بايد از اين ابزارها براي پيشبرد امور استفاده كند و امكان سوءاستفاده را از بين ببرد. در حال حاضر افكار عمومي ناراحت است و مردم اميد داشتند كه شرايط بهتر شود ولي اين‌گونه نشد.

شما اين حجم سوال، تذكر و تهديد به استيضاح آن هم در چهار ماهه اول شروع به كار دولت را قبلا هم ديده بوديد؟ اصلا چنين حجمي از نظارت در گذشته هم مسبوق به سابقه بوده است؟
اصولا تهديد به استيضاح يا سوال به دو دليل صورت مي‌گيرد. برخي اوقات نماينده واقعا احساس وظيفه و تصور مي‌كند كه با سوال يا استيضاح مي‌تواند در بهتر شدن امور كمكي بكند اما متاسفانه در چند مجلس اخير موضوعي رسم شده و آن هم اين است كه سوال و استيضاح تبديل به ابزاري براي امتيازگيري شده است. نمايندگان يا براي امتيازگيري يا براي آنكه حال يك وزير را بگيرند استيضاح يا سوال را به جريان مي‌اندازند. اما سوال و استيضاح بايد متناسب با داشته‌هاي دولت باشد.

بسياري معتقدند كه اين سنگ‌اندازي‌هاي برخي نمايندگان مجلس با انگيزه سياسي است.
از ديد عموم كه اين‌گونه است. مردم ما ديگر طاقت اين حجم اختلاف‌افكني را ندارند و انتظار دارند كه همگي دست به دست هم بدهند نه اينكه با كوچك‌ترين حركت دولت شروع به انتقاد كنند و در نهايت همان بلايي را كه بر سر دولت آقاي خاتمي آوردند را تكرار كنند. نمايندگان مجلس بايد تغيير رويه داده و تنها به وظيفه نمايندگي‌شان عمل كنند.

‌ البته در اين ميان عده‌يي هم معتقد هستند كه آقاي روحاني در برابر رفتارهاي مجلس بيش از اندازه مدارا مي‌كند و ادامه اين روند مدارا به نفع دولت نيست. شما اين‌طور فكر نمي‌كنيد؟
آقاي روحاني به عنوان رييس‌جمهور وظيفه دارد كه با مجلس تعامل و اكثريت مجلس را نگاه كند كه در حال همكاري با او هستند. مجلس در شرايط فعلي در حال بررسي لايحه بودجه است و نحوه برخورد مجلس با بودجه مهم است. من خودم اين نوع برخورد آقاي روحاني با مجلس را تحسين مي‌كنم كه خود را درگير مخالفت‌ها و خصومت‌ها نمي‌كند. اگر قرار باشد دولت هر روز مشغول جواب دادن به اين خصومت‌ها باشد ديگر وقتي براي كار كردن نمي‌ماند. درگيري و خصومت يك كار شيطاني است. ما وظيفه داريم كه به دنبال ايجاد صلح و سازندگي باشيم و نبايد به خصومت‌ها دامن بزنيم. در كل دولت نبايد وقتش را براي خصومت‌ها بگذارد. آقاي روحاني بايد تمام توانش را براي ترميم مشكلات صرف كند و مجلس هم به جاي خصومت بايد صحبت كند.

‌‌ البته در اين ميان برخي هم معتقدند كه نمايندگان به رفتارهاي آقاي احمدي‌نژاد درباره مجلس عادت كرده‌اند. شما فكر نمي‌كنيد تغيير رفتار يك دولت در برابر مجلس مثل احترام آقاي روحاني به قانون و مجلس هم در اين مورد موثر باشد؟
شايد، اما دولت موفق دولتي است كه به قوانين عمل كند، مجلس را جدي بگيرد و به نمايندگان احترام بگذارد تا بتواند امور را جلو ببرد. اگر قرار باشد مجلس و دولت اره بدهند و تيشه بگيرند مردم هستند كه نابود مي‌شوند. شرايط فعلي كشور واقعا حساس است و حتي خانواده‌هاي شاغل هم براي تامين نان شب‌شان محتاجند. مردم تا چه زماني بايد صبر كنند؟ به هر حال من تصور مي‌كنم كه بهترين راه‌حل براي دولت اين است كه كار خود را انجام بدهد و درگير نشود. مردم ما همه‌چيز را مي‌دانند