آموزش احترام به قرآن به ارتش آمریکا

به نوشته روزنامه لس آنجلس تایمز، پس از به آتش کشیده شدن قرآن بدست نظامیان امریکایی در افغانستان در ماه گذشته میلادی؛ به نظامیان آمریکا دستورالعمل و آموزش‌های جدیدی داده شد اما به گفته کار‌شناسان نیروهای آمریکایی به آموزش‌های فرهنگی گسترده‌تر و بیشتری نیاز دارند.

«یان دانکن» در لس آنجلس تایمز نوشت: به نیروهای نظامی آمریکا که در افغانستان خدمت می‌کنند توصیه شده که هیچگاه به قرآن دست نزنند، روی آن چیزی قرار ندهند، آن را روی زمین و در اماکنی مانند حمام نگذارند و درباره آن با احترام بسیار صحبت کنند.

اما در این دستورالعمل‌ها درباره باید‌ها و نباید‌ها درباره قرآن، در باره سوزاندن کتاب مقدس مسلمانان مطلبی گفته نشده است که‌‌ همان اتفاقی است که ماه گذشته در پایگاه هوایی بگرام رخ داد. سوزاندن شماری قرآن موجب خشم مسلمانان سراسر افغانستان و در نتیجه کشته شدن بیش از ۳۰ نفر و حملات علیه نیروهای آمریکایی شد.

یک تحقیق ناتو درباره سوزاندن قرآن‌ها نشان داد که ۵ نظامی آمریکایی در این واقعه مسئول بوده‌اند. هرچند این گزارش نتیجه گرفت که این اقدام عمدی نبوده و نتیجه ارتباط و درک نادرست بوده است.

هرچند ممکن است این نظامیان با اقدام انضباطی روبرو شوند اما فرماندهان نظامی آمریکا در افغانستان هنوز اعلام نکرده‌اند که این اقدام به چه شکلی صورت خواهد گرفت.

نیروهای سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) از هفته گذشته دوره‌های اجباری آموزش احترام به قرآن را آغاز کرده‌اند. به نظامیان صریحا گفته شده است که قرآن‌ها را دور نیاندازند و از آن‌ها خواسته خواهد شد درصورت مواجهه با متون عربی جانب احتیاط را نگه دارند و درصورتی که هرگونه تردید درباره اهمیت مذهبی متون داشته باشند، تصور کنند که این متون مقدس هستند.

اما به نظر برخی کار‌شناسان حتی در پیش گرفتن رویکرد آشکار‌تر و صریح‌تر نیز نمی‌تواند از وقوع حوادث مشابهی در آینده جلوگیری کند.

به گفته «مونتگمری مک فیت» یک رفتار‌شناس که از نزدیک با وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) همکاری کرده است، صدور باید‌ها و نبایدهای فرهنگی تنها در یک نقطه مفید هستند و اگر شما در یک جامعه مذهبی رشد نکرده باشید، درک نخواهید کرد که مسلمانان درباره قرآنچه احساسی دارند.

همچنین سرهنگ دوم «جرج رابینسون» افسر ارشد در برنامه‌های آموزش زبان و فرهنگ تفنگداران دریایی امریکا که کتاب‌ها و جزوه‌های جدید آموزشی را که ماه گذشته منتشر شد، دیده است، گفت: شاید بسیار ساده انگارانه باشد که تصور کنیم این مساله ساده‌ای تشکیل شده از باید‌ها و نباید‌ها است، بلکه مساله این است که چرا قرآن از اهمیت برخوردار است؟

ارتش آمریکا از سال‌ها پیش با نیروهای نظامی خود که با قران رفتار نادرستی دارند درگیر بوده است.

مجله نیوزویک در سال ۲۰۰۵ نوشت که یک جلد قرآن در سال ۲۰۰۳ در زندان آمریکا در خلیج گوانتانامو مورد بی‌احترامی قرار گرفت. هرچند یک تحقیق محلی مدرکی در تایید این ادعا پیدا نکرد، اما معلوم شد که یک نگهبان اردوگاه عمدا به یک جلد قرآن بی‌احترامی کرده است.

در سال‌های نخست تجاوز و اشغال عراق و افغانستان، آموزش‌های فرهنگی عملا وجود نداشت اما اکنون در یک عقب نشینی آشکار در برابر خواست مسلمانان همه نیروهای ارتش موظف به گذراندن ۶ تا ۸ ساعت آموزش اینترنتی پیش از استقرار در خاک این کشور‌ها هستند و نیروهای تفنگدار دریایی نیز باید یک دوره دو روزه کلاس را بگذرانند.

به گفته «راشل دیویس» عضو مرکز بین المللی «وودرو ویلسون» برای محققان که سرگرم نگارش کتابی درباره آموزش فرهنگی در ارتش است، نیروهای نظامی که وی با آن‌ها مصاحبه کرده است بر این باور بوده‌اند که چنین آموزشی مفید بوده است و فرماندهان نیز به ارزش و اهمیت آن پی برده‌اند.

وی افزود: در ده سال گذشته ما ارتشی ایجاد کرده‌ایم که قوی‌ترین و نیرومند‌ترین ارتش جهان است، اما نتوانسته‌ایم به آنچه برسیم که می‌خواستیم در عراق و افغانستان به آن دست یابیم.

در همین حال «ماهر ابراهیم اف» مشاور ارشد ارتش در زمینه‌های فرهنگی و زبان که برای به روزکردن و استانداردسازی رویکرد این خدمت فعالیت می‌کند، گفت که به آتش کشیده شدن قرآن‌ها می‌تواند بر آموزش ارتش تاثیر بگذارد.

وی افزود: اگر این حادثه در نتیجه فقدان آموزش فرهنگی رخ داده باشد مطمئنا باید در آینده این امر را مدنظر داشت.

ابراهیم اف که در دهه ۱۹۷۰ در ارتش اتحاد شوروی کار می‌کرد همزمان با آماده شدن اتحاد شوروی برای تجاوز فاجعه بار سال ۱۹۷۹ به افغانستان، آموزش‌هایی درباره فرهنگ و سنن افغانستان دید و پس از آن به کار به عنوان غیرنظامی در برنامه‌های آموزش در حال گسترش فرهنگی در مسکو پرداخت.

ابراهیم اف به رغم تجربه دردناک ارتش شوروی در افغانستان گفت که وقت گیر بودن روند اصلاح و بهبود آموزش‌های ارتش آمریکا جای شگفتی ندارد.

وی با ترجمه یک ضرب المثل روسی گفت: اشخاص نمی‌توانند از اشتباهات دیگران درس بیاموزند، بلکه هر فردی تنها می‌تواند از اشتباهات خود درس بگیرد.