در حالی که حداقل سرعت اینترنت در بسیاری از کشورهای دنیا ٥١٢ کیلو بیت در ثانیه است و در ایران این سرعت به کمتر از ١٠٠ کیلو بیت در ثانیه می رسد وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات به صراحت اعلام کرده است که این سرعت اینترنت در ایران کافی است!
به گزارش مهر، محمد سلیمانی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات هفته گذشته در اظهار نظری سرعت اینترنت در ایران را کافی دانست و کیفیت خدمات در این حوزه را بدون اشکال ارزیابی کرد.
وی اعلام کرده است که برای سرعت‌های بالاتر از 56 کیلوبیت، حتی مشتری و خریدار هم وجود ندارد و پهنای باند 128 کیلو بایت اکنون برای بسیاری از سازمان‌ها بدون مشتری است و این میزان را شرکت‌ها حتی نمی‌توانند به مشتریان عرضه کنند.
سلیمانی افزود: پهنای باند 56 کیلوبیت برای مصارف و کاربران اینترنتی خانگی و دانشگاهها حتی برای دانلود کتاب‌های 500 صفحه‌ای مناسب است.
به عبارتی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات این سرعت پایین را حتی برای «دانشگاهها» نیز کافی دانسته ، این در حالی است که در حال حاضر ارائه سرعت چند صدمگابیت و حتی گیگابیت برای دانشگاهها و حتی عموم کاربران در کشورهای پیشرفته مطرح است.
به گزارش مهر، اینترنت پرسرعت در جهان از استانداردهای خاصی برخوردار است که در بسیاری از کشورهای دنیا سرعت ٥/١ مگابیت بر ثانیه را سرعت معمول برای اینترنت پرسرعت می دانند. این در حالی است که در برخی کشورها از جمله ایران ADSL (اینترنت پرسرعت) به عنوان یک وسیله ارتباط پرسرعت تلقی عنوان می شود که حداکثر سرعت آن فقط ١٢٨کیلو بیت بر ثانیه برای مردم است.
بنابراین می توان نتیجه گرفت که در حال حاضر در ایران اینترنت پرسرعت هنوز حتی برای کاربران حرفه ای به صورت ملموس و به معنای واقعی عرضه نشده است.
در کشورهای توسعه یافته ای مانند فرانسه اینترنت با سرعت ٣٠ مگابیت بر ثانیه و در سوئد با سرعت ١٠٠ مگابیت بر ثانیه در اختیار کلیه کاربران خانگی قرار دارد. همچنین طبق برنامه ای که در سنگاپور تدوین شده قرار است تا سال ٢٠١٠ به هر کاربر خانگی یک گیگا بیت در ثانیه پهنای باند اختصاص یابد. (بدین شکل در واقع سرعت اینترنت برابر با یک گیگا بیت بر ثانیه خواهد بود).
براساس برنامه چهارم توسعه تا پایان سال ٨٨ (پایان این برنامه) تعداد پورت های فعال ADSL باید به ٥/١ میلیون پورت برسد به عبارتی باید تا پایان سال گذشته می بایست ٩٠٠ هزار پورت فعال در کشور ایجاد می شد اما هم اکنون کمتر از ١٠٠هزار پورت فعال ADSL در کشور وجود دارد.
در واقع نفوذ ADSL در ایران یک نهم میزان پیش بینی شده در برنامه چهارم توسعه است و میزان نفوذ اینترنت پرسرعت در میان ایرانیان کمتر از ٠١/٠ درصد است.
مسئولان مشکلات موجود در حوزه اینترنت را کم کاری شرکتهای اینترنتی می دانند ولی برخی از کارشناسان معتقدند، شرکت مخابرات با فراهم نکردن تسهیلات لازم و محدود کردن سرعت اینترنت ADSL باعث ورشکستگی شرکت های PAP شده اند و اکنون برخلاف اصل ٤٤ قانون اساسی در مورد لزوم توجه به امر خصوصی سازی، خود برای راه اندازی پورت های ADSL وارد عمل شده است.
بر اساس این گزارش، یکی از دلایل عمده عقب ماندگی کشور در عرصه کاربردهای فناوری اطلاعات، نگرانی از ارائه خدمات ADSL است چون مسئولان معتقدند با اینترنت پرسرعت امکان دانلود بعضی فیلمهای نامناسب وجود دارد؛ این در حالی است که افراد بسیار کمی به دنبال این مسائل هستند و از سوی دیگر این افراد از هر راهی که ممکن باشد، کار خود را انجام خواهند داد.
