چرا تهرانی‌ها مردمان شادی نیستند؟

تهران امروز نوشت:

تهران شهر سرب و دود است.شهر درخت‌های چنار و باران پاییزی که راه بروید و احساس آرامش را تجربه کنید.اما این روزها به نزدیکی غروب که می‌رسیم خیابان‌ها اعصاب خردکن می‌شود. مردمی که با یک لحظه دیر سبز شدن چراغ دست‌شان روی بوق می‌رود. موتوری که با یک سبقت با راننده خودرو دست به یقه می‌شود. جوانانی که هدفن را در گوششان محکم کرده‌اند و بدون توجه به آسمان و دور و برشان یقه کاپشن را بالا داده‌اند با نگاهی صامت در شهر می‌چرخند.حالا شهردار تهران در واکنش به این اتفاقات از تلاش برای تحول در روابط بین مردم سخن گفته است.

محمدباقر قالیباف در مراسم تکریم و معارفه شهردار منطقه 6 نیز بار دیگر به این مسئله اشاره کرد که باید تلاش کنیم تا در این دوره مدیریت شهری تحول اساسی در رفتار شهروندان ایجاد شود،به‌طوری که این تحولات در تعاملات بین مردم مشهود باشد و ادب، اخلاق و نزاکت در شهر به اوج خود برسد.

شهردار تهران یادآور شد: «باید در 4 سال آینده با کمک همه همکاران و شهروندان به‌گونه‌ای عمل کنیم که هر شخصی که مدتی در تهران نیست،به محض بازگشت احساس کند در تعاملات بین مردم تغییراتی ایجاد شده، شهروندان با محبت‌تر و خون‌گرم‌تر شده‌اند، با یکدیگر برادرانه رفتار می‌کنند و اخلاق و نزاکت به اوج خود رسیده است.»

به اعتقاد شهردار پایتخت؛ در دوره‌ جدید مدیریت شهری تهران باید در کنار توسعه‌ کالبدی توجه به مسائل اجتماعی،انسان‌محوری و مسائل آموزشی و تربیتی را سرلوحه‌ کار‌های خود قرار دهیم.

او تاکید کرد: «این تحول و افزایش روحیه کار و حفظ آرامش روحی باید ابتدا در بدنه شهرداری رخ دهد تا مردم به آرامش برسند و در این کار خود من به عنوان شهردار تهران باید پیش قراول باشم.»

درباره عوامل ایجاد کننده شادابی اجتماعی سیدحسن موسوی چلک، رئیس انجمن مددکاری ایران می‌گوید: «عوامل عدم وجود شادی و نشاط متعدد است. یک بخش مربوط به فضای فیزیکی است که می‌بینیم و در اطراف وجود دارد. آلودگی صوتی،عدم شادی و نشاط اجتماعی،آلودگی هوا که بر روی اخلاق مردم تاثیر می‌گذارد.

بخش دیگر، علت‌های فرهنگی است،که بر سلامت اجتماعی اثر می‌گذارد. مانند: تصمیم‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی که بر شادی و نشاط مردم اثر می‌گذارد.»

تصمیم‌های شادی محور بگیریم
این مددکار اجتماعی تاکید می‌کند: «زمانی می‌توانیم شهر شادی داشته باشیم که مردم شادی داشته باشیم و همه تصمیم‌ها در روندی بگنجد که انسان سالم و شاد در جامعه پویا به‌وجود بیاید.بدانیم باید تصمیمات انسان محور و شادی محور باشد. آیا تکنولوژی توانسته است انسان را شاد کند؟ خودروهای مدرن توانسته‌اند شادی به همراه بیاورند؟ باید برای بحران شادی استراتژی تعریف کرد تا شادی تبدیل به یک حق فردی و درخواست جمعی شود. توسعه باید انسان را شاد کند.

رتبه 114 شادی در جهانیم
«در حوزه شادی رتبه 114 را در جهان داریم. اختلالات روانی در ایران وجود دارد و باید درمان شود.»

سیدحسن موسوی‌چلک، تاکید می‌کند: «افسردگی در ایران آمار بالایی دارد.آمار بالای مصرف مواد مخدر شادی‌آفرین و مشروبات الکلی زنگ خطری برای این مسئله است.

نباید دنبال شادی آنی باشیم در حالی که شادی فقط خنده و طنز نیست، بلکه یک حس درونی است. این موضوع که شهردار تهران در این زمینه می‌خواهد اقداماتی انجام دهد خبر خوبی است، زیرا در بعضی از شهرها، شهرداران میزان نشاط شهروندان را روی بیلبوردها نشان می‌دهند. این گفته‌های محمدباقر قالیباف، نشان‌دهنده این است که خودش را در زمینه رفتار شهروندان مسئول می‌داند.

عوامل ایجادکننده شادی
او معتقد است که «عوامل ایجادکننده شادی اجتماعی یا فرآیندهای تولید افسردگی و اضطراب اجتماعی دو گروه هستند: یکی عوامل فردی،دیگری عوامل محیطی و اجتماعی.»

دکتر مجید ابهری، رفتارشناس اجتماعی نیز می‌گوید: «عواملی چون گرانی،تورم،آلودگی‌های صوتی، سروصدا و تنش‌های عصبی،اخبار تلخ از عوامل محیطی ایجاد اضطراب و افسردگی هستند.اما عوامل فردی عبارتند از: گرانی،کمبود وسایل تفریحی و رفاهی، مشکلات خانوادگی،کاهش روابط خانوادگی و اجتماعی،که مجموعا این دو گروه از عواملی هستند که باعث ایجاد افسردگی اجتماعی می‌شود.

البته مبلمان شهری،رنگ‌آمیزی دیوارها، درهم تنیدگی معماری که شهرسازی را مخلوطی از المان‌های چشم آزار می‌کند، از عوامل نظری افسردگی در شهر تهران است. آلودگی دیوارها از طرف دیگر می‌تواند به افزایش افسردگی شهری کمک کند.

نهادهای متولی مسئول افسردگی در جامعه
افسردگی‌های شهری ارتباط مستقیمی با برنامه‌های نهادهای متولی دارد.صداوسیما،وزارت ارشاد،نهادهای دولتی باید به فکر شادی مردم باشند. صداوسیما در سال یک یا دو برنامه طنز نمایش می‌دهد، یا برنامه‌ای به‌نام (خنده بازار)که با زور هم انسان نمی‌تواند بخندد. بنابراین نمایش فیلم‌ها و سریال‌ها ارزان‌ترین ابزار شادی به‌حساب می‌آیند که باید به آنها توجه شود. بعد از پیروزی انتخابات یا برد تیم‌های فوتبال عده‌ای از مردم به خیابان آمدند و شروع به شادی کردند.

مجید ابهری، در این زمینه می‌گوید: «از نظر رفتارشناسی اینها حرکات شادی نیست بلکه هیجان اجتماعی است که زمینه‌ای برای تخلیه آن به‌وجود آمده است. وقتی جوانان زمینه تخلیه انرژی خود را ندارند منتظر کوچک‌ترین بهانه هستند تا به خیابان بروند و جشن و پایکوبی بگیرند. اینگونه فضا‌ها را در چهارشنبه سوری هم می‌توان دید که منجر به خطر هم می‌شود. اگر برنامه‌های منظم شادی و نشاط اجتماعی را به شهروندان بخصوص جوانان بدهیم، شاهد اینگونه هیجان‌های آنی نخواهیم بود که گاهی از کنترل هم خارج می‌شود و خرابی به‌بار می‌آورد.»