در حال حاضر سطح توسعه یافتگی کشورها براساس پهنای باند اینترنت و فراوانی اطلاعات یا داده های الکترونیکی بر روی شبکه های اینترنتی سنجیده می شود که متاسفانه در هر ٢ مورد ذکر شده ما دچار مشکل جدی هستیم.
در عین حال یکی دیگر از مشکلات موجود تعرفه خدمات اینترنت در کشور است. با وجودی که در سال گذشته تعرفه اینترنت 50 درصد کاهش یافت ولی با این سرعت و با این مشکلات بهای اینترنت در کشور برای کاربران گران تمام می شود.
در حال حاضر قیمت اینترنت پرسرعت در ترکیه ١٢ برابر ارزان تر از ایران است در حالی که ترکیه یکی از کشورهای رقیب ایران در دستیابی به اهداف ترسیم شده در سند چشم انداز توسعه ٢٠ ساله ایران است.
لازم به ذکر است در شهر سئول پایتخت کره جنوبی اینترنت به صورت رایگان عرضه می شود و در بسیاری از مکان های تجاری با استفاده از این اینترنت فرآیند دانلود با سرعت ١٦/٢ مگابیت بر ثانیه انجام می گیرد. در حالی که در حالت عادی در ایران اغلب سرعتی بیشتر از ٥ کیلو بیت بر ثانیه برای دانلود در اختیار نداریم یعنی سرعت اینترنت رایگان کره جنوبی حدود ٥٠٠ برابر اینترنت پولی در کشور ما است.
به عبارتی اگر قرار است ما در زمینه فناوری اطلاعات و ارتباطات در جایگاه اول منطقه قرار بگیریم، باید تسهیلات بیشتری برای افزایش شاخص ضریب نفوذ اینترنت پرسرعت اختصاص دهیم.
واگذاری اینترنت پرسرعت رایگان در عربستان یکی دیگر از اقدامات کشورهای هم جوار ما در این زمینه است در حالیکه حتی دانشگاه های ما نیز از اینترنت پرسرعت بی بهره اند و باید هزینه های سنگین بابت پهنای باند بپردازند.
در کشور ما نیز وزارت فناوری اطلاعات و ارتباطات در دولت قبل، تلاش هایی را برای ورود فناوری های نوین ارتباطاتی در کشور انجام داد که نتیجه آن اعطای مجوزهایی تحت عنوان انتقال داده ها از طریق اینترنت پرسرعت به شرکت های خصوصی با عنوان PAP بود. دارندگان این مجوزها باید اینترنت پرسرعت را در اختیار مشترکان قرار می دادند. هر یک از این ١٣ شرکت PAP متعهد شدند که ٢٠ هزار پورت ADSL را حداقل در ٢٠ استان کشور نصب و راه اندازی کنند ولی در حال حاضر که حدود ٣ سال از اعطای این مجوز می گذرد بیش از ٢٠٠ هزار پورت نصب شده است اما تنها کمتر از ١٠٠ هزار پورت آن به فروش رسیده است.
به گزارش مهر، اگر قوانین، آیین نامه ها، بخشنامه ها، اسناد و حتی موضع گیری ها و اظهارنظرهای مسئولان مخابراتی کشور را در سال های اخیر بررسی کنیم، به این نتیجه می رسیم که ارتباطات باند وسیع جایگاه قابل قبولی در سیاست گذاری های کلان بخش مخابرات نداشته و متاسفانه حتی در بسیاری از اسناد و سیاست گذاری های پایین دستی نیز مورد بی مهری قرار گرفته است.
نمایندگان مجلس هفتم نیز بارها به وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در زمینه اینترنت پر سرعت تذکر داده اند اما همچنان این حوزه مورد بی مهری قرار گرفته است. حال با این اظهار نظر وزیر ارتباطات و مقایسه کشورهای دیگر در این زمینه می توان گفت که این بی مهری جلوه بیشتری پیدا کرده است که امیدواریم به زودی مسئولین کشور متوجه این امر مهم و حیاتی در جهت توسعه کشور شوند.